อุทาหรณ์อุบัติเหตุจากการขี่จักรยาน อย่าคิดว่ามันเล็กน้อย...เมื่อมันกลายเป็นไม่เล็กน้อย

เมื่อประมาณ 2 สัปดาห์ที่แล้ว ผมเกิดอุบัติเหตุจักรยานเสือภูเขาล้ม และจังหวะล้มข้อมือพับไปกระแทกพื้นและแฮนด์จักรยานเข้า (ศีรษะปลอดภัยเพราะใส่หมวกตลอด)
ตอนแรกก็แค่มีอาการปวดนิดหน่อย ด้วยความที่สมัยเรียนเป็นนักกีฬาก็คิดว่าอาจจะแค่ข้อมือส้นหรือกล้ามเนื้ออักเสบธรรมดา เมื่อถึงบ้านเลยแค่ประคบเย็นและพันผ้ายืดไว้

จากนั้นผมก็ใช้ชีวิตปกติทั้งยกของ ปั่นจักรยาน ทำนู่นนี่นั่น ควบคู่ไปกับอาการเจ็บที่ข้อมือไม่หาย เวลาผ่านไปสักสัปดาห์เริ่มผิดปกติคือไม่สามมารถพลิกข้อมือมาทางนิ้วโป้งและนิ้วก้อยได้เลย มันปวดมากแถมตอนพลิกกลับมีเสียงดังก๊อกๆที่ข้อมือด้วย แต่ยังคงพลิกขึ้นลงได้ปกติ

ด้วยความร้อนใจจึงไปหาหมอ เมื่อหมอจับและให้ลองพลิกหมอพูดสองคำเลยว่าน่าจะกระดูกข้อมือแตกหรือเอ็นหมอนรองกระดูกข้อมือบาดเจ็บ จึงผมลอง x-ray ดูเพื่อความแน่นอน
เมื่อผล x-ray ออกมาจริงดังคาดครับ พบว่ากระดูกข้อมือมีอาการแตกและบิ่นไปเล็กน้อย แต่หมอนรองกระดูกข้อมือเห็นไม่ชัดแต่คุณหมอคาดว่าน่าจะฉีก จึงให้ทำการใส่เฝือกอ่อนไว้สัก 2 อาทิตย์และค่อยมาดูอาการ เพื่อป้องกันการเคลื่อนและทำให้กระดูกสมานได้ไว้ขึ้น และให้งดออกแรงที่ข้อมือประมาณ 2 เดือน

จึงอยากเอาเรื่องมาเล่าเป็นอุทาหรณ์ให้เพื่อนทุกคนฟังนะครับ ว่าบางครั้งเราก็อย่านอนใจกับอุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆนะครับ นี่ผมยังคิดอยู่เลยว่าถ้าผมไม่ไปหาหมอแล้วปล่อยทิ้งไว้มันจะส่งผลระยะยาวหรือป่าวก็ไม่ทราบได้ครับ จากที่คิดว่าเล็กน้อยในตอนแรก ตอนนี้มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว

สุดท้ายยังไงก็ขอให้อย่าลืมใส่อุปกรณ์ป้องกันให้ครบ รวมทั้งมีสติและสมาธิตลอดเวลาที่อยู่บนท้องถนนนะครับ