ผมรู้สึกเบื่อหน่ายกับตำรวจจราจรสน.นี้มาก เนื่องจากผมต้องเดินทางมาทำงานทุกวันโดยเดินทางจากถนนเจริญราษฎร์และแลี้ยวขวามาเพื่อเข้าถนนประมวญเพื่อมาทำงาน ทำให้ผมต้องผ่านและพบเจอกับจราจรสน.นี้ตลอด
มี 2 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมทำให้ผมรู้สึกเบื่อหน่ายและไม่พอใจกับตำรวจจราจรสน.นี้ (ผมไม่ได้มีอคติกับตำรวจจราจรนะครับ)
เหตุการณ์ที่ หนึ่ง
เกิดขึ้นเมื่อประมาณเดือนที่แล้ว ผมเลี้ยวขวาจากถนนเจริญราษฎร์มาตามปกติพอและแวะส่งน้องที่ BTS สุรศักดิ์ ซึ่งผมก็จอดรถส่งน้องที่จุดนี้มาตั้งแต่ 3 เดือนก่อนหน้านี้แล้วก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรผิดปกติ (ผมจะจอดระส่งน้องโดยหลบเข้าช่องที่เป็นเส้นขาว-เหลืองประจำเพื่อไม่ให้กีดขวางจราจร) แต่แล้ววันหนึ่งมีสารวัตรท่านหนึ่งของสน.นี้มายืนพอผมจอดส่งน้องตามปกติแล้วนั้น ท่านสารวัตรก็เดินมา ผมก็ลดกระจกลง
ผม: สวัสดีครับ
ท่านสารวัตร: คุณมาจอดตรงนี้ได้ยังไงตรงนี้มันห้ามจอดนะ (เสียงตะคอกใส่)
ผม: ผมจอดตรงเส้นขาว-เหลืองนะครับ และผมก็จอดส่งน้องยังไม่ถึง 20 วินาทีเลยครับ ข้างหลังก็ไม่มีรถด้วย
ท่านสารวัตร: ผมไม่สนใจหรอกผมเห็นคุณจอดขาว-แดงและคุณทำรถติดตั้งแต่สะพานตากสินไปจนถึงถนนราชพฤกษ์เลยนะ (เสียงตะคอกเช่นเดิม)
ผม: โอเคครับ (ด้วยความขี้เกียจเถียงเลยรีบๆจบบทสนทนา)
แล้วผมก็เริ่มออกรถ แต่ด้วยความหงุดหงิดที่ผมจึงตะโกนออกไปตอนออกรถว่า กูจอดขาว-เหลืองไม่ใช่ขาว-แดง (ผมยอมรับว่าผิดที่ตะโกนออกไป แต่ผมไม่พอใจที่ทำไมตำรวจไม่คุยกับประชาชนดีๆ แล้วจะมายัดเยียดให้ผมผิดสถานเดียว เพื่ออะไรทั้งที่ผมก็จอดตามกฎจราจรและเวลาไม่ถึง 20 วินาที ข้างหลังก็ไม่มีรถผมจะทำรถติดไปอย่างที่ท่านว่าได้อย่างไร)
ทันใดนั้นท่านสารวัตรก็วอไปเรียกจ่าที่อยู่ข้างหน้าเรียกผมอีก ผมก็จอดแล้วก็รอท่านสารวัตรคนเดิมเดินมา และพอท่านสารวัตรเดินมา
ท่านสารวัตร: จอดขาว-แดงกูเห็น (เสียงตะคอกตลอดเวลา)
ผม: ผมจอดขาว-เหลืองครับ
ท่านสารวัตร: ก็กูเห็นขาว-แดง (ตะคอกอีกแล้ว)
ผม: ถ้าอย่างนั้นผมขอถามท่านสารวัตรหน่อยนะครับ ว่าขาว-แดง จอดไม่ได้ใช่มั้ยครับ แต่ขาว-เหลืองจอดได้ใช่มั้ยครับ
ท่านสารวัตร: ใช่
ผม: โอเคครับ ผมรีบไปทำงานก่อนนะครับ
ท่านสารวัตรก็ทำหน้าไม่พอใจแต่ผมก็ไม่สนใจเพราะใกล้เวลาทำงานแล้วเลยปิดกระจกและออกรถไป
จากเหตุการณ์นี้ ผมอยากรู้ว่าท่านจะตะคอกคุยกับผมทำไมตลอดเวลา หงุดหงิดใครมาหรอครับ ตำรวจจราจรสามารถทำอย่างนี้กับประชาชนได้หรอ ทั้งตะคอก ทั้งยัดเยียดให้ประชาชนผิด บลา บลา บลา ....
เหตุการณ์ที่ สอง เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้เอง
ขอเกริ่นก่อนว่าวันนี้ถนนเจริญราษฎร์มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นหนึ่งจุดแถวๆทางลงทางด่วน และมีรถจอดเสียก่อนถึงสี่แยกไฟแดงเพิ่งจะจอดเสียตอนผมขับรถผ่าน ด้วยความอยากเป็นพลเมืองดี พอผมมาถึงใต้ BTS สุรศักดิ์ผมเห็นจ่าท่านหนึ่งยืนอยู่ ผมก็เลยจอดรถ
ผม: ตำรวจครับมีรถจอดเสียตรงถนนเจริญราษฎร์ก่อนถึงแยกไฟแดงครับ
ท่านจ่า: อ่อ รู้แล้ว อุบัติเหตุไม่ใช่รถจอดเสีย ไปๆๆๆ
ผม: ไม่ใช่ครับนี่รถจอดเสียอีกคันครับก่อนถึงแยกไฟแดง
ท่านจ่า: บอกว่าอุบัติเหตุไง ไปๆๆ
ผม: ....
แล้วผมก็ต้องขับรถต่อมาที่ทำงาน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ฟังผมอธิบายก่อนจะไล่อย่างเดียวเลยหรอ แต่ดีที่ไม่พูดตะคอกเหมือนท่านสารวัตร
จากสองเหตุการณ์นี้ทำให้มุมมองที่ไม่เคยอะไรกับตำรวจจราจร กลายเป็นเบื่อหน่าย แต่ไม่ถึงขั้นอคตินะครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
จราจร สถานีตำรวจนครบาลสน.ยานนาวา ตรงสี่แยกสุรศักดิ์
มี 2 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมทำให้ผมรู้สึกเบื่อหน่ายและไม่พอใจกับตำรวจจราจรสน.นี้ (ผมไม่ได้มีอคติกับตำรวจจราจรนะครับ)
เหตุการณ์ที่ หนึ่ง
เกิดขึ้นเมื่อประมาณเดือนที่แล้ว ผมเลี้ยวขวาจากถนนเจริญราษฎร์มาตามปกติพอและแวะส่งน้องที่ BTS สุรศักดิ์ ซึ่งผมก็จอดรถส่งน้องที่จุดนี้มาตั้งแต่ 3 เดือนก่อนหน้านี้แล้วก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรผิดปกติ (ผมจะจอดระส่งน้องโดยหลบเข้าช่องที่เป็นเส้นขาว-เหลืองประจำเพื่อไม่ให้กีดขวางจราจร) แต่แล้ววันหนึ่งมีสารวัตรท่านหนึ่งของสน.นี้มายืนพอผมจอดส่งน้องตามปกติแล้วนั้น ท่านสารวัตรก็เดินมา ผมก็ลดกระจกลง
ผม: สวัสดีครับ
ท่านสารวัตร: คุณมาจอดตรงนี้ได้ยังไงตรงนี้มันห้ามจอดนะ (เสียงตะคอกใส่)
ผม: ผมจอดตรงเส้นขาว-เหลืองนะครับ และผมก็จอดส่งน้องยังไม่ถึง 20 วินาทีเลยครับ ข้างหลังก็ไม่มีรถด้วย
ท่านสารวัตร: ผมไม่สนใจหรอกผมเห็นคุณจอดขาว-แดงและคุณทำรถติดตั้งแต่สะพานตากสินไปจนถึงถนนราชพฤกษ์เลยนะ (เสียงตะคอกเช่นเดิม)
ผม: โอเคครับ (ด้วยความขี้เกียจเถียงเลยรีบๆจบบทสนทนา)
แล้วผมก็เริ่มออกรถ แต่ด้วยความหงุดหงิดที่ผมจึงตะโกนออกไปตอนออกรถว่า กูจอดขาว-เหลืองไม่ใช่ขาว-แดง (ผมยอมรับว่าผิดที่ตะโกนออกไป แต่ผมไม่พอใจที่ทำไมตำรวจไม่คุยกับประชาชนดีๆ แล้วจะมายัดเยียดให้ผมผิดสถานเดียว เพื่ออะไรทั้งที่ผมก็จอดตามกฎจราจรและเวลาไม่ถึง 20 วินาที ข้างหลังก็ไม่มีรถผมจะทำรถติดไปอย่างที่ท่านว่าได้อย่างไร)
ทันใดนั้นท่านสารวัตรก็วอไปเรียกจ่าที่อยู่ข้างหน้าเรียกผมอีก ผมก็จอดแล้วก็รอท่านสารวัตรคนเดิมเดินมา และพอท่านสารวัตรเดินมา
ท่านสารวัตร: จอดขาว-แดงกูเห็น (เสียงตะคอกตลอดเวลา)
ผม: ผมจอดขาว-เหลืองครับ
ท่านสารวัตร: ก็กูเห็นขาว-แดง (ตะคอกอีกแล้ว)
ผม: ถ้าอย่างนั้นผมขอถามท่านสารวัตรหน่อยนะครับ ว่าขาว-แดง จอดไม่ได้ใช่มั้ยครับ แต่ขาว-เหลืองจอดได้ใช่มั้ยครับ
ท่านสารวัตร: ใช่
ผม: โอเคครับ ผมรีบไปทำงานก่อนนะครับ
ท่านสารวัตรก็ทำหน้าไม่พอใจแต่ผมก็ไม่สนใจเพราะใกล้เวลาทำงานแล้วเลยปิดกระจกและออกรถไป
จากเหตุการณ์นี้ ผมอยากรู้ว่าท่านจะตะคอกคุยกับผมทำไมตลอดเวลา หงุดหงิดใครมาหรอครับ ตำรวจจราจรสามารถทำอย่างนี้กับประชาชนได้หรอ ทั้งตะคอก ทั้งยัดเยียดให้ประชาชนผิด บลา บลา บลา ....
เหตุการณ์ที่ สอง เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้เอง
ขอเกริ่นก่อนว่าวันนี้ถนนเจริญราษฎร์มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นหนึ่งจุดแถวๆทางลงทางด่วน และมีรถจอดเสียก่อนถึงสี่แยกไฟแดงเพิ่งจะจอดเสียตอนผมขับรถผ่าน ด้วยความอยากเป็นพลเมืองดี พอผมมาถึงใต้ BTS สุรศักดิ์ผมเห็นจ่าท่านหนึ่งยืนอยู่ ผมก็เลยจอดรถ
ผม: ตำรวจครับมีรถจอดเสียตรงถนนเจริญราษฎร์ก่อนถึงแยกไฟแดงครับ
ท่านจ่า: อ่อ รู้แล้ว อุบัติเหตุไม่ใช่รถจอดเสีย ไปๆๆๆ
ผม: ไม่ใช่ครับนี่รถจอดเสียอีกคันครับก่อนถึงแยกไฟแดง
ท่านจ่า: บอกว่าอุบัติเหตุไง ไปๆๆ
ผม: ....
แล้วผมก็ต้องขับรถต่อมาที่ทำงาน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ฟังผมอธิบายก่อนจะไล่อย่างเดียวเลยหรอ แต่ดีที่ไม่พูดตะคอกเหมือนท่านสารวัตร
จากสองเหตุการณ์นี้ทำให้มุมมองที่ไม่เคยอะไรกับตำรวจจราจร กลายเป็นเบื่อหน่าย แต่ไม่ถึงขั้นอคตินะครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ