ผมชอบผู้ชาย!!

มันเริ่มตั้งแต่ม.4ตอนนั้นผมก็ชอบผู้หญิงนะ แต่พอมาเจอเพื่อนคนนึง มันชื่อว่า "ต้า" (ฉายาตีบน้อย) มันเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด หยิ่งนิดๆ แต่มันน่ารัก ฮ่าๆๆ  ตอนแรกมก็ไม่รู้จักมันหรอก แต่เพื่อนผู้หญิงผมคนนึงมันยืมโทรสับผมส่งข้อความจีบคนนั้นคนนี้ตาประสาเด็กเข้าม.4ใหม่ๆเจอใครน่ารักก็ต้องเป็นแบบนี้ทุกรายแหละ แล้วมันก็ส่งไปหาไอ้ต้า แต่ตอนนั้นไอ้เราก็ไม่รู้หรอกว่าเบอร์ใครเป็นของใครบ้างมันเยอะมาก แต่พอกลับจาก รร ไอ้ต้านี่แหละที่ส่งข้อความกลับมาคนเดียว ทั้งๆที่เพื่อนผมส่งให้หลายคน (มันอาจเป็นเพราะมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราได้รู้จักกัน ฮ่าๆ) หลังจากนั้นผมก็โทรกลับ เราก็ได้คุยและทำความรู้จักกัน เรื่อยมา จนได้เรียกกันว่าเพื่อนรักเลยล่ะ พอเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นผมก็หลงรักมันโดยที่ผมไม่รู้ตัว เรามีอะไรเราก็ช่วยเหลือกันตลอดมา มันบอกให้ผมเติมตังโทรสับให้ผมก็เติม เติมมากกว่าที่มันบอกแต่ละครั้งอีก มันบอกเติมให้ครั้งละร้อยผมก็เติมครั้งละสองร้อยบ้างสามร้อยบ้างสูงสุดก็ห้าร้อยเลยล่ะ ฮ่าๆ ก็ตอนนั้นอยากทำทุกอย่างที่จะทำให้เราได้คบกันนี่หน่า ผมก็ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งม.5มันเริ่มทำตัวออกห่างผม แล้ว การกระทำของมันก็เปลี่ยนไป ไม่รู้เพราะทำไม แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ ผมพยายามทำดีทุกอย่าง แต่มันก็คงไม่อยากจะอยู่ใกล้ผมก็เป็นได้เพราะมันไม่ได้ชอบผู้ชายหนิ การกระทำของผมก็ทำซะเหมือนคนรักกันเลย จนปัจจุบันนี้ผมก็ได้แต่รอคอยมันหันกลับมาหาผมอีกครั้ง แอบมองมันอยู่ทุกวัน (แต่ปัจจุบันนี้มันก็ไม่มีใครเลยนะ) ทำไมมันไม่เคยคิดถึงเรื่องราวเก่าๆของเราบ้าง มันไม่สงสารผมรึไงนะ ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมรักมันมากขนาดไหน ดูแลและยอมทำทุกอย่างเพื่อมันขนาดนี้ ผมโคตะระเสียใจเลย แต่ทำไงได้เนอะ ความรักมันบังคับกันไม่ได้นี่หน่า ยอมแล้วจริงๆ กับการรอคอย มันคงไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้หรอก อีกไม่นานก็จะจบม.6แล้ว หวังรักครั้งหน้าที่มหาลัยก็ได้วะ Saddddddd     (อ่านทบทวนแล้วรู้สีกว่าวกไปวนมายังไงก็ไม่รู้เนอะ ฮ่าๆ แต่ช่างเถอะขี้เกียจพิมพ์แล้ว ฮ่าๆ พยายามทำความเข้าใจเองแล้วกัน   บายครับ ^^)