ช่วงนี้ผมกำลังสับสนมาก อยากให้มีใครซักคนได้อ่านเรื่องราวของผม และช่วยชี้แนะหน่อยว่า เส้นทางชีวิตภายภาคหน้าของผมจะทำอย่างไรดี
ผมกับแฟนคบกันได้ราวๆ 5-6 เดือน จากนั้นเราก้อแต่งงานกัน เนื่องจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน ผมเองคิดว่าเร็วไป แต่ก้อไม่ได้ค้านอะไร
เพราะช้วงนั้นก้อไม่ได้มีใคร ถามว่ารักไหม คงตอบได้เลยว่าไม่ได้รัก ถัาย้อนไปได้ผมก้อคงไม่แต่งงาน
พอแต่งเสร็จผมต้องย้ายไปอยุ่กับครอบครัวแฟน ช่วยทำธุรกิจในบ้านแฟน ผมไม่ใช่คนรวย บรรดาพี่น้องแฟนไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่
ผมทำงานหนักมาก หามรุ่งหามค่ำ เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่า ถึงผมไม่รวยแต่ผมก้อมีความสามารถ ผมหาเงินเข้าโรงงานก้อมากเอาการอยุ่
ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ชืีอว่าเป็นภรรยา กลับว่า ตำหนิ และคอยถากถางอยุ่ทุกวัน จนไม่รุ้จะทำอย่างไรดี ยิ่งเลิกงานมาเหนื่อยๆ จะต้องวิ่งเอาใจ ตามที่เธอสั่ง ถ้าไม่ทำก้อโดนตำหนิ
สุดท้ายทนไม่ไหว
หลังจากนั้นผมกัอแยกทางออกมา แต่เพราะอะไรก้อตาม แฟนผมท้อง ผมเลยจำเป็นต้องกลับไปดูแลลูก
หลังจากคลอด แฟนผมก้อไม่เคยให้ผมได้นอนด้วยอีกเลย เราไม่มีอะไรกันเป็นปี
ชีวิตคู่เริ่มมีปัญหาทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน
แฟนผมชอบผู้ชายปากหวาน เอาใจเก่ง และที่สำคัญ เธอมีความเชื่อที่ว่า ผู้ชายที่ดี ผู้ชายที่เก่ง กัอคือผู้ชายที่รวย ถ้ามีเงินกัอคือคนดี
แต่ผมกลับตรงข้ามทุกอย่าง ปากไม่หวาน เอาใจไม่เก่ง แถมไม่รวยอีกตะหาก นี่เป็นสาเหตุหลักที่เราทะเลาะกันแทบทุกวัน
บางครั้งผมอยากเปลี่ยนแปลงเป็นแบบที่เธอชอบ พยายามเอาใจ พยายามปากหวาน แต่ด้วยผมทำงานมาเหนื่อยๆ และตัองดูแลลูกตั้งแต่ 17.00 น
ถึง 23.00 น ผมก้อเหนื่อย แล้วยังจะให้ผมมานั่งเอาใจเธออีกผมกัอไม่ไหว เธอก้อจ้องจับผิดและหาเรื่องผมทุกครั้ง ทุกประเด็นที่เธอนึกขึ้นได้จะต่อว่าผมทันที พอทะเลาะกัน ครอบครัวแฟนก้อว่าผมว่าไม่อดทน เสียงดังโวยวาย สุดท้ายคนในบ้านก้อว่าผม
สุดท้าย สายป่านก้อขาดอีกครั้ง วันก่อนผมออกหางานหาลูกค้า ได้งานกลับมา 2 งาน ก้อตำหนิผมว่าทำไมได้น้อย โง่ ไม่มีสมอง
เมื่อวาน ออกไปหางานอีก แต่กลับไม่มีงานกลับมาเลยซักงาน ทีนี้แ่ะด่าผมไม่มีชิ้นดี
ที น้องชายแฟนออกไปหางานทั้งวัน พอไม่ได้งาน ก้อไม่เห็นมีใครว่า แต่พอผมไม่ได้งานกลับมาก้อด่า กัอว่า ตำหนิตลอด
เมื่อคืนผมขับรถออกจากบ้าน หอบเสื้อผ้าได้ไม่กี่ชิ้น ขับรถกลับบ้านเกิด ระยะทาง 288 กม
กลับมาถึงบ้าน ตีหนึ่งกว่าๆ ระหว่างขับรถ คิดถึงลูกตลอดเวลา แต่ผมกัอไม่รุ้จะทำยังไงดี เพราะคิดถึงลูกวัย หนึ่งขวบเอง
แต่อีกใจก้อเกลียดแฟน ที่เอาแต่ด่าเราตลอดเวลา 3 ปีมาเนี่ย ลูกน้องเต็มบ้าน แต่ชอบเรียกวช้ผมคนเดียว ทำกับผมเหมือนเป็นคนใช้ จนลูกน้องายคนเห็นพฤติกรรมแล้วทนไม่ได้ ลาออกไปกัอหลายคนแล้ว
ที่สำคัญแม่แฟนกอไม่มีเหตุผล เข้าข้างแต่ลูกตัวเอง ไม่รุ้ดีชั่ว อยากด่าก้อด่า ไม่มีเหตุผล จนเกือบถูกลูกน้องจะชกเอา ผมแค้นมาก
ตื่นเช้ามา มี sms หาผมเป็น สิบฉบับ ว่าจะแจ้งความจับผม ว่าผมขโมยรถ ให้เอารถไปคืน ไม่งั้นจะเอาเรื่อง
ผมก้อได้แต่ปิดมือถือ ตอนนี้มืดแปดด้านเลยครับ ไม่รุ้จะทำยังไงดี
อยากเริ่มต้น หางานใหม่ทำ แต่อายุขนาดผมกัอไม่รุ้จะทำอะไร เงินที่หามาได้ก้อใช้บัญชีร่วม
ออกมาข้าวของก้อไม่ได้ติดตัวอะไรมาเลย คิดถึงลูกก้อคิดถึง เพราะเราเลี้ยงเค้ามาตลอด
จนปัญญาครับ ไม่รุ้จะทำยังไงกับชีวิตดี
ขออภัยหากพิมพ์ตกหล่น หรือ เขียน วก วน สับสน เพราะสับสนจริงๆครับ
ขอบคุนที่เข้ามาอ่านครับ จะขอบคุนมาก ถ้าให้คำแนะนำกับคนจนตรอกแบบผมครับ
เลิกกับแฟน แต่คิดถึงลูก
ผมกับแฟนคบกันได้ราวๆ 5-6 เดือน จากนั้นเราก้อแต่งงานกัน เนื่องจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน ผมเองคิดว่าเร็วไป แต่ก้อไม่ได้ค้านอะไร
เพราะช้วงนั้นก้อไม่ได้มีใคร ถามว่ารักไหม คงตอบได้เลยว่าไม่ได้รัก ถัาย้อนไปได้ผมก้อคงไม่แต่งงาน
พอแต่งเสร็จผมต้องย้ายไปอยุ่กับครอบครัวแฟน ช่วยทำธุรกิจในบ้านแฟน ผมไม่ใช่คนรวย บรรดาพี่น้องแฟนไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่
ผมทำงานหนักมาก หามรุ่งหามค่ำ เพื่อพิสูจน์ตัวเองว่า ถึงผมไม่รวยแต่ผมก้อมีความสามารถ ผมหาเงินเข้าโรงงานก้อมากเอาการอยุ่
ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ชืีอว่าเป็นภรรยา กลับว่า ตำหนิ และคอยถากถางอยุ่ทุกวัน จนไม่รุ้จะทำอย่างไรดี ยิ่งเลิกงานมาเหนื่อยๆ จะต้องวิ่งเอาใจ ตามที่เธอสั่ง ถ้าไม่ทำก้อโดนตำหนิ
สุดท้ายทนไม่ไหว
หลังจากนั้นผมกัอแยกทางออกมา แต่เพราะอะไรก้อตาม แฟนผมท้อง ผมเลยจำเป็นต้องกลับไปดูแลลูก
หลังจากคลอด แฟนผมก้อไม่เคยให้ผมได้นอนด้วยอีกเลย เราไม่มีอะไรกันเป็นปี
ชีวิตคู่เริ่มมีปัญหาทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน
แฟนผมชอบผู้ชายปากหวาน เอาใจเก่ง และที่สำคัญ เธอมีความเชื่อที่ว่า ผู้ชายที่ดี ผู้ชายที่เก่ง กัอคือผู้ชายที่รวย ถ้ามีเงินกัอคือคนดี
แต่ผมกลับตรงข้ามทุกอย่าง ปากไม่หวาน เอาใจไม่เก่ง แถมไม่รวยอีกตะหาก นี่เป็นสาเหตุหลักที่เราทะเลาะกันแทบทุกวัน
บางครั้งผมอยากเปลี่ยนแปลงเป็นแบบที่เธอชอบ พยายามเอาใจ พยายามปากหวาน แต่ด้วยผมทำงานมาเหนื่อยๆ และตัองดูแลลูกตั้งแต่ 17.00 น
ถึง 23.00 น ผมก้อเหนื่อย แล้วยังจะให้ผมมานั่งเอาใจเธออีกผมกัอไม่ไหว เธอก้อจ้องจับผิดและหาเรื่องผมทุกครั้ง ทุกประเด็นที่เธอนึกขึ้นได้จะต่อว่าผมทันที พอทะเลาะกัน ครอบครัวแฟนก้อว่าผมว่าไม่อดทน เสียงดังโวยวาย สุดท้ายคนในบ้านก้อว่าผม
สุดท้าย สายป่านก้อขาดอีกครั้ง วันก่อนผมออกหางานหาลูกค้า ได้งานกลับมา 2 งาน ก้อตำหนิผมว่าทำไมได้น้อย โง่ ไม่มีสมอง
เมื่อวาน ออกไปหางานอีก แต่กลับไม่มีงานกลับมาเลยซักงาน ทีนี้แ่ะด่าผมไม่มีชิ้นดี
ที น้องชายแฟนออกไปหางานทั้งวัน พอไม่ได้งาน ก้อไม่เห็นมีใครว่า แต่พอผมไม่ได้งานกลับมาก้อด่า กัอว่า ตำหนิตลอด
เมื่อคืนผมขับรถออกจากบ้าน หอบเสื้อผ้าได้ไม่กี่ชิ้น ขับรถกลับบ้านเกิด ระยะทาง 288 กม
กลับมาถึงบ้าน ตีหนึ่งกว่าๆ ระหว่างขับรถ คิดถึงลูกตลอดเวลา แต่ผมกัอไม่รุ้จะทำยังไงดี เพราะคิดถึงลูกวัย หนึ่งขวบเอง
แต่อีกใจก้อเกลียดแฟน ที่เอาแต่ด่าเราตลอดเวลา 3 ปีมาเนี่ย ลูกน้องเต็มบ้าน แต่ชอบเรียกวช้ผมคนเดียว ทำกับผมเหมือนเป็นคนใช้ จนลูกน้องายคนเห็นพฤติกรรมแล้วทนไม่ได้ ลาออกไปกัอหลายคนแล้ว
ที่สำคัญแม่แฟนกอไม่มีเหตุผล เข้าข้างแต่ลูกตัวเอง ไม่รุ้ดีชั่ว อยากด่าก้อด่า ไม่มีเหตุผล จนเกือบถูกลูกน้องจะชกเอา ผมแค้นมาก
ตื่นเช้ามา มี sms หาผมเป็น สิบฉบับ ว่าจะแจ้งความจับผม ว่าผมขโมยรถ ให้เอารถไปคืน ไม่งั้นจะเอาเรื่อง
ผมก้อได้แต่ปิดมือถือ ตอนนี้มืดแปดด้านเลยครับ ไม่รุ้จะทำยังไงดี
อยากเริ่มต้น หางานใหม่ทำ แต่อายุขนาดผมกัอไม่รุ้จะทำอะไร เงินที่หามาได้ก้อใช้บัญชีร่วม
ออกมาข้าวของก้อไม่ได้ติดตัวอะไรมาเลย คิดถึงลูกก้อคิดถึง เพราะเราเลี้ยงเค้ามาตลอด
จนปัญญาครับ ไม่รุ้จะทำยังไงกับชีวิตดี
ขออภัยหากพิมพ์ตกหล่น หรือ เขียน วก วน สับสน เพราะสับสนจริงๆครับ
ขอบคุนที่เข้ามาอ่านครับ จะขอบคุนมาก ถ้าให้คำแนะนำกับคนจนตรอกแบบผมครับ