สวัสดีพี่น้องชาวพันทิบ อยากเขียนระบายนิดหน่อย แต่ก็อยากหาทางลดความเครียดเหมือนกัน
เราบอกก่อนว่าเป็น เกย์ ได้รักคนคนหนึ่งรู้จักผ่านเน็ตตั้งแต่แรกมา
ก็นับว่าเป็นเวลา 3 ปีแล้ว และตั้งแต่แรกเราก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหาคนรักแต่แรกเลย (อายุก็พอๆกัน 25-26 แล้ว)
การติดต่อทำความรู้จักครั้งแรกเป็นแค่การสอบถามเรื่องงาน กันเฉยๆ
ซึ่งตอนนั้นเขากำลังเรียนที่มหาลัยอยู่ในต่างจังหวัด บ้านของเขา และก็อยู่หอตัวคนเดียวด้วย ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่
เคยมาทำงานที่ กทม. แล้วกลับไปเรียน
ทุกวันเขาได้คุยกับเราตลอดแทบไม่ได้ติดต่ออะไรกับใครเลย รวมถึงเพื่อนก็ไม่ได้ค่อยคุย
เราก็ได้ช่วยเหลือเขาเรื่องงานอะไรต่างๆ รวมถึงการเรียน ทำงานให้ต่างๆส่งให้ เพราะก็คิดว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่ง
จนสักพักผ่านไปเขาขอเราเป็นแฟน แล้วทำให้เราแลกเบอร์พูดคุยกัน มาตลอด
ตอนแรกเขาก็คิดว่าเราเป็นผู้หญิง ซึ่งเราก็บอกแล้วไม่ใช่หญิงนะ จากนั้นเขาก็ยังทำดีกับเราเหมือนเดิม เหมือนแฟนจริงๆตลอดเวลา
ติดขัดอะไรอย่างไรเราก็ช่วยกัน รวมถึงเรื่องเงิน และทุกอย่างก็เปิดเผยกันหมด
เวลาเขาเดือดร้อนเราก็ส่งเงินไปช่วยบ้างเพราะส่วนหนึ่งบ้านเขาค่อนข้างยากจน ซึ่งเราไม่เคยคิดเรื่องเป็นหนี้และการเงินกับเขาเลย
หลายครั้งเราก็มีการโกรธและดราม่ากัน สักพักแล้วก็หาย เขาก็จะมาง้อ เราก็หายโกรธก็จบเรื่องกันไป ซึ่งนิสัยเราคล้ายกัน
มาถึงเวลาที่เขาเรียนจบ (ปีนี้) ส่งงานโปรเจ็คครบ และเขาบอกว่าอยากมาทำงานที่ กทม. อยากมามีครอบครัวด้วยกัน
(ซึ่งเราก็คิดตลอดนะมันเป็นไปได้ยาก แต่เขาจะทำได้เหรอ... แล้วก็ทำใจให้ไม่คิดอะไรในตอนนั้น)
ก่อนมา กทม. เขาก็ถามใหญ่เลยว่าจะให้ลงไหม อย่างไรต้องเตรียมพร้อมอย่างไร
ซึ่งเราก็บอกไปว่า แล้วแต่ละกัน ถ้าพร้อมก็มาหางาน แต่ก็ต้องเผื่อใจไว้บ้าง แล้วก็มีงบสำรองและที่พักบ้างเผื่อไม่ได้งาน
ไม่ควรมาแบบไปกลับจะทำให้เปลือง (ตอนนั้นเขารอเงินกู้จากทางบ้านอยู่)
แน่นอนว่าเขาก็มา กทม. โดยที่เราไม่ได้ทันตั้งตัว โดยมาอาศัยอยู่กับเพื่อน (เพราะได้เงินกู้จากที่บ้านมา)
จากนั้นก็พยายามติดต่ออยากเจออย่างเดียว
ซึ่งตอนแรกเราก็บอกว่าเรายังไม่พร้อม ไว้สักพักหนึ่งได้ไหม แล้วก็ถามไปจะรับความสัมพันธ์แบบนี้ได้เหรอ
เขาก็บอกโอเค ...
แต่จากนั้นเมื่อเราได้มาเจอกัน เขาก็พูดทันทีละ มันเป็นไปไม่ได้ เขายังรับไม่ได้ ...
เราก็ตอบไปว่า ยังรับไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราไม่รีบอะไร เรายังเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเดิมปกติ
หลังจากวันนั้น เขาก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนแล้ว ตอนนี้เขาปิดการติดต่อสื่อสารหนีเราหมดเลย
เหลือไว้ทางเดียว เพราะเหมือนเขาว่าเราไปหลอกเขา? ซึ่งเราก็ไม่ได้คิดจะหลอกในเรื่องความรู้สึกแบบนี้
เขาตอบเรามาว่า ขอเวลา แล้วจะกลับมา แต่ยังไม่หายไป
รวมถึงบ่นในสเตตัสส่วนตัวว่า ถ้าไม่ตัดใจแต่ตอนนี้ จะยิ่งเจ็บ
ตอนนี้รู้สึกแย่มากเลย พยายามจะลืม และทำใจ แต่ทุกอย่างมันยังหลอกหลอนอยู่เหมือนพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน เลยยังเครียดอยู่เลยละ
มีทางที่จะกลับไปเป็นเพื่อนดีๆได้ไหมนะ? หรือเราต้องจบกันแบบนี้ไปเลย
กลุ้มใจจากความหวัง ของความรัก? เครียดมากๆ ><"
เราบอกก่อนว่าเป็น เกย์ ได้รักคนคนหนึ่งรู้จักผ่านเน็ตตั้งแต่แรกมา
ก็นับว่าเป็นเวลา 3 ปีแล้ว และตั้งแต่แรกเราก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหาคนรักแต่แรกเลย (อายุก็พอๆกัน 25-26 แล้ว)
การติดต่อทำความรู้จักครั้งแรกเป็นแค่การสอบถามเรื่องงาน กันเฉยๆ
ซึ่งตอนนั้นเขากำลังเรียนที่มหาลัยอยู่ในต่างจังหวัด บ้านของเขา และก็อยู่หอตัวคนเดียวด้วย ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่
เคยมาทำงานที่ กทม. แล้วกลับไปเรียน
ทุกวันเขาได้คุยกับเราตลอดแทบไม่ได้ติดต่ออะไรกับใครเลย รวมถึงเพื่อนก็ไม่ได้ค่อยคุย
เราก็ได้ช่วยเหลือเขาเรื่องงานอะไรต่างๆ รวมถึงการเรียน ทำงานให้ต่างๆส่งให้ เพราะก็คิดว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่ง
จนสักพักผ่านไปเขาขอเราเป็นแฟน แล้วทำให้เราแลกเบอร์พูดคุยกัน มาตลอด
ตอนแรกเขาก็คิดว่าเราเป็นผู้หญิง ซึ่งเราก็บอกแล้วไม่ใช่หญิงนะ จากนั้นเขาก็ยังทำดีกับเราเหมือนเดิม เหมือนแฟนจริงๆตลอดเวลา
ติดขัดอะไรอย่างไรเราก็ช่วยกัน รวมถึงเรื่องเงิน และทุกอย่างก็เปิดเผยกันหมด
เวลาเขาเดือดร้อนเราก็ส่งเงินไปช่วยบ้างเพราะส่วนหนึ่งบ้านเขาค่อนข้างยากจน ซึ่งเราไม่เคยคิดเรื่องเป็นหนี้และการเงินกับเขาเลย
หลายครั้งเราก็มีการโกรธและดราม่ากัน สักพักแล้วก็หาย เขาก็จะมาง้อ เราก็หายโกรธก็จบเรื่องกันไป ซึ่งนิสัยเราคล้ายกัน
มาถึงเวลาที่เขาเรียนจบ (ปีนี้) ส่งงานโปรเจ็คครบ และเขาบอกว่าอยากมาทำงานที่ กทม. อยากมามีครอบครัวด้วยกัน
(ซึ่งเราก็คิดตลอดนะมันเป็นไปได้ยาก แต่เขาจะทำได้เหรอ... แล้วก็ทำใจให้ไม่คิดอะไรในตอนนั้น)
ก่อนมา กทม. เขาก็ถามใหญ่เลยว่าจะให้ลงไหม อย่างไรต้องเตรียมพร้อมอย่างไร
ซึ่งเราก็บอกไปว่า แล้วแต่ละกัน ถ้าพร้อมก็มาหางาน แต่ก็ต้องเผื่อใจไว้บ้าง แล้วก็มีงบสำรองและที่พักบ้างเผื่อไม่ได้งาน
ไม่ควรมาแบบไปกลับจะทำให้เปลือง (ตอนนั้นเขารอเงินกู้จากทางบ้านอยู่)
แน่นอนว่าเขาก็มา กทม. โดยที่เราไม่ได้ทันตั้งตัว โดยมาอาศัยอยู่กับเพื่อน (เพราะได้เงินกู้จากที่บ้านมา)
จากนั้นก็พยายามติดต่ออยากเจออย่างเดียว
ซึ่งตอนแรกเราก็บอกว่าเรายังไม่พร้อม ไว้สักพักหนึ่งได้ไหม แล้วก็ถามไปจะรับความสัมพันธ์แบบนี้ได้เหรอ
เขาก็บอกโอเค ...
แต่จากนั้นเมื่อเราได้มาเจอกัน เขาก็พูดทันทีละ มันเป็นไปไม่ได้ เขายังรับไม่ได้ ...
เราก็ตอบไปว่า ยังรับไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราไม่รีบอะไร เรายังเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเดิมปกติ
หลังจากวันนั้น เขาก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนแล้ว ตอนนี้เขาปิดการติดต่อสื่อสารหนีเราหมดเลย
เหลือไว้ทางเดียว เพราะเหมือนเขาว่าเราไปหลอกเขา? ซึ่งเราก็ไม่ได้คิดจะหลอกในเรื่องความรู้สึกแบบนี้
เขาตอบเรามาว่า ขอเวลา แล้วจะกลับมา แต่ยังไม่หายไป
รวมถึงบ่นในสเตตัสส่วนตัวว่า ถ้าไม่ตัดใจแต่ตอนนี้ จะยิ่งเจ็บ
ตอนนี้รู้สึกแย่มากเลย พยายามจะลืม และทำใจ แต่ทุกอย่างมันยังหลอกหลอนอยู่เหมือนพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน เลยยังเครียดอยู่เลยละ
มีทางที่จะกลับไปเป็นเพื่อนดีๆได้ไหมนะ? หรือเราต้องจบกันแบบนี้ไปเลย