ในสภาวะที่มีความขัดแย้งทางการเมืองรุนแรง แบ่งกันเป็นฝักเป็นฝ่ายชัดเจน การแสดงความเห็นทางการเมืองนั้นคงเป็นการยากอย่างมากที่จะไม่เลือกข้าง เพราะความเห็นของคุณที่แสดงออกไป แม้จะยังไม่ได้เลือกข้าง ก็คงมีคนจัดไฟลั่มให้คุณไปอยู่ข้างนู้นข้างนี้อยู่ดี จึงทำให้หลายคนที่อาจจะเป็นกลางจริงๆไม่ค่อยอยากจะออกความเห็นเพราะ ในความเป็นจริงอาจจะสนับสนุนการกระทำในบางเรื่องแต่ก็ไม่เห็นด้วยในบางเรื่อง
พอแสดงความเห็นออกไป ไม่ถูกอกถูกใจก็ไม่วายโดนถีบให้ไปเป็นสึนั้นสีนี้จนได้นั่นแหละ
หลายคนจึงเลือกที่จะเงียบเพราะไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของความขัดแย้ง
หรือแสดงความเห็นอย่างเกรงอกเกรงใจ
จนทำให่้พากันรู้สึกว่า "ตรงกลาง"มันไม่มีที่ให้ยืนเลยวุ้ย
แต่จริงๆแล้วที่ตรงกลางนั้นมันมีที่อีกมากมาย เพียงแค่คุณยึดมั่นกับหลักความถูกต้องและยุติธรรมเดียวกัน
คุณก็เป็นกลางได้แล้ว
หากจะมีใครมาชี้หน้าว่าคุณเอียงเป็นสีนั้นสีนี้ ก็เป็นเพราะเค้าคนนั้นไปอยู่ชิดแอบอิงกับอีกสีหนึ่งมากเกินไปจึงทำให้มองเห็นที่ตรงกลางเป็นฝั่งตรงข้ามไปเท่านั้นเอง
อย่างเช่นหากคุณเคยโดนตราหน้าว่าเป็นสลิ่ม จนหลงคิดว่าตัวเองเป็นสลิ่มไปแล้ว
แม้ว่าจะรู้สึกไม่ชอบใจพวกเสื้อแดง
ไม่ชอบขี้หน้ารัฐบาล
เกลียดทักษิณเป็นอย่างมาก
แต่มีความรู้สึกรู้ดีแก่ใจว่า
การล้อมปราบประชาชนด้วยอาวุธสงครามเมื่อ3ปีก่อนนั้นเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง
การใช้ความหยาบคายในการต่อสู้ทางความคิดเป็นเรื่องน่าละอาย
พรรคการเมืองอย่างประชาธิปัตย์ หรือผู้นำอย่างคุณอภิสิทธิไม่ได้ดีอย่างที่คุณเคยคิด มีโกงกิน ทำอะไรไม่ถูกต้องในหลายๆอย่าง
ฯลฯ
สิ่งเหล่านี้เป็นแค่เรื่องที่ต้องการเพียงแค่ความรู้สึกขั้นพื้นฐาณ ผิดชอบชั่วดีธรรมดาๆ
คุณไม่ต้องมาเป็นเสื้อแดง
คุณไม่ต้องสนับสนุนรัฐบาล
คุณไม่ต้องรักทักษิณ
คุณก็ยังสามารถมายืนอยู่ตรงกลางแล้วบอกออกมาดังๆว่าคุณไม่เห็นด้วยกับการกระทำที่ผิดๆเหล่านั้นได้
มันไม่ใช่เรื่องเสียหาย
มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย
และมันไม่ใช่การเสียหน้าแต่อย่างใด
ที่ใครจะยึดเอาความถูกต้องและยุติธรรมเป็นหลักแล้วจะแสดงตัวมายืนอยู่ตรงกลาง
มันดีกว่าการที่พยายามสนับสนุนและส่งเสริมให้พวกเดียวกันสีเดียวกันกระทำผิดไปเรื่อยๆ
เพียงเพราะความเชื่อที่ว่าเป็น"สีเดียวกัน"เป็นไหนๆ
ไม่ต้องเลือกข้างหรอกครับ ตรงกลางยังมีที่ให้ยืนมากมาย
พอแสดงความเห็นออกไป ไม่ถูกอกถูกใจก็ไม่วายโดนถีบให้ไปเป็นสึนั้นสีนี้จนได้นั่นแหละ
หลายคนจึงเลือกที่จะเงียบเพราะไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของความขัดแย้ง
หรือแสดงความเห็นอย่างเกรงอกเกรงใจ
จนทำให่้พากันรู้สึกว่า "ตรงกลาง"มันไม่มีที่ให้ยืนเลยวุ้ย
แต่จริงๆแล้วที่ตรงกลางนั้นมันมีที่อีกมากมาย เพียงแค่คุณยึดมั่นกับหลักความถูกต้องและยุติธรรมเดียวกัน
คุณก็เป็นกลางได้แล้ว
หากจะมีใครมาชี้หน้าว่าคุณเอียงเป็นสีนั้นสีนี้ ก็เป็นเพราะเค้าคนนั้นไปอยู่ชิดแอบอิงกับอีกสีหนึ่งมากเกินไปจึงทำให้มองเห็นที่ตรงกลางเป็นฝั่งตรงข้ามไปเท่านั้นเอง
อย่างเช่นหากคุณเคยโดนตราหน้าว่าเป็นสลิ่ม จนหลงคิดว่าตัวเองเป็นสลิ่มไปแล้ว
แม้ว่าจะรู้สึกไม่ชอบใจพวกเสื้อแดง
ไม่ชอบขี้หน้ารัฐบาล
เกลียดทักษิณเป็นอย่างมาก
แต่มีความรู้สึกรู้ดีแก่ใจว่า
การล้อมปราบประชาชนด้วยอาวุธสงครามเมื่อ3ปีก่อนนั้นเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง
การใช้ความหยาบคายในการต่อสู้ทางความคิดเป็นเรื่องน่าละอาย
พรรคการเมืองอย่างประชาธิปัตย์ หรือผู้นำอย่างคุณอภิสิทธิไม่ได้ดีอย่างที่คุณเคยคิด มีโกงกิน ทำอะไรไม่ถูกต้องในหลายๆอย่าง
ฯลฯ
สิ่งเหล่านี้เป็นแค่เรื่องที่ต้องการเพียงแค่ความรู้สึกขั้นพื้นฐาณ ผิดชอบชั่วดีธรรมดาๆ
คุณไม่ต้องมาเป็นเสื้อแดง
คุณไม่ต้องสนับสนุนรัฐบาล
คุณไม่ต้องรักทักษิณ
คุณก็ยังสามารถมายืนอยู่ตรงกลางแล้วบอกออกมาดังๆว่าคุณไม่เห็นด้วยกับการกระทำที่ผิดๆเหล่านั้นได้
มันไม่ใช่เรื่องเสียหาย
มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย
และมันไม่ใช่การเสียหน้าแต่อย่างใด
ที่ใครจะยึดเอาความถูกต้องและยุติธรรมเป็นหลักแล้วจะแสดงตัวมายืนอยู่ตรงกลาง
มันดีกว่าการที่พยายามสนับสนุนและส่งเสริมให้พวกเดียวกันสีเดียวกันกระทำผิดไปเรื่อยๆ
เพียงเพราะความเชื่อที่ว่าเป็น"สีเดียวกัน"เป็นไหนๆ