เมื่อออกญาตราหมี ระงับบัตรเดบิต ณ.ต่างแดน

ข้าฯ ออกญาตราหมี

นายข้าฯได้เล็งเห็นว่า ข้าฯออกญาตราหมียังอ่อนด้อยวิชานัก อีกทั้งยังมีเครื่องจักรใหม่เข้ามาประจำการในอีกไม่ช้าจึงดำริให้ข้าฯต้องจากแม่นางอันเป็นที่รักมายังแดนมังกร

เมื่อข้าฯได้เดินทัพจากบ้านเกิดเมืองนอนมาเป็นที่เรียบร้อย จึงได้เข้าพักที่ค่ายคูแห่งหนึ่ง ไต่ถามชาวบ้านร้านตลาดเห็นว่าชื่อโรงแรม Dxxx Txxx
อา.... เป็นดั่งเช่นธรรมเนียมทุกที่ ค่ายคูแห่งนี้ได้เรียกเอาอัฐเป็นค่าที่พัก อีกทั้งยังเป็นค่ามัดจำเป็นสรณะ

อันค่าที่พักนั้น ค่ายคูแห่งนี้คิด ๔ คืนเป็น ๒๐๐๐ หยวนอัฐ อีกยังค่ามัดจำ ๒๐๐๐ หยวนอัฐ แต่ข้าฯได้หยิบยื่นอัฐพลาสติกออกไปโดยหวังว่าจะชำระเพียงค่าที่พัก ส่วนค่ามัดจำนั้นเล่า สหายร่วมรบข้าจักเป็นผู้จัดให้ แต่อนิจจาห่านจิก เจ้าพนักงานนั้นเล่ากลับรูดอัฐพลาสติกทั้งหมดเป็นทั้งสิ้น ๔๐๐๐ หยวนอัฐ อันอัฐพลาสติกข้านั้นเล่าชาวประชากล่าวขานว่าเป็นบัตรเดบิต ข้าฯจึงได้ถามเจ้าพนักงานหน้าหมวยนั้นว่า เจ้าจักนำอัฐคืนค่าเยี่ยงไร เจ้าพนักงานหน้าหมวยนั้นเล่าก็ได้ตีหน้ามึนทำรายการยกเลิกให้ข้าฯในบัดดล

ปรากฎว่าข้าฯได้รับกระดาษสลิปมาสองใบ ใบแรกมันประกาศ ๔๐๐๐ หยวนอัฐ ส่วนอีกใบนั่นเล่า มันประกาศเป็น -๔๐๐๐ หยวนอัฐ นางให้ข้ารูดปี้ดอีกครั้งเพื่อชำระค่าที่พัก ๒๐๐๐ หยวนอัฐ แต่บัดนั้นอัฐพลาสติกข้าฯก็ป่าวร้องว่า อัฐไม่พอเจ้าข้าเอ้ยยยยย เป็นที่อับอายยิ่งนัก

อาาา หลังจากอารัมภบทมาเสียหลายเพลา

ข้าฯออกญาตราหมี ผู้ไร้ปัญญาความรู้ยิ่งนัก จักใคร่ขอถามท่านผู้รู้ทั้งหลายว่า ข้าฯจักได้อัฐ ๔๐๐๐ หยวนอัฐคืนหรือไม่ หรือข้าต้องกลับสยามประเทศเสียก่อนแล้วจึงนำกระดาษนามสลิปทั้งสองใบไปจัดการที่เก็บอัฐข้านามธนาคาร ข้าฯจึ่งจักได้อัญข้ากลับคืนมา

อาา หากเป็นประการหลัง ข้าฯจักทำเยี่ยงไรกับค่าที่พัก คงมิต้องตรากหน้าไปหยิบยืมอัฐพลาสติก แต่มีนามว่า บัตรเครดิต สหายร่วมทัพข้าเพื่อชำระค่าที่พักให้กับค่ายคูนี้เสียก่อน

ข้าฯออกญาตราหมี ใคร่ขอขอบพระคุณล่วงหน้า สำหรับข้อมูลที่คงจักหลั่งไหลมาราวกับแม่น้ำเจ้าพระยายามเดือนหกเสียนี่กระมัง