อ่านพบในเฟสบุคส์ของ Phramaha theeranitithada khantayaphirakkho
http://www.facebook.com/sattabannakuha?ref=ts&fref=ts
นานมาแล้ว แบกกรดแบกบาตร เดินเท้าเปล่ากับหมาตัวหนึ่งขึ้นไปทางเหนือสุดของประเทศไทยติดเขตประเทศพม่า. มีหมาตัวหนึ่งเป็นเพื่อนสหธรรมิกร่วมเดินทางไกลแบบเสี่ยงตาย. ไม่คิดว่าทางเหนือนั้นตามหมู่บ้านมูเซอ เขาจะนับถือศาสนาคริสต์ ปักกรดตามป่าช้าที่เขาฝังและมีไม้กางเขนเสีบไว้ สงบร่วมเย็นดีตอนกลางคืน เดือนสิบสองช่วงฤดูหนาวเหน็บ ได้แต่บอกหมาคุยกับหมาที่เดินทางด้วยกันว่า เจ้าอย่าเที่ยวออกไปเร่ร่อนเป็นอันขาด แกอยากไปหาหมาตัวอื่นเพราะทนต่อกิเลสไม่ได้ เจ้าก็จะเกิดมาเป็นหมาอีก หมาตัวที่ไปด้วยก็ได้แต่มองหน้า และรับรู้เพราะมันก็สื่อได้เหมือนกัน. คือเดือนสิบสองนั้นสุนัขจะผสมพันธุ์ คือหากมันหนีไปแล้วกว่าจะกลับมาก็เป็นอาทิตย์ เดินธุดงค์นั้นคือเดินไปเรื่อยๆจะไม่มีว่าจะพักปักกรดเป็นที่แน่นอน บางที่ก็วันเดียว แต่ธรรมชาติสุนัขนั้นหากไปแล้วช่วงฤดูนี้ เป็นสองสามอาทิตย์ค่อยกลับมาที่เดิมๆ แต่เรากลับพามันเดินธุดงค์ไปเรื่อยๆ. เล่าถึงไปบิณฑบาตรหมู่บ้านมูเซอที่นับถือศาสนาคริสต์ต่อ ไม่มีใครใส่บาตรเลยสักคนเดียว. แต่ได้ข้าวมาอยู่ห่อหนึ่งใส่ใบตองกล้วย มีคนใส่ให้เขาแวะมาซื้อของร้านค้าและซื้อใส่ให้พอดี แต่ไม่มีกับข้าว. กลับมาป่าช้า กำลังจะฉันแบบข้าวเปล่าๆ หมาตัวที่ไปด้วยลุกขึ้นขึงขังเห่าดังสนั่นด้วยความตกใจกลัว จนอาตมาเองก็ตกใจเช่นกัน มันวิ่งออกไปทางหลุมฝังศพใกล้ๆ ได้ยินเสียงเดินเหยียบใบสักแห้งดังคากๆๆมาแต่ไกล. "ผมนำกับข้าวมาถวายท่าน ผมคิดว่าท่านไม่มีคนใส่บาตรและไม่มีกับข้าว ผมเองก็นับถือศาสนาคริสต์ แต่เคยนับถือศาสนาพุทธ พอมาอยู่กับเขาก็ต้องทำเหมือนเขา แต่ไม่เคยลืมว่าตนเองเป็นพุทธ คนแถวนี้เห็นพระจะเหมือนเห็นผี ท่านไปก็ไม่ได้ข้าวหรอก ผมเป็นห่วงเลยนำมาถวายพร้อมน้ำ" โยมคนนั้นพูดพลางยื่อนถวายถุงใส่กับข้าวมาถวาย. จากนั้นอาตมาให้พรแล้วเขาก็เดินตัดป่าไม้ออกไปอย่างเงียบๆ.
[เรื่องหยิบมาเล่า] หมาเดินธุดงค์กับพระ ฉลาดมาก, พันธ์อะไรครับ?
http://www.facebook.com/sattabannakuha?ref=ts&fref=ts
นานมาแล้ว แบกกรดแบกบาตร เดินเท้าเปล่ากับหมาตัวหนึ่งขึ้นไปทางเหนือสุดของประเทศไทยติดเขตประเทศพม่า. มีหมาตัวหนึ่งเป็นเพื่อนสหธรรมิกร่วมเดินทางไกลแบบเสี่ยงตาย. ไม่คิดว่าทางเหนือนั้นตามหมู่บ้านมูเซอ เขาจะนับถือศาสนาคริสต์ ปักกรดตามป่าช้าที่เขาฝังและมีไม้กางเขนเสีบไว้ สงบร่วมเย็นดีตอนกลางคืน เดือนสิบสองช่วงฤดูหนาวเหน็บ ได้แต่บอกหมาคุยกับหมาที่เดินทางด้วยกันว่า เจ้าอย่าเที่ยวออกไปเร่ร่อนเป็นอันขาด แกอยากไปหาหมาตัวอื่นเพราะทนต่อกิเลสไม่ได้ เจ้าก็จะเกิดมาเป็นหมาอีก หมาตัวที่ไปด้วยก็ได้แต่มองหน้า และรับรู้เพราะมันก็สื่อได้เหมือนกัน. คือเดือนสิบสองนั้นสุนัขจะผสมพันธุ์ คือหากมันหนีไปแล้วกว่าจะกลับมาก็เป็นอาทิตย์ เดินธุดงค์นั้นคือเดินไปเรื่อยๆจะไม่มีว่าจะพักปักกรดเป็นที่แน่นอน บางที่ก็วันเดียว แต่ธรรมชาติสุนัขนั้นหากไปแล้วช่วงฤดูนี้ เป็นสองสามอาทิตย์ค่อยกลับมาที่เดิมๆ แต่เรากลับพามันเดินธุดงค์ไปเรื่อยๆ. เล่าถึงไปบิณฑบาตรหมู่บ้านมูเซอที่นับถือศาสนาคริสต์ต่อ ไม่มีใครใส่บาตรเลยสักคนเดียว. แต่ได้ข้าวมาอยู่ห่อหนึ่งใส่ใบตองกล้วย มีคนใส่ให้เขาแวะมาซื้อของร้านค้าและซื้อใส่ให้พอดี แต่ไม่มีกับข้าว. กลับมาป่าช้า กำลังจะฉันแบบข้าวเปล่าๆ หมาตัวที่ไปด้วยลุกขึ้นขึงขังเห่าดังสนั่นด้วยความตกใจกลัว จนอาตมาเองก็ตกใจเช่นกัน มันวิ่งออกไปทางหลุมฝังศพใกล้ๆ ได้ยินเสียงเดินเหยียบใบสักแห้งดังคากๆๆมาแต่ไกล. "ผมนำกับข้าวมาถวายท่าน ผมคิดว่าท่านไม่มีคนใส่บาตรและไม่มีกับข้าว ผมเองก็นับถือศาสนาคริสต์ แต่เคยนับถือศาสนาพุทธ พอมาอยู่กับเขาก็ต้องทำเหมือนเขา แต่ไม่เคยลืมว่าตนเองเป็นพุทธ คนแถวนี้เห็นพระจะเหมือนเห็นผี ท่านไปก็ไม่ได้ข้าวหรอก ผมเป็นห่วงเลยนำมาถวายพร้อมน้ำ" โยมคนนั้นพูดพลางยื่อนถวายถุงใส่กับข้าวมาถวาย. จากนั้นอาตมาให้พรแล้วเขาก็เดินตัดป่าไม้ออกไปอย่างเงียบๆ.