ดูบุญผ่องแล้วนึกถึง คนญี่ปุ่นคนหนึ่งพูดถึงนากาแลนด์ คนญี่ปุ่น+แม่ฮ่องสอน เสรีไทยคนหนึ่ง+ชัยนาท ยุวชนทหารชุมพร

ปกติผมไม่ชอบดูหนังหรือละครที่เกี่ยวกับสงคราม ดูแล้วรู้สึกหดหู่ เมื่อเดือนก่อนมีกระทู้ในห้องนี้พูดถึงละครเรื่องนี้
อ่านกระทู้นั้นแล้วน่าสนใจดีแต่ก็ไม่ได้ดูตอนเริ่มฉาย เพิ่งมาตามดูย้อนหลังเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ละครดำเนินเรื่องแบบ
ไปเรื่อยๆ บางฉากดูน่าเบื่อนิดๆ แต่บางตอนดูแบบม้วนเดียวจบเพราะความต่อเนื่องของละครที่ดึงดูดให้นั่งดูจนจบ

ขอวกเข้าเนื้อหาละครสักนิดหน่อย
- ฉากที่รถไฟขนชาวต่างชาติมาบ้านโป่ง นึกในใจว่าไปเกณฑ์ชาวต่างชาติจากไหนมาเนี่ย คงไม่ใช่จาก ถ.ข้าวสาร
แน่ๆ อาจจะติดต่อสถานทูตอเมริกาและญี่ปุ่นให้ช่วยติดต่อพลเมืองตัวเองหรือเปล่า (ผมคิดเองเล่นๆเพราะเห็น
ขอบคุณสถานทูตทั้งสองแห่งตอนจบละคร)
- ฉากที่บุญผ่องไปหาจอห์นสัน (ถ้าจำผิดขออภัยด้วย) บริเวณห้องส้วม เสียงแมลงวันหึ่งมาก ตอนแรกงงว่าเสียงอะไร
พอฟังๆไปเดาน่าจะเป็นเสียงแมลงวัน ไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงแมลงวันจริงๆขณะถ่ายทำหรือว่าเป็นเสียงที่นำมา mix
ในฉาก คือมันดูสมจริงเหมาะกับบรรยากาศที่เป็นห้องส้วมอย่างมาก อีกฉากหนึ่งนี้คือตอนที่จะผ่าตัดขาของเชลย
(น่าจะเป็นเจมส์) มีแมลงวันมาตอมขาด้วยซึ่งเป็นแมลงวันจริงๆแต่เสียงของแมลงวันในฉากนี้มันดังมากไปหน่อย
เลยสงสัยว่าจะเป็นเสียง mix
- นักแสดงใส่เสื้อผ้าแบบชาวบ้านดูเหมาะสมกับยุคสมัยดี เสื้อผ้าเชลยก็ดูไม่ขัดสายตา
- ชอบน้องกระแต แก่นดี
- เพลงตอนจบซึ้งมาก