*** เล่าสู่กันฟังเพื่อความบันเทิง กรุณาอย่าดราม่า หรือ ดราม่าน้อยๆแต่พอควร ***
เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ พอดีตั้งแต่เช้าตรู่ต้องขับรถไปติดต่อธุระไกลขับรถไปก็หลายชั่วโมง รีบติดต่องานให้เสร็จไวไว โดยที่ไม่ได้กินข้าวก่อนออกจากบ้านรวมถึงทำธุระเสร็จแล้วก็ไม่ได้ทาน
ในขณะที่ขับรถกลับได้ผ่านจังหวัดหนึ่ง ซึ่งเป็น
จังหวัดที่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองของผู้นำประเทศ(ไปคิดเอง) เห็น
ปั๊มน้ำมันซึ่งขึ้นชื่อว่าสะอาดที่สุดในประเทศไทย(ไม่เคยเจอหล่ะซี่) ไอเราก็ปวดชุ้งฉี่เลยแวะปลดปล่อยซะหน่อย พลันสายตาเหลือบไปเห็น
ร้านสะดวกซื้อที่เปิดบริการตลอด 24 ชม.(เดาไม่ออกหรอกผมรู้) ท้องร้องก็เลยย่างก้าวเข้าไปในร้าน
เจอะน้องพนักงานสองคน คนนึงก้มหน้าก้มตาจิ้มเครื่องคิดเลขเหมือนกำลังค้นหาเลขท้ายสองตัวสำหรับการเสี่ยงดวงงวดหน้า ไอเราก็กะจะขอตรงตรงแบบไม่ต้องกลับ แต่ไม่กล้าขอ เลยไปสั่งของกินกับน้องอีกคนนึงว่า
" น้องครับ เอาไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อน 1 ชิ้น "
หลังจากผมได้สั่งเสร็จก็เจอคำถามมากมาย โดยน้องเค้าถามผมกลับว่า
น้อง พนง : เวฟหรือไม่เวฟคะ?
ผม : ไม่เวฟครับ (คือถ้าใครกินไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนบ่อยๆจะรู้ว่า ถ้าเวฟมันจะไม่อร่อย)
น้องพนักงานก็ได้บอกผมกลับว่า "ถ้าไม่เวฟมันจะไม่ร้อนนะคะ เวฟดีกว่านะ" แล้วก็ทำการยัดไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนเข้าเครื่องอบไมโครเวฟทันที ผมก็แบบงง !เฮ้ยแล้วจะถามตรูทำไมฟร่ะ!
หลังจาก
ไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนได้ออกจากไมโครเวฟโดยสภาพแอบบวมเล็กน้อย ผมก็ได้เข้ารอบสองกับเกมตอบคำถาม
"พี่คะ หั่นหรือไม่หั่นคะ" สิ่งทีผมคิดคือ นี่ตรูมาซื้อที่ปั๊มนะ ปั๊มโครตห่างไกลจากตัวเมืองเลย มองไปรอบๆแล้วแทบจะไม่เห็นบ้านคนเลย แล้วคนที่มาสั่งเค้าควรจะขับรถมาแวะซื้อป่ะ เค้าควรจะกินบนรถป่ะ ดังนั้นมันควรหั่นป่ะ หลังจากคิดเสร็จแล้วผมก็ได้ให้คำตอบสองตัวตรงไปว่า
"หั่นครับ"
น้องเค้าก็ทำการหั่น โดยที่เขียงหั่นจะอยู่ใต้ที่ปิ้งไส้กรอก ซึ่งเราจะมองไม่เห็นตอนน้องเค้าหั่นเลย เมื่อหั่นเสร็จน้องเค้าก็คีบใส่ถุงและคิดตังค์ ไอเราก็ไม่ได้สังเกตุอะไรรีบคิดตังค์พร้อมจ่ายค่า
น้ำใหญ่ครับ 1 แก้ว(ไม่ใช่น้ำแข็งปั่นสะเหร่อปรี้นะ) แล้วก็ขึ้นรถ สตาร์ทรถ จากนั้นก็... ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตรูคงขับออกไปจากปั๊มแห่งนั้น
เมื่อขับไปสักแปป ก็พลันมือซ้ายหยิบไปที่ไม้เสียบ และเสียบไส้กรอกมาหวังจะได้ลิ้มรสชาดที่อร่อย(ไม่ใส่ซอส) แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ
ไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนเป็นดุ้นเลย อย่าใช้คำว่าชิ้น ใช้คำว่าดุ้นแหละถูกต้องแหละ ใหญ่มากกกกกกก ตาเหลือบไปเห็บในถุง มีดุ้นแบบนี้อยู่อีก 3 ดุ้น สรุปน้องเค้าไม่ได้หั่นหรอกครับ เรียกได้ว่าทำให้มันเป็นท่อนๆ จำนวน 4 ท่อนมากกว่า ปากผมไม่ได้กว้างเหมือนโจ๊กเกอร์ ในเรื่องแบทแมนนะเฟร้ย แต่ก็ทำได้แค่กินไป แต่เอ๊ะรสชาดมันแหม่งๆ นี่มันไม่ใช่
ไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนนี่หว่า นี่มันคือ
ไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเบค่อนนนนนนนนน โด้ววววววว ม่ายยยยยยยยยย
ปล.คราวหน้าพี่จะสั่งว่า "ไส้กรอกอะไรก็ได้ตามแต่น้องจะบันดาลให้พี่ 1 ชิ้น"
ในบางครั้ง... มันก็ไม่เป็นดั่งหวัง [เหตุเกิดจากร้านสะดวกซื้อ]
เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ พอดีตั้งแต่เช้าตรู่ต้องขับรถไปติดต่อธุระไกลขับรถไปก็หลายชั่วโมง รีบติดต่องานให้เสร็จไวไว โดยที่ไม่ได้กินข้าวก่อนออกจากบ้านรวมถึงทำธุระเสร็จแล้วก็ไม่ได้ทาน
ในขณะที่ขับรถกลับได้ผ่านจังหวัดหนึ่ง ซึ่งเป็นจังหวัดที่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองของผู้นำประเทศ(ไปคิดเอง) เห็นปั๊มน้ำมันซึ่งขึ้นชื่อว่าสะอาดที่สุดในประเทศไทย(ไม่เคยเจอหล่ะซี่) ไอเราก็ปวดชุ้งฉี่เลยแวะปลดปล่อยซะหน่อย พลันสายตาเหลือบไปเห็นร้านสะดวกซื้อที่เปิดบริการตลอด 24 ชม.(เดาไม่ออกหรอกผมรู้) ท้องร้องก็เลยย่างก้าวเข้าไปในร้าน
เจอะน้องพนักงานสองคน คนนึงก้มหน้าก้มตาจิ้มเครื่องคิดเลขเหมือนกำลังค้นหาเลขท้ายสองตัวสำหรับการเสี่ยงดวงงวดหน้า ไอเราก็กะจะขอตรงตรงแบบไม่ต้องกลับ แต่ไม่กล้าขอ เลยไปสั่งของกินกับน้องอีกคนนึงว่า
" น้องครับ เอาไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อน 1 ชิ้น "
หลังจากผมได้สั่งเสร็จก็เจอคำถามมากมาย โดยน้องเค้าถามผมกลับว่า
น้อง พนง : เวฟหรือไม่เวฟคะ?
ผม : ไม่เวฟครับ (คือถ้าใครกินไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนบ่อยๆจะรู้ว่า ถ้าเวฟมันจะไม่อร่อย)
น้องพนักงานก็ได้บอกผมกลับว่า "ถ้าไม่เวฟมันจะไม่ร้อนนะคะ เวฟดีกว่านะ" แล้วก็ทำการยัดไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนเข้าเครื่องอบไมโครเวฟทันที ผมก็แบบงง !เฮ้ยแล้วจะถามตรูทำไมฟร่ะ!
หลังจากไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนได้ออกจากไมโครเวฟโดยสภาพแอบบวมเล็กน้อย ผมก็ได้เข้ารอบสองกับเกมตอบคำถาม "พี่คะ หั่นหรือไม่หั่นคะ" สิ่งทีผมคิดคือ นี่ตรูมาซื้อที่ปั๊มนะ ปั๊มโครตห่างไกลจากตัวเมืองเลย มองไปรอบๆแล้วแทบจะไม่เห็นบ้านคนเลย แล้วคนที่มาสั่งเค้าควรจะขับรถมาแวะซื้อป่ะ เค้าควรจะกินบนรถป่ะ ดังนั้นมันควรหั่นป่ะ หลังจากคิดเสร็จแล้วผมก็ได้ให้คำตอบสองตัวตรงไปว่า
"หั่นครับ"
น้องเค้าก็ทำการหั่น โดยที่เขียงหั่นจะอยู่ใต้ที่ปิ้งไส้กรอก ซึ่งเราจะมองไม่เห็นตอนน้องเค้าหั่นเลย เมื่อหั่นเสร็จน้องเค้าก็คีบใส่ถุงและคิดตังค์ ไอเราก็ไม่ได้สังเกตุอะไรรีบคิดตังค์พร้อมจ่ายค่าน้ำใหญ่ครับ 1 แก้ว(ไม่ใช่น้ำแข็งปั่นสะเหร่อปรี้นะ) แล้วก็ขึ้นรถ สตาร์ทรถ จากนั้นก็... ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตรูคงขับออกไปจากปั๊มแห่งนั้น
เมื่อขับไปสักแปป ก็พลันมือซ้ายหยิบไปที่ไม้เสียบ และเสียบไส้กรอกมาหวังจะได้ลิ้มรสชาดที่อร่อย(ไม่ใส่ซอส) แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ ไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนเป็นดุ้นเลย อย่าใช้คำว่าชิ้น ใช้คำว่าดุ้นแหละถูกต้องแหละ ใหญ่มากกกกกกก ตาเหลือบไปเห็บในถุง มีดุ้นแบบนี้อยู่อีก 3 ดุ้น สรุปน้องเค้าไม่ได้หั่นหรอกครับ เรียกได้ว่าทำให้มันเป็นท่อนๆ จำนวน 4 ท่อนมากกว่า ปากผมไม่ได้กว้างเหมือนโจ๊กเกอร์ ในเรื่องแบทแมนนะเฟร้ย แต่ก็ทำได้แค่กินไป แต่เอ๊ะรสชาดมันแหม่งๆ นี่มันไม่ใช่ไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเผ็ดร้อนนี่หว่า นี่มันคือ ไส้กรอกไม้บรรทัดยาวเบค่อนนนนนนนนน โด้ววววววว ม่ายยยยยยยยยย
ปล.คราวหน้าพี่จะสั่งว่า "ไส้กรอกอะไรก็ได้ตามแต่น้องจะบันดาลให้พี่ 1 ชิ้น"