จากแมวที่แข็งแรง อ้วนมากๆ กลายมาเป็น แมวที่ผอม กินได้แต่ เจลอาหารเสริมที่ป้าป้อน ซึม ตัวร้อน
หลังจากที่หาหมอ ให้ยา รักษา แบบสมัยใหม่ ดูเหมือนจะดี พอหมดฤทธิ์ยา ก็กลับมาเหมือนเดิม ซึมมากกว่าเดิม
ประสาทการรับรู้ มึนงง เวลาป้าเรียกหา เหมือนเธอจะไม่รู้ว่า เธอเป็นใคร ชื่ออะไร เธอคงฉี่แบบไมุ่รู้ตัว ป้าสังเกตุหลายครั้ง
คืดว่าเธอไปนอนทับน้ำที่ไหน แต่ด้วยกลิ่นทำให้รู้ได้ว่า ไม่ใช้น้ำ
แล้วเธอก็หายไปจากบ้าน 1 คืน ตอนเช้าป้าออกค้นหา พบเธอ ซ่อนตัวเงียบๆ อยู่ในพงหญ้า ป้าเห็นอาการเธอเพียบ
ขนาดนั้น ก็รู้ว่าวันลาจากคงใกล้เข้ามา จะพาไปหาหมอ ก็สู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว เอาอย่างนี้ ละกันลูกเอ๋ย แม่จะพยายามดูแล
รักษาหนูเท่าที่จะทำได้
ป้าเข้า Gogle ค้นหาดูว่า ไอ้ โรค ลูคิวเมีย ที่แมวป้าเป็นอยู่ จะต้องดูแลอย่างไร
ได้คำตอบคือ หญ้าปักกิ่ง ปั่นเอาแต่น้ำ แล้วหยอดให้กิน เช้าตื่นมาป้าขับรถไป กาดคำเที่ยง ได้มาละ หญ้าปักกิ่ง
อยากจะบอกว่าเหมือนเอา แมวที่โคม่า มา พยาบาล สัมผัสแรก ที่เอาผ้าห่อตัว พร้อมที่จะป้อน
" กินเสียลูก ถ้าหนูจะต้องตาย ก็อย่าตายแบบทรมาณเลย" ป้าพูดปลอบใจและปะเหลาะให้เธอกิน
แม้นจะอุ้ม ห่างจากตัว ป้าก็ยังได้ กลิ่นลมหายใจ ที่เหม็นออกมาจากข้างใน แต่เธอก็สู้นะ แม้นหยดแรก จะทำให้เธอไม่พอใจ
น้ำลายฟูมปาก แต่คำต่อมา เธอไม่ขัดขืน เมื่อสลิงซ์ ถูกแหย่ไปที่กระพุ้งแก้ม เธอกลืนน้ำหญ้าปักกิ่ง
หมอเคยบอกว่าถ้ามันยังกินได้ มันจะไม่ตาย คำแรก ทำให้ป้า มีกำลังใจที่จะสู้พร้อมกับเธอ
ป้าให้น้ำยามี้อแรก ตอน 11 โมง และคิดว่าจะให้ทุก 3 ชม หลังจากให้น้ำยา เธอนอนหลับสนิท ป้านึกว่าเธอจากไปแล้ว ลองเรียกเธอ
ดู เธอมีการตอบรับ แม้วๆๆ เบาๆ อืม ! เธอน่าจะสบายตัวขึ้นนะ
ก่อนบ่าย 2 ที่จะครบ 3 ชม เธอลุกกินน้ำ ในขณะที่ป้าเตรียมน้ายา หลังให้น้ำยา ป้าลองเอาเจลป้ายที่ปาก เธอไม่เลียกิน ไม่เป็นไร
พรุ่งนี้เธออาจจะกิน
ป้าเช็ดเนื้อตัวให้เธอ ก่อนเอาเธอนอนในกรง เห็นเธอนอนเงียบๆ เลยลองเรียกดู คราวนี้ เธอตอบรับ 2 ครั้ง เสียงดีขึ้น เธอนอนหัว
ราบ แต่หางเธอโบกสบัดไปมา เหมือนจะบอกว่า แม่จ๋าหนูสบายตัวจัง
ก่อนป้าขึ้นมาเล่า เธอนอนเอาคางเกยที่มือเธอ ป้าหวังว่าเธอจะมีการตอบรับที่ดีขึ้น ในวันต่อๆไป
ป้าจะมาเล่าอาการ เธอทุกวัน เผื๋อว่า ถ้าทุกอย่างดีขึ้น หญ้าปักกิ่ง น่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของคน รักแมว
เมื่อ แมวป้าป่วยหนัก กับการรักษา อีกทางเลือกหนึ่ง
หลังจากที่หาหมอ ให้ยา รักษา แบบสมัยใหม่ ดูเหมือนจะดี พอหมดฤทธิ์ยา ก็กลับมาเหมือนเดิม ซึมมากกว่าเดิม
ประสาทการรับรู้ มึนงง เวลาป้าเรียกหา เหมือนเธอจะไม่รู้ว่า เธอเป็นใคร ชื่ออะไร เธอคงฉี่แบบไมุ่รู้ตัว ป้าสังเกตุหลายครั้ง
คืดว่าเธอไปนอนทับน้ำที่ไหน แต่ด้วยกลิ่นทำให้รู้ได้ว่า ไม่ใช้น้ำ
แล้วเธอก็หายไปจากบ้าน 1 คืน ตอนเช้าป้าออกค้นหา พบเธอ ซ่อนตัวเงียบๆ อยู่ในพงหญ้า ป้าเห็นอาการเธอเพียบ
ขนาดนั้น ก็รู้ว่าวันลาจากคงใกล้เข้ามา จะพาไปหาหมอ ก็สู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว เอาอย่างนี้ ละกันลูกเอ๋ย แม่จะพยายามดูแล
รักษาหนูเท่าที่จะทำได้
ป้าเข้า Gogle ค้นหาดูว่า ไอ้ โรค ลูคิวเมีย ที่แมวป้าเป็นอยู่ จะต้องดูแลอย่างไร
ได้คำตอบคือ หญ้าปักกิ่ง ปั่นเอาแต่น้ำ แล้วหยอดให้กิน เช้าตื่นมาป้าขับรถไป กาดคำเที่ยง ได้มาละ หญ้าปักกิ่ง
อยากจะบอกว่าเหมือนเอา แมวที่โคม่า มา พยาบาล สัมผัสแรก ที่เอาผ้าห่อตัว พร้อมที่จะป้อน
" กินเสียลูก ถ้าหนูจะต้องตาย ก็อย่าตายแบบทรมาณเลย" ป้าพูดปลอบใจและปะเหลาะให้เธอกิน
แม้นจะอุ้ม ห่างจากตัว ป้าก็ยังได้ กลิ่นลมหายใจ ที่เหม็นออกมาจากข้างใน แต่เธอก็สู้นะ แม้นหยดแรก จะทำให้เธอไม่พอใจ
น้ำลายฟูมปาก แต่คำต่อมา เธอไม่ขัดขืน เมื่อสลิงซ์ ถูกแหย่ไปที่กระพุ้งแก้ม เธอกลืนน้ำหญ้าปักกิ่ง
หมอเคยบอกว่าถ้ามันยังกินได้ มันจะไม่ตาย คำแรก ทำให้ป้า มีกำลังใจที่จะสู้พร้อมกับเธอ
ป้าให้น้ำยามี้อแรก ตอน 11 โมง และคิดว่าจะให้ทุก 3 ชม หลังจากให้น้ำยา เธอนอนหลับสนิท ป้านึกว่าเธอจากไปแล้ว ลองเรียกเธอ
ดู เธอมีการตอบรับ แม้วๆๆ เบาๆ อืม ! เธอน่าจะสบายตัวขึ้นนะ
ก่อนบ่าย 2 ที่จะครบ 3 ชม เธอลุกกินน้ำ ในขณะที่ป้าเตรียมน้ายา หลังให้น้ำยา ป้าลองเอาเจลป้ายที่ปาก เธอไม่เลียกิน ไม่เป็นไร
พรุ่งนี้เธออาจจะกิน
ป้าเช็ดเนื้อตัวให้เธอ ก่อนเอาเธอนอนในกรง เห็นเธอนอนเงียบๆ เลยลองเรียกดู คราวนี้ เธอตอบรับ 2 ครั้ง เสียงดีขึ้น เธอนอนหัว
ราบ แต่หางเธอโบกสบัดไปมา เหมือนจะบอกว่า แม่จ๋าหนูสบายตัวจัง
ก่อนป้าขึ้นมาเล่า เธอนอนเอาคางเกยที่มือเธอ ป้าหวังว่าเธอจะมีการตอบรับที่ดีขึ้น ในวันต่อๆไป
ป้าจะมาเล่าอาการ เธอทุกวัน เผื๋อว่า ถ้าทุกอย่างดีขึ้น หญ้าปักกิ่ง น่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของคน รักแมว