อยากตะโกนใส่หน้าว่ามาเปลี่ยนที่ยืนกันดูไหม อยากจะรู้ว่าใครจะเข้มแข็งกว่ากัน

เค้าอวยพรขอให้เราเจอผู้ชายดีๆ บอกเราว่าเจ็บแค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก เราต้องก้าวต่อไปบลาๆ
อยากให้เค้ามายืนที่เดียวกับที่เราเจอจัง ว่าต้องอยู่ลำพังโดยมองเห็นคนรักไปมีความสุขกับคนใหม่
มันจะเป็นยังใง เค้าจะทำใจได้เร็วเท่าเราหรือเปล่า ?


ตอนนี้ทำใจได้ระดับหนึ่งแล้ว ถ้ามันไม่คิดถึงเรื่องเก่าๆนะ
และบางทีก็โกรธผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน ตอนเราขอให้เธอคืนเค้ามา เธอก็บอกจะคืนให้ เพราะเธอไม่ชอบคนโกหก
(แฟนเราโกหกว่าเลิกกับเราแล้ว ทั้งๆที่ตอนนั้นยังคบกับเราอยู่)
เธอบอกให้เราสู้ ไปเอาคนรักคืนมา อย่าเป็นคนขี้แพ้ บลาๆ
จนทำให้เราคิดว่าเธอดี (คุยกันไม่นานเองแค่สองอาทิตย์ แต่เราคบกันมาสี่ปี มีค่าน้อยกว่าสองอาทิตย์ ??)
แต่สุดท้ายเธอก็เอาไปจนได้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแฟนเรา หรือเป็นเพราะเธอให้ความหวัง
แฟนเราก็นะ ตอนเราหายไปห้าวัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นเราบอกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า
แต่เค้าไม่สนใจโทหาหรือถามข่าวคราวจากแม่เราเลย ยังคุยกับคนนั้น เล่นเกมส์กันอย่างมีความสุขเหมือนเดิม ????


เมื่อวานก็โทไปบอกว่าเราทำใจได้แล้ว คุยกันแบบเพื่อน ถามว่าเป็นยังใงบลาๆ
เวลาเค้าพูดเรื่องผู้หญิงคนนั้น เราต้องมานั่งปั้นเสียงดีๆให้คำปรึกษา แต่จริงๆน้ำตามันคลอเบ้า จุกอก
แขนไม่มีเรี่ยวแรง เค้าจะรู้ไหมวะ ว่าเราแย่ขนาดไหน แต่ที่ทำไปเพราะไม่อยากให้เค้าลำบากใจ
แล้วทำให้ห่างกันไปโดยไม่ได้อะไรเลย แม้แต่คำว่าเพื่อน


เรายังจดจำคำที่ผู้หญิงคนนั้นพูดปลอบประโลมเราว่า
"ถ้าเราคิดว่าเค้าเป็นของเรา ก็ต้องสู้ อาจจะต้องรับบทนางร้ายบ้าง อย่างน้อยก็ได้เค้ามา"
เเต่ขอโทษ เธอร้ายไปคนเดียวเถอะ เพราะตอนนี้ต่อให้ฉันร้ายหรือดี ยังใงเธอก็ได้เค้าไปแล้ว!
ส่วนแฟน จะรักก็รักไม่ได้เหมือนเดิม มันทั้งเกลียด ทั้งรัก

แค้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน