ถามว่า ทำไมถึงต้องอยากไปกราบพระที่ศรัทธากันนัก?

ผมไปกราบพระที่ศรัทธาเสมอๆครับ

แม้ทางจะไกลหน่อย ขรุขระไปนิด แต่ความสุขที่ได้กราบ ได้ฟังธรรม ได้ถามปัญหา และได้ถวายปัจจัยและแรงกายในการช่วยงานท่าน

มันทำให้เกิดความสุข ปีติ หายเหน็ดเหนื่อยเมื่อยหิว

ศรัทธาเป็นเหมือนเมล็ดพันธุ์พืช ความเพียรเหมือนน้ำ

ไม่มีศรัทธา ไม่มีเพียร คงไม่สามารถพ้นทุกข์ไปได้ครับ

ที่ถามว่าถ้าศรัทธาพระพุทธเจ้าจะไปไหน? ผมขอตอบว่าไปสังเวชนียสถานครับ

ผมไปกราบมา ๓ รอบแล้ว เชื่อไหมครับ เวลากราบต้นโพธิ์ที่พุทธคยา ผมรู้สึกเหมือนได้กราบถึงพระบาทพระพุทธองค์ทีเดียว

คุ้มสุดคุ้ม แค่ได้กราบต้นโพธิ์ ครั้งเดียว ก็ไม่รู้สึกเสียดายเงินทองค่าตั๋วเครื่องบินแล้วครับ ทริปที่เหลือก็กำไรล้วนๆ

นี่ถ้ามีเวลา มีโอกาส ก็คงไปกราบอีกเรื่อยๆจนหมดแรงไปกราบแหละครับ

ผมรู้จักพี่คนหนึ่ง แกไปกราบสังเวชนียสถานมา ๑๙ ครั้งแล้ว และสัญญากับตัวเองว่าจะมากราบทุกๆปี

ผมถามว่าไปทำไมเหรอครับ บ่อยๆ

แกบอกว่าแกไม่ได้มาเที่ยว แกแค่มากราบพระพุทธเจ้า แค่นั้นจริงๆ ผมล่ะทึ่งมากๆครับ