แต่งงานมา 10 ปีแล้วค่ะ มีลูก 1 คน คู่เราคนค่อนข้างมองว่าเป็นคู่ที่เหมาะสม
เริ่มต้นจากไม่มีอะไรเลย ก่อร่างสร้างตัวมีบ้าน มีรถ มีลูก ชีวิตค่อนข้างเป็นไปตาม step ไม่ได้ถึงกับรวยมาก แต่ก็พอมีพอกิน
สามีเป็นคนดี ขยันทำงาน หาเงินเก่ง เป็นคนดีคนหนึ่ง เราทำงานบริษัท กลับบ้านไปทำงานบ้านทุกอย่าง
พอมีลูกก็ยังคงทำงานบ้านทุกอย่างเหมือนเดิม สามีช่วยเลี้ยงลูกในเวลาที่เราทำงานบ้าน
ฟังแล้วก็น่าจะลงตัวนะค่ะ แต่เบื่อสามีค่ะ ไม่ช่วยทำงานบ้านไม่ว่า แต่ทำอะไรไม่เคยเก็บหาของก็รื้อของเอามาแต่ไม่เก็บ
กินอะไรก็กองตรงนั้น ถุงพลาสติก จาน เศษอาหาร วางกองไว้
มีหน้าที่อย่างเดียวก็ล้างขวดนมลูก ก็หาเรื่องไม่ทำ ปวดหัวบ้าง เหนื่อยบ้าง ตลกไปเรื่อย
แต่สิ่งที่รับไม่ได้คือ ชอบใช้อารมณ์กับลูก ดุหรือตีอย่างบ้าคลั่ง จับลูกทุ่ม บีบคอ ต้องคอยห้าม
ตอนก่อนเค้าเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด จุกจิก ขี้ใช้ เราไปตลาดนานก็ไม่ได้
ไปกินข้าวกะแม่ที่บ้านซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กันกลับช้าก็ไม่ได้ เลิกงาน 5 โมงถ้าเค้าอยู่บ้าน ต้องรีบกลับ
ไม่ได้ห่วงเราหรอกนะค่ะ เค้าขี้เกียจเลี้ยงลูก เพราะบางทีเค้ากลับเร็ว แม่จะเอาลูกไปฝากไว้
เด๋วนี้ลูกโตขึ้นไป ร.ร.กลับช้า เราทำงาน เค้าก็จะไปเดินตลาดดูของ แต่ไม่เคยซื้อไรมาฝาก หรือให้ลูกกินเลย
พอเราเลิกงานก็ต้องไปซื้อให้ลูก
คำว่าขี้ใช้ ใช้ขนาดไหน แบบว่าซื้อกับข้าวมา รอเราแกะให้ เดินมาจากครัวแท้ ๆ แต่ไม่ช่วยหยิบอะไรเลย
ใช้เราหยิบทุกอย่าง พอเราอ้าปากจะกินข้าวคำแรก ก็ใช้หยิบของที่อยากได้ อยากให้ลูกกินแบบนั้นแบบนี้ แต่ตัวเองไม่เคยทำ
อาบน้ำใช้หยิบผ้าใช้ตัว เล็บยาวใช้ตัดเล็บทั้งมือและเท้า อาบน้ำไม่เคยเอากางเกงในออกจากห้องน้ำรอเราเก็บให้
เปิดรั้วเอารถเข้าบ้านแต่ไม่เคยปิด รอเราไปปิด ตากผ้าไว้ (เราตากในบ้าน) ไม่เคยช่วยเก็บ เรากลับเมื่อไหร่เราต้องเก็บเมื่อนั้น
ซักผ้าห่มเรารีบไปทำงาน ฝากให้ตากให้หน่อย ก็ไม่ตากพอถามบอก ลืม ไม่ว่าเราจะทำอะไรอยู่ รีดผ้า ซักผ้า ทำงานบ้าน
เค้านั่งเฉย ๆ แต่ใช้เราหยิบ หาอะไรไม่เคยเจออ้างว่าตัวเองดูไม่ละเอียดใช้เราหาตลอด ทั้ง ๆ ที่เป็นคนใช้เอง
เค้าเรียกว่าหมดรักหรือไม่เคยรัก
เริ่มต้นจากไม่มีอะไรเลย ก่อร่างสร้างตัวมีบ้าน มีรถ มีลูก ชีวิตค่อนข้างเป็นไปตาม step ไม่ได้ถึงกับรวยมาก แต่ก็พอมีพอกิน
สามีเป็นคนดี ขยันทำงาน หาเงินเก่ง เป็นคนดีคนหนึ่ง เราทำงานบริษัท กลับบ้านไปทำงานบ้านทุกอย่าง
พอมีลูกก็ยังคงทำงานบ้านทุกอย่างเหมือนเดิม สามีช่วยเลี้ยงลูกในเวลาที่เราทำงานบ้าน
ฟังแล้วก็น่าจะลงตัวนะค่ะ แต่เบื่อสามีค่ะ ไม่ช่วยทำงานบ้านไม่ว่า แต่ทำอะไรไม่เคยเก็บหาของก็รื้อของเอามาแต่ไม่เก็บ
กินอะไรก็กองตรงนั้น ถุงพลาสติก จาน เศษอาหาร วางกองไว้
มีหน้าที่อย่างเดียวก็ล้างขวดนมลูก ก็หาเรื่องไม่ทำ ปวดหัวบ้าง เหนื่อยบ้าง ตลกไปเรื่อย
แต่สิ่งที่รับไม่ได้คือ ชอบใช้อารมณ์กับลูก ดุหรือตีอย่างบ้าคลั่ง จับลูกทุ่ม บีบคอ ต้องคอยห้าม
ตอนก่อนเค้าเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด จุกจิก ขี้ใช้ เราไปตลาดนานก็ไม่ได้
ไปกินข้าวกะแม่ที่บ้านซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กันกลับช้าก็ไม่ได้ เลิกงาน 5 โมงถ้าเค้าอยู่บ้าน ต้องรีบกลับ
ไม่ได้ห่วงเราหรอกนะค่ะ เค้าขี้เกียจเลี้ยงลูก เพราะบางทีเค้ากลับเร็ว แม่จะเอาลูกไปฝากไว้
เด๋วนี้ลูกโตขึ้นไป ร.ร.กลับช้า เราทำงาน เค้าก็จะไปเดินตลาดดูของ แต่ไม่เคยซื้อไรมาฝาก หรือให้ลูกกินเลย
พอเราเลิกงานก็ต้องไปซื้อให้ลูก
คำว่าขี้ใช้ ใช้ขนาดไหน แบบว่าซื้อกับข้าวมา รอเราแกะให้ เดินมาจากครัวแท้ ๆ แต่ไม่ช่วยหยิบอะไรเลย
ใช้เราหยิบทุกอย่าง พอเราอ้าปากจะกินข้าวคำแรก ก็ใช้หยิบของที่อยากได้ อยากให้ลูกกินแบบนั้นแบบนี้ แต่ตัวเองไม่เคยทำ
อาบน้ำใช้หยิบผ้าใช้ตัว เล็บยาวใช้ตัดเล็บทั้งมือและเท้า อาบน้ำไม่เคยเอากางเกงในออกจากห้องน้ำรอเราเก็บให้
เปิดรั้วเอารถเข้าบ้านแต่ไม่เคยปิด รอเราไปปิด ตากผ้าไว้ (เราตากในบ้าน) ไม่เคยช่วยเก็บ เรากลับเมื่อไหร่เราต้องเก็บเมื่อนั้น
ซักผ้าห่มเรารีบไปทำงาน ฝากให้ตากให้หน่อย ก็ไม่ตากพอถามบอก ลืม ไม่ว่าเราจะทำอะไรอยู่ รีดผ้า ซักผ้า ทำงานบ้าน
เค้านั่งเฉย ๆ แต่ใช้เราหยิบ หาอะไรไม่เคยเจออ้างว่าตัวเองดูไม่ละเอียดใช้เราหาตลอด ทั้ง ๆ ที่เป็นคนใช้เอง