วันนี้มีเรื่องตื่นเต้นให้ได้ลุ้นเพราะเคาเตอร์สายการบินไม่ให้ผ่าน..
เค้าต้องการลายเซนเจ้าของบัตรเครดิตซึ่งซ้ือผ่านทางฮ่องกง..ต้องมีเอกสารแนบมาเท่านั้น...
โทรผ่านข้ามประเทศกันไปมาเจ๊จ๋อนกะพี่ริชาร์ดช่วยประสานให้,แล้วเราต้องวิ่งไปปรินซ์เอกสาร..
วิ่งไปกดเงินสำรองค่าตั๋ว..เวลา2 ชม.หน้าเคาเตอร์เริ่มหมด..ยังกะสถานการณ์ในหนัง...
รีบคิดแผนต่อว่าจะทำไงดี..ทางพนักงานสายการบินนี้ก็มีน้อยแล้วยังมีคนตกค้างแบบเราอีก...
กรณีสุดท้ายคือต้องซื้อตั๋วใหม่9พันกว่า!แต่ตั้วเก่าได้เงินคืนแต่ไม่ครบ..ในระหว่างนี้โทรสลับเช็คกันตลอด..ส่งข้อมูลผ่านทางเมล์..ผู้ประสานทางฮ่องกงก็พยายามติดต่อเจ้าหน้าที่สายการบินทางฮ่องกง.สุดท้ายอีก10นาทีเคาเตอร์จะปิดการขาย..เครื่องก็ใกล้จะออก...
ในที่สุดสวรรค์ก็เมตตาได้ตั๋วใบเดิมที่ซื้อไว้ไม่ต้องเพิ่มเงินอีก...จากนั้นเราก็วิ่ง/ผ่าน(ด่านตม.)
สแกนกระเป๋า ถอยเข็มขัด เอาคอมออกมาตรวจ/วิ่งสู้ฟัดหาทางเข้าราว800เมตรได้..เป็นการเดินทางที่ตื่นเต้นมาก..แต่ก็ทำให้ดูใจตัวเองได้ดีเลยว่าเมื่อเผชิญปัญหาประคองสติได้มากน้อยเพียงไร..
/ขอบคุณเจ๊จ๋อน พี่ริชาร์ด อิริค ที่ทุกคนวิ่งไปด้วยแม้จะอยู่ห่างคนละลู่วิ่งก็ตาม...
เพียงแค่เร่ิมต้นเดินทางก็มันส์เสียแล้ว
โดยรวมเพื่อนแต่ละประเทศก็น่ารักดีและเป็นมิตรดีนะ.ทุกคนมากองอัดอยู่ในห้องเล็กๆคุยกัน.ทำซุปที่คล้ายๆสุกี้บ้านเราแบ่งกันกิน..ให้อารมณ์เหมือนย้อนกลับมาใช้ชีวิตตอนมหาลัย..
ที่พักเป็นห้องเล็กๆมองไปเหมือนอยู่lpn สะพานควาย แต่ตึกเยอะและอัดแน่นกว่า..
วันนี้ได้นอนเตียง2ชั้นข้างล่างเป็นชาวบังกลาเทศที่ตอนนี้ขับกล่อมบทเพลงกรนให้ฟัง..
นักละคร France เอาหน้ากากมาเต็มเลย..โดยรวมภาษาอังกฤษฉันฟัง France กะบังกลาเทศไม่ค่อยออก
แต่น่าจะดีขึ้น..วันนี้เป็นเกิดของแม่อิริค(คนจัดประสานโครงการ)
ฉันเลยมอบพวงกุญแจฝากให้แม่เขา..แล้วก็เลยมอบให้ทุกคน^^
บทบันทึกกิจกรรมวันแรก
"บันทึกการเดินทางของแม่น้ำ"1/36 in HongKong :วันเดินทาง
เค้าต้องการลายเซนเจ้าของบัตรเครดิตซึ่งซ้ือผ่านทางฮ่องกง..ต้องมีเอกสารแนบมาเท่านั้น...
โทรผ่านข้ามประเทศกันไปมาเจ๊จ๋อนกะพี่ริชาร์ดช่วยประสานให้,แล้วเราต้องวิ่งไปปรินซ์เอกสาร..
วิ่งไปกดเงินสำรองค่าตั๋ว..เวลา2 ชม.หน้าเคาเตอร์เริ่มหมด..ยังกะสถานการณ์ในหนัง...
รีบคิดแผนต่อว่าจะทำไงดี..ทางพนักงานสายการบินนี้ก็มีน้อยแล้วยังมีคนตกค้างแบบเราอีก...
กรณีสุดท้ายคือต้องซื้อตั๋วใหม่9พันกว่า!แต่ตั้วเก่าได้เงินคืนแต่ไม่ครบ..ในระหว่างนี้โทรสลับเช็คกันตลอด..ส่งข้อมูลผ่านทางเมล์..ผู้ประสานทางฮ่องกงก็พยายามติดต่อเจ้าหน้าที่สายการบินทางฮ่องกง.สุดท้ายอีก10นาทีเคาเตอร์จะปิดการขาย..เครื่องก็ใกล้จะออก...
ในที่สุดสวรรค์ก็เมตตาได้ตั๋วใบเดิมที่ซื้อไว้ไม่ต้องเพิ่มเงินอีก...จากนั้นเราก็วิ่ง/ผ่าน(ด่านตม.)
สแกนกระเป๋า ถอยเข็มขัด เอาคอมออกมาตรวจ/วิ่งสู้ฟัดหาทางเข้าราว800เมตรได้..เป็นการเดินทางที่ตื่นเต้นมาก..แต่ก็ทำให้ดูใจตัวเองได้ดีเลยว่าเมื่อเผชิญปัญหาประคองสติได้มากน้อยเพียงไร..
/ขอบคุณเจ๊จ๋อน พี่ริชาร์ด อิริค ที่ทุกคนวิ่งไปด้วยแม้จะอยู่ห่างคนละลู่วิ่งก็ตาม...
เพียงแค่เร่ิมต้นเดินทางก็มันส์เสียแล้ว
โดยรวมเพื่อนแต่ละประเทศก็น่ารักดีและเป็นมิตรดีนะ.ทุกคนมากองอัดอยู่ในห้องเล็กๆคุยกัน.ทำซุปที่คล้ายๆสุกี้บ้านเราแบ่งกันกิน..ให้อารมณ์เหมือนย้อนกลับมาใช้ชีวิตตอนมหาลัย..
ที่พักเป็นห้องเล็กๆมองไปเหมือนอยู่lpn สะพานควาย แต่ตึกเยอะและอัดแน่นกว่า..
วันนี้ได้นอนเตียง2ชั้นข้างล่างเป็นชาวบังกลาเทศที่ตอนนี้ขับกล่อมบทเพลงกรนให้ฟัง..
นักละคร France เอาหน้ากากมาเต็มเลย..โดยรวมภาษาอังกฤษฉันฟัง France กะบังกลาเทศไม่ค่อยออก
แต่น่าจะดีขึ้น..วันนี้เป็นเกิดของแม่อิริค(คนจัดประสานโครงการ)
ฉันเลยมอบพวงกุญแจฝากให้แม่เขา..แล้วก็เลยมอบให้ทุกคน^^
บทบันทึกกิจกรรมวันแรก