ช่วงนีั มันท้อแท้อย่างมาก จนอธิบายไม่ถูก มันเป็นเรื่องเงินๆทองๆ เนี่ยละครับ
สำหรับเด็กวัยรุ่นใกล้จบเนี่ย หรือเราเห็นแก่ตัวก็ไม่รู้ ขออธิบายก่อน
พ่อกับแม่แยกกันอยู่ แต่ทั้งคู่แบ่งหน้าที่ในการจ่ายเงินสำหรับเรา
พ่อออกค่ากินเดือนละ 9000 - 10000 บาท พ่อทำธุรกิจส่วนตัว (มีเมียใหม่ แต่ไม่มีลูก)
แม่ออกค่าเทอมเทอมละ 20000-30000 บาท ตกปีละ 60000 แต่เบิกคืนได้
แม่ทำงานที่หมั่นคง แต่มีหนี้สินเยอะพอสมควร เกือบล้านละครับ (ไปค้ำประกันเพื่อน) กับบัตรเครดิตสมัยก่อน
ภาระของเรา
1.จ่ายค่าไฟและค่าน้ำแทนแม่เป็นบางครั้ง แต่บ่อยพอสมควร เดือนละ 500 กว่าบาท
2.ค่าเทอม บางครั้งแม่เงินไม่พอจ่ายเราก็สมทบรวม
3.แม่ไม่มีเงินใช้ เราก็แบ่งให้เขาใช้บาง (เวลาแม่ขอ)
4.ค่าน้ำมันรถ ถ้าเรามีบางครั้งเราก็จะช่วยเติม
5.อาหารที่บ้าน ส่วนใหญ่เราจะซื้อมาเก็บ และมาอุ่นเอา
6.ของใช้ในบ้าน ส่วนใหญ่ก็เราซื้อเข้าบ้านแทนเเม่อยู่แล้ว
7.เราต้องเข้าบ้านพ่ออาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพื่อเอาเงินรายสัปดาห์ แต่ก่อนรายเดือน (ถ้าไม่เข้าอาทิตย์นี้ ก็ไม่ได้)
เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมาก ไม่รู้จะพูดยังไง บางครั้งมันท้อจนร้องไห้นะ แต่เราก็ยอมรับว่า มีคนแย่กว่าเรามาก แต่สำหรับเราแล้ว เรายังไม่มีเงินเดือนเลย
แต่มารับผิดชอบเยอะมาก มันเหนื่อยจริง จะเก็บเงินเก็บไม่ได้เลย พอเก็บได้ส่วนหนึง รายจ่ายประจำจะเข้ามาตลอด หนักสุดคือค่าเทอมละครับ
เวลาแม่หาไม่ทัน เนี่ย เคยไปยืมพ่อครั้งหนึ่ง 20000 แม่ออก 10000 แล้วเราเอาคืน พ่อเขาก็บ่นตลอดขนาดคืนแล้วนะ เอาเงินคืนพ่อไปด้วย 10000
และเขาพูดมาประโยคหนึง อึ้งครับ ต่อไปนี้ถ้าแม่เธอไม่มี ฉันไม่ให้ยืม ไม่มีจ่ายก็ไม่ต้องเรียน คำนี้ผมอึ้งมาก ตอนนั้นร้องไห้เลยครับ
และผมกู้ กยศ ไม่ได้ เขาไม่ให้กู้ แล้วแม่กู้เงินที่ทำงานไม่ได้แล้ว คืนอายุถึงกำหนดห้ามกู้ครับ บางครั้งเราก็สงสารแม่นะ ว่าต้องบากหน้าไปยืมคนอื่น
เราอยากทำงานเสริมแต่กลัวสมัครไม่ได้ เพราะบุคลิกเสีย เพราะโรคประจำตัว เฮอ แต่ก็ปล่อยวางได้มากขึ้นละ ผมเหลืออีก 1 ปี จะจบแล้ว ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ใครเคยท้อแท้แบบเกินคำอธิบายบ้าง?
สำหรับเด็กวัยรุ่นใกล้จบเนี่ย หรือเราเห็นแก่ตัวก็ไม่รู้ ขออธิบายก่อน
พ่อกับแม่แยกกันอยู่ แต่ทั้งคู่แบ่งหน้าที่ในการจ่ายเงินสำหรับเรา
พ่อออกค่ากินเดือนละ 9000 - 10000 บาท พ่อทำธุรกิจส่วนตัว (มีเมียใหม่ แต่ไม่มีลูก)
แม่ออกค่าเทอมเทอมละ 20000-30000 บาท ตกปีละ 60000 แต่เบิกคืนได้
แม่ทำงานที่หมั่นคง แต่มีหนี้สินเยอะพอสมควร เกือบล้านละครับ (ไปค้ำประกันเพื่อน) กับบัตรเครดิตสมัยก่อน
ภาระของเรา
1.จ่ายค่าไฟและค่าน้ำแทนแม่เป็นบางครั้ง แต่บ่อยพอสมควร เดือนละ 500 กว่าบาท
2.ค่าเทอม บางครั้งแม่เงินไม่พอจ่ายเราก็สมทบรวม
3.แม่ไม่มีเงินใช้ เราก็แบ่งให้เขาใช้บาง (เวลาแม่ขอ)
4.ค่าน้ำมันรถ ถ้าเรามีบางครั้งเราก็จะช่วยเติม
5.อาหารที่บ้าน ส่วนใหญ่เราจะซื้อมาเก็บ และมาอุ่นเอา
6.ของใช้ในบ้าน ส่วนใหญ่ก็เราซื้อเข้าบ้านแทนเเม่อยู่แล้ว
7.เราต้องเข้าบ้านพ่ออาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพื่อเอาเงินรายสัปดาห์ แต่ก่อนรายเดือน (ถ้าไม่เข้าอาทิตย์นี้ ก็ไม่ได้)
เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมาก ไม่รู้จะพูดยังไง บางครั้งมันท้อจนร้องไห้นะ แต่เราก็ยอมรับว่า มีคนแย่กว่าเรามาก แต่สำหรับเราแล้ว เรายังไม่มีเงินเดือนเลย
แต่มารับผิดชอบเยอะมาก มันเหนื่อยจริง จะเก็บเงินเก็บไม่ได้เลย พอเก็บได้ส่วนหนึง รายจ่ายประจำจะเข้ามาตลอด หนักสุดคือค่าเทอมละครับ
เวลาแม่หาไม่ทัน เนี่ย เคยไปยืมพ่อครั้งหนึ่ง 20000 แม่ออก 10000 แล้วเราเอาคืน พ่อเขาก็บ่นตลอดขนาดคืนแล้วนะ เอาเงินคืนพ่อไปด้วย 10000
และเขาพูดมาประโยคหนึง อึ้งครับ ต่อไปนี้ถ้าแม่เธอไม่มี ฉันไม่ให้ยืม ไม่มีจ่ายก็ไม่ต้องเรียน คำนี้ผมอึ้งมาก ตอนนั้นร้องไห้เลยครับ
และผมกู้ กยศ ไม่ได้ เขาไม่ให้กู้ แล้วแม่กู้เงินที่ทำงานไม่ได้แล้ว คืนอายุถึงกำหนดห้ามกู้ครับ บางครั้งเราก็สงสารแม่นะ ว่าต้องบากหน้าไปยืมคนอื่น
เราอยากทำงานเสริมแต่กลัวสมัครไม่ได้ เพราะบุคลิกเสีย เพราะโรคประจำตัว เฮอ แต่ก็ปล่อยวางได้มากขึ้นละ ผมเหลืออีก 1 ปี จะจบแล้ว ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน