เล่นเฟชไปเจอคอมเม้นนึงกับสุนัขของเขา เอามาฝากครับ
".....ประสบการณ์ตรงเลยนะคราฟ
ที่บ้านผมเลี้ยงหมาแบบนี้เป็นหมาพันธุ์ไทยธรรมดาทั่วๆ ไป เลี้ยงไว้ให้เฝ้าบ้านไม่ใช่เลี้ยงไว้เพื่อความน่ารัก เวลาผมกลับบ้านมันจะกระโจนเข้าใส่ด้วยความดีใจ ตั้งแต่เลี้ยงมันมาผมไม่เคยตีมันสักแอะ
มีอยู่วันหนึ่งผมเดินเข้าบ้าน มันทั้งเห่าและขู่ผม ด้วยความตกใจและประหลาดใจว่ามันไม่เคยทำนิสัยแบบนี้กับผมเลย ผมว่าเท่าไหร่มันก็ไม่หยุด มันก็เห่า ผมจะเดินเข้าบ้านมันก็เห่าผมไม่ให้ผมเดินเข้าบ้าน หนักไปกว่านั้นมันทำท่าเหมือนจะกัดผมเวลาที่ผมจะก้าวเท้าเดินเข้าบ้าน ด้วยความโมโหมันเอาเท้าไปเตะมันแต่ก็ไม่แรงเท่าไหร่ แต่ก้น่าจะเจ็บอยู่ แต่มันร้องออกมา แต่ก็ไม่หยุดที่เห่าเพื่อไม่ให้ผมเข้าบ้าน
หลังจากนั้นมันหันหลังให้ผมแล้วกระโจนเข้าใส่งูตัวหนึ่งที่มันข้างหน้าผม ให้ตายสิผมไม่เห็นงูตัวนั้นเลยเพราะมันค่อนข้างมืด นี่ถ้าผมเดินต่ออีกสักก้าว ถึง 2 ก้าว ผมจะต้องถูกงูตัวนั้นกัดแน่นอน หมาผมทั้งกัดทั้งสะบัด มันสู้อย่างไม่กลัวตาย ผมสังเกตุเห็นขนาดของงูพระเจ้าตัวสีดำสนิทลำตัวเกือบเท่าข้อแขนผมเลย ที่น่ากลัวไปกว่านั้น มันแผ่แม่เบี้ยขึ้นมานี่สิ ทำให้ผมรู้เลยว่านั้นไม่ใช่งูธรรมดาแล้ว มันคือ "งูเห่า" นี่เอง ผมร้องเสียงหลงให้คนที่อยู่ในบ้านได้ยิน ทุกคนได้ยินเสียงผมแล้วก็ลงมาดูกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า นั้นคือ หมาของผมมันกัดงูเห่าจนตาย
พองูเห่าตายแล้ว หมาของผมมันรีบกระโจนเข้าใส่ผมด้วยความดีใจ เหมือนมันจะถามผมว่า "ปลอดภัยใช่ไหมเจ้านาย" ผมร้องไห้อย่างไม่อายใครเลยในเวลานั้น มันคือหมาที่ช่วยชีวิตผม ถึงแม้วันนี้มันจะไม่ได้อยู่กับผมแล้วมันต้องจากไปตามอายุขัย แต่เวลาที่ผมได้ดูภาพนี้ทีไร ทำให้ผมคิดถึงมันตลอดเวลา ขอบคุณนะคราฟที่ทำให้ผมได้กลับมาคิดถึงมันอีกครั้ง..."
..หมา
".....ประสบการณ์ตรงเลยนะคราฟ
ที่บ้านผมเลี้ยงหมาแบบนี้เป็นหมาพันธุ์ไทยธรรมดาทั่วๆ ไป เลี้ยงไว้ให้เฝ้าบ้านไม่ใช่เลี้ยงไว้เพื่อความน่ารัก เวลาผมกลับบ้านมันจะกระโจนเข้าใส่ด้วยความดีใจ ตั้งแต่เลี้ยงมันมาผมไม่เคยตีมันสักแอะ
มีอยู่วันหนึ่งผมเดินเข้าบ้าน มันทั้งเห่าและขู่ผม ด้วยความตกใจและประหลาดใจว่ามันไม่เคยทำนิสัยแบบนี้กับผมเลย ผมว่าเท่าไหร่มันก็ไม่หยุด มันก็เห่า ผมจะเดินเข้าบ้านมันก็เห่าผมไม่ให้ผมเดินเข้าบ้าน หนักไปกว่านั้นมันทำท่าเหมือนจะกัดผมเวลาที่ผมจะก้าวเท้าเดินเข้าบ้าน ด้วยความโมโหมันเอาเท้าไปเตะมันแต่ก็ไม่แรงเท่าไหร่ แต่ก้น่าจะเจ็บอยู่ แต่มันร้องออกมา แต่ก็ไม่หยุดที่เห่าเพื่อไม่ให้ผมเข้าบ้าน
หลังจากนั้นมันหันหลังให้ผมแล้วกระโจนเข้าใส่งูตัวหนึ่งที่มันข้างหน้าผม ให้ตายสิผมไม่เห็นงูตัวนั้นเลยเพราะมันค่อนข้างมืด นี่ถ้าผมเดินต่ออีกสักก้าว ถึง 2 ก้าว ผมจะต้องถูกงูตัวนั้นกัดแน่นอน หมาผมทั้งกัดทั้งสะบัด มันสู้อย่างไม่กลัวตาย ผมสังเกตุเห็นขนาดของงูพระเจ้าตัวสีดำสนิทลำตัวเกือบเท่าข้อแขนผมเลย ที่น่ากลัวไปกว่านั้น มันแผ่แม่เบี้ยขึ้นมานี่สิ ทำให้ผมรู้เลยว่านั้นไม่ใช่งูธรรมดาแล้ว มันคือ "งูเห่า" นี่เอง ผมร้องเสียงหลงให้คนที่อยู่ในบ้านได้ยิน ทุกคนได้ยินเสียงผมแล้วก็ลงมาดูกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า นั้นคือ หมาของผมมันกัดงูเห่าจนตาย
พองูเห่าตายแล้ว หมาของผมมันรีบกระโจนเข้าใส่ผมด้วยความดีใจ เหมือนมันจะถามผมว่า "ปลอดภัยใช่ไหมเจ้านาย" ผมร้องไห้อย่างไม่อายใครเลยในเวลานั้น มันคือหมาที่ช่วยชีวิตผม ถึงแม้วันนี้มันจะไม่ได้อยู่กับผมแล้วมันต้องจากไปตามอายุขัย แต่เวลาที่ผมได้ดูภาพนี้ทีไร ทำให้ผมคิดถึงมันตลอดเวลา ขอบคุณนะคราฟที่ทำให้ผมได้กลับมาคิดถึงมันอีกครั้ง..."