คุณจะรู้สึกอย่างไร เมื่อแฟนคุณบอกคุณว่า คุณไม่ใช่คนในอนาคตของเค้า คบไปยังไงซักวันต้องเลิก

ยาวนิดนึงนะคะ
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านค่ะ


เรากับแฟนคบกันมาได้ปีครึ่งค่ะ เราทั้งคู่อยู่ในช่วงรอยต่อของชีวิต ต่างคนกำลังจะเรียนจบ ต้องหางานทำ
และจะไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นเหมือนอย่างแต่ก่อนแล้ว และเค้าคือแฟนคนแรกของเรา ในขณะที่เราคือแฟนคนที่สองของเค้า ...

เค้าเป็นคนดีค่ะ หน้าตาดี รักครอบครัวมาก ไม่เจ้าชู้ ให้อิสระ เข้าใจเรา ถ่อมตัว และรับฟังความคิดเห็นคนอื่น
เราหลงผู้ชายแบบนี้ และจนสุดท้ายรักค่ะ เพราะเราชอบที่เค้าถ่อมตัว ไม่โอ้อวด และสมถะ
เราทั้งคู่ชอบอะไรเหมือนๆกันค่ะ ชอบดูบอล ชอบดูหนัง ไม่ติดโซเชี่ยล และไม่ชอบทำตัวเด่น
เคยคิดว่าชีวิตนี้เจอคนที่ใช่ไม๊คะ ...คงประมาณนั้นหละค่ะสำหรับเรา ไม่ดีไป เลวไปกว่าเรา
ดีพอๆกัน ชีวิตก็ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร

แต่เมื่อเวลาผ่านไป อุปสรรคก็เข้ามา แม้จะไม่มีมือที่สาม แต่ด้วยความที่คบกันมานาน
รักเริ่มจืดจาง เบื่อหน่าย และใส่ใจกันน้อยลง เค้ามีโปรเจ็คมากมาย ไม่ว่าง เราเข้าใจ
และรอคอยเต็มที่ ว่าหลังจากโปรเจ็คเค้าจบ เคลียร์อะไรเรียบร้อย เรานับวันรอที่จะเจอเค้าเลย

แต่เค้ากลับบอกว่า ยังไม่ต้องกลับมาหานะ (เราอยู่ ตจว ค่ะ แต่เรียนที่กทม เผอิญปิดเทอมเลยกลับบ้าน )
รออีกหน่อย เค้าขออยู่กับเพื่อน กินเหล้า เฮฮากับเพื่อนๆก่อน
เราเลยถามเค้าไปว่า "เริ่มเบื่อๆเราเเล้วใช่ไหม ที่บอกยังไม่อยากเจอ เราเข้าใจนะว่าเธอไม่ว่าง แต่ถ้าคนเรารักกัน คิดถึงกัน มันจะหาเวลาว่างมาเจอกันได้เองแหละ เราว่าที่เธอไม่มาเจอเราเพราะไม่ใช่ไม่ว่างหรอก เเต่เธอแค่เบื่อที่จะเจอเรามากกว่า"
เค้าบอกว่า ขอโทษ และบอกว่า แค่อยากพัก และอยู่กับเพื่อนก่อน แต่ก็ยอมรับว่า มันไม่ได้โหยหาอยากเจอเหมือนแต่ก่อนแล้ว
เราก็เลยถามเค้าไปว่า "เธอยังรักเราเหมือนเดิมรึเปล่า"
เค้าเลยบอกว่า "ยังรักนะ แต่ไม่ได้รักมากเหมือนเดิม เค้าก็เปลี่ยนไปแล้ว ความโหยหาที่เคยอยากเจอมันน้อยลง แต่ถ้าถามว่ารักไม๊ก็ยังรัก"

จนสุดท้ายเราได้ยิน ..เราเสียใจ ทะเลาะกันไปมา (เพราะเราคิดถึงเค้าอยากเจอเค้าเองแหละ) เรางี่เง่าเองแหละ
เราก็พูดๆไป ทะเลาะกันไปมา
เพื่อนๆคงจะมองว่ามันเป็นเรื่องแค่นี้ใช่ไม๊คะ เเล้วผช ก็ไม่ได้ผิดมากอะไร.. ใช่ค่ะ
เรางี่เง่าเอง เรื่องแค่นี้ ทำไมต้องทะเลาะเป็นเรื่องใหญ่ เป็นธรรมดาที่คบกันอาจจืดจาง อาจไม่อยากเจอ
แต่เราก็ชวนทะเลาะ จนบานปลายไปจนเราถึงขั้นบอกว่า "รักเรามันไม่เท่ากัน ถ้าเป็นงั้นเธอจะคบกันไปเพื่ออะไร"

นี่คิอประโยคชวนท้าเลิก ผู้หญิงด้วกันฟังคงรู้ใช่ไม๊คะ...ด้วยอารมณ์เรา และด้วยอะไรหลายอย่าง เราก็หวังจะให้เค้าง้อค่ะ
แต่คนแบบเค้า เลือกที่จะไม่ ค่ะ และบอกเราว่า "อืม ที่เธอพูดมามันก็จริงนะ เราให้ความรักเธอในแบบที่เธอหวังไม่ได้ งั้นเราจะคบกันเพื่ออะไร เราปล่อยให้เธอไปเจอผู้ชายที่ดีกว่าเรา รักเธอมากกว่าเราดีกว่าไม๊ เธอจะได้ไม่ต้องเจ็บ"

กลายเป็นว่า เค้าคิดจริง...เค้ายอมรับว่าเค้ารักเราน้อยลง เเละคงเป็นแฟนที่ดีไม่ได้
ต่างคนต่างมีอีโก้ ...กลายเป็นว่าเลิกกันซะงั้น เพราะเรื่องแค่นี้
เราคิดว่า พรุ่งนี้ เค้าคงง้อเราถ้าเค้ารักเราจริง แต่เปล่าเลย ....เค้าหายไปค่ะ มีแต่ข้อความที่บอกว่า คิดถึง และเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ
จนสุดท้าย เราทำใจไม่ได้เอง เพราะเรารักเค้ามาก เราเลยบอกให้เค้ามาหาหน่อย ..บอกว่าถ้าจะบอกเลิกกัน ช่วยมาบอกต่อหน้าเลย
ได้ไม๊

จนสุดท้ายเราเจอกันค่ะ เราพยายามบอกเค้าว่า ...ไม่อยากกลับมาเหมือนเดิมหรอ ...ไม่รักเราแล้วหรอ
แต่เค้ากลับบอกว่า "รักนะ แต่คงไม่กลับไปเหมือนเดิมแล้วหละ ..."
เราช็อค ..เรื่องแค่นี้ คนรักกันจะปล่อยมือกันง่ายๆเลยหรอ...

เค้าบอกว่าอยาหให้เราเจอคนที่ดีกว่าเค้า ที่รักเรามากกว่าเค้า คบกันไปก็มีแต่ทะเลาะ
แต่ในมุมมองของเรา เราบอกเค้าว่ ในเมื่อยังรักกันทำไมไม่ทำให้มันดีที่สุด ปรับกัน
ฟังเป็นคนดีมากเลย ที่เธอบอกว่าอยากปล่อยมือราไปเพื่อให้เราไปเจอคนที่ดีกว่า มันเหมือนนิยายอ่ะ
ที่บอกว่า "เธอดีเกินไป"


เราพยายามหาเหตุผล ว่าทำไมเค้าถึงปล่อยมือเราไป ง่ายดายขนาดนี้ ทั้งที่เค้าบอกกับเราว่า "ยังรัก"
จนสุดท้ายคุยกันไปคุยกันมา ก็จนถึงบางอ้อ ตรงที่ว่า
เค้าบอกว่า

"เอาตรงๆนะ ..ที่เค้าเลิกกับเราไป เพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงซักวันนึงก็ต้องเลิก"
เราเลยถามไปว่า "เธอจะหมายความว่าอะไร" จนเรานึิ่งแล้วคิดได้ก็อ๋อออออออออออเลย ประมาณว่ายังไงซะ เราก็ไม่ใช่คนที่เค้าจะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว ยังไงต้องมีวันที่จบ ต้องเจ็บ ต้องเลิกอยู่แล้ว

เอาง่ายๆว่าเราโดนพูดอ้อมๆนั่นเองว่า "ฉันไม่ใช่คนในอนาคตเธอ นะ ไม่ใช่คนที่วาดฝันว่าจะเป็นแม่ของลุก เป็นภรรยาเธอนะ" นั่นเอง

จุกค่ะ...เหมือนโดนชก !!
เเล้วเค้ามีเหตุผลเสริมให้อีกว่า "จะรู้สึกยังไงถ้า เราคบกันไปแล้วเราต้องมาบอกเลิกเธอตอนเธออายุ30 ตอนนั้นเธอ30 กว่าจะเริ่มต้นกับใครใหม่มันยาก สู่เจ็บตอนนี้ให้เธอไปเจอผู้ชายที่ดีกว่า ใช่ว่าเราตอนนี้ดีกว่า"

ดีเนาะ!!
หวังดี พอรู้ว่ายังไงเราก็ไม่ใช่ ก็เลยยอมเจ็บตอนนี้
แต่เราก็ด่าเค้าไปค่ะว่า
"ทำไมเธอไม่พูดประโยคนี้ตั้งแต่แรก! ถ้างั้นเราไปนานแล้ว ตอนแรกเราก็คิดสงสัยว่าทำไมเธอดีจัง เป็นคนดีมาก ที่ยอมปล่อยเราไปเพื่อไปเจอคนที่ดีกว่า แต่สุดท้ายเรารู้แล้วว่าจริงๆ เรามันไม่ใช่คนในอนาคตเธอนี่เอง เธอเลยปล่อยเราไป"
เราจุกมากค่ะ ว่าด่าจะว่าอะไรเราก็ได้ แต่ทำไมต้องตัดสินเรา เราบอกเค้าไปว่า "เธอตัดสินเรา ... เธอตัดสินคน เธอจะไม่มีประสบความสำเร็จในชีวิตหรอก สักวันเราจะเป็นแม่ที่ดี เป็นคนที่ดี หาผู้ชายที่ดีที่เธออยากให้เราหานักหนา เราจะประสบความสำเร็จในชีวิตที่ดีให้เธอดู!"

แล้วเราก็ไปค่ะ

แต่หลังจากเราพูดไป กลายเป็นว่าเค้าง้อค่ะ...
เราลังเลมาก มีคำถามมากมายว่า เค้าง้อเพราะ แค่รู้สึกผิดที่เราด่าไป
หรือง้อเพราะเสียดาย ผิดไปแล้ว อยากได้เรากลับมา

ประโยคนี้มันแรงมากค่ะ เราไม่ใช่คนในอนาคตเค้า ...มันเหมือนโดนตัดสิน ..จากคนที่เรารัก
เราเลยอยากถามเพื่อนๆค่ะว่า ..ถ้าเป็นเพื่อนๆจะยอมเริ่มต้นกับคนนี้อีกครั้งไม๊


ที่เราเล่ามาทั้งหมดไม่ได้จะบอกว่าเราถูกนะคะ เรายอมรับผิดค่ะ ถ้าหากเพื่อนคิดว่าเราผิด แต่คือเราต้องการอยากรู้ว่า
เราควรกลับไปหาเค้าไม๊
ผู้ชายแบบเค้ารักเราจริงๆไม๊
แ้ลวถ้าเป็นเพื่อนๆโดนด่าแบบนี้ จะยังรักไม๊


ยอมรับว่ายังรักค่ะ เรากลัวสูญเสียเค้า แต่เราก็เจ็บเพราะคำพูดนั้นเหมือนกัน
คำถามมากมายในหัวเลย ขอบคุณที่อ่านนะคะ ตอนนี้สับสนไปหมด เฮ้อ

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 21
ปัญหาอยู่ที่เวลาและช่วงชีวิตค่ะ เรามองแบบนี้นะ ไม่อยากมองไปถึงมือที่สามหรืออะไร คิดว่าไม่น่าจะมี...

คนเพิ่งจบ เหนื่อยหนักๆมา มันเครียดนะ กับเพื่อนมันไม่ต้องมีความรับผิดชอบไง ต่างคนต่างกิน ต่างคนต่างเฮ ไม่ต้องมาเทคแคร์ ความสุขมันต่างกับการอยู่กับแฟน อยู่กับแฟนมันจะแนวว่า ต้อง...แบบนั้น ต้อง...แบบนี้ ยิ่งแคร์มาก ก็จะยิ่งเครียด พอเครียดก็พาลไม่อยากเจอ ตัวเองยังจะเอาไม่รอดเลย พอเจอแฟนก็มีคำถามสาดใส่มาว่า จบแล้วจะทำอะไร จบแล้วจะไปไหน เป้าหมายคืออะไร เราจะคบกันต่อไปแบบไหนดี บางทีแบบ...ไม่อยากคิดอ่ะ

ส่วนตัวเคยอยู่ในอารมณ์นั้นนะ ไม่ได้มองว่าใครผิดหรือถูก ทุกคนต้องการเวลาให้มันดีที่สุด แต่ช่วงนั้นมันหนักน่ะ เหมือนมันไม่พร้อม เพื่อน...บางทีเขาเข้าใจไง กำลังหางานเหมือนกัน เจอเหมือนกัน ส่งโปรเจคไปแล้วคะแนนจะแนวไหน -_-" เหมือนกัน... เราเองก็เป็นคนเพื่อนเยอะ บอกไม่ถูกเหมือนกันนะ ตอนนั้นก็ไม่ใช่ไม่รักแฟนหรอก รักมากด้วย แคร์มากด้วย แต่พอคุยทีไรทะเลาะทุกที บอกอยู่กับเพื่อนทีไรจะเป็นจะตาย มันฝืนความรู้สึก แล้วก็พาลไม่มั่นใจเอาดื้อๆ...ว่าที่คบอยู่ตอนนี้ มันใช่แน่เหรอ?​

คนเรามักมองแต่ในเรื่องของตัวเองเป็นหลัก ตอนนั้นเราก็เป็นแบบนั้น เราเอาแต่ถามว่า...เฮ้ย ทำไมฉันต้องมานั่งตอบคำถามบ้าบออะไรแบบนี้? ทำไมต้องมาคาดคั้นว่ากลับบ้านกี่โมง ทำไมจะไปไหนกับเพื่อนไม่ได้เลยเหรอ? แต่ลืมไป...ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงทำแบบนั้น พอเขาไปจริงก็มานั่งเสียใจ แฟนคุณยังดีนะที่เขามาง้อ แต่เรา ณ ตอนนั้น...จะง้อเรายังไม่รู้จะง้อยังไงเลย เพราะตั้งแต่คบกันมาไม่เคยง้อเลยสักครั้ง ง้อไม่เป็น 55+ ได้แต่ยอมรับผลการตัดสินใจเขา

ช่วงเรียนจบอ่ะ มันเป็นช่วงที่สับสนนะ บอกได้แค่นี้แหละ ใครๆก็อยากมีชีวิตที่ดี เราอยากให้คุณเห็นอีกแง่หนึ่ง แต่ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่เขาบอกคุณว่า...คุณไม่ใช่คนในอนาคตของเขา เป็นสิ่งที่ถูกต้อง เขาจะเอาช่วงที่เขาสับสนมาอ้างว่าหลุดพูดคำพูดเหล่านี้กับคุณ...ไม่ได้ คุณต้องทำให้เขาเข้าใจตรงนี้ เราคิดว่าคนจะคบกัน มันไม่ใช่แค่คำพูดประโยคสองประโยคแล้วจะเลิก เราไม่รู้หรอกว่าคุณจะตัดสินใจยังไง แต่คนเราอ่ะ...มันผิดพลาดกันได้ และคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ส่วนตัวคิดว่ามันต้องอภัยให้กันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อภัยกันจนตายไปข้างหนึ่ง ไม่ไหวแล้วนั่นแหละถึงค่อยออกมา...บางที ตัวเขาอ่ะมันไม่เกี่ยวหรอก มันอยู่ที่ตัวเราเป็นหลัก...

คำถาม...คุณยังไหวกับผู้ชายคนนี้อยู่ไหม?

ปล. ในเวลาที่ตัวเองยังไม่รู้อนาคต ไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับชีวิต การที่คนอื่นคอยคาดหวังจากเราบางทีมันคือความกดดันที่ทำให้คนๆหนึ่งสติแตกเอาได้ง่ายๆ...
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่