ระบาย "แม่....(หาคำพูดไม่ได้)

มันเป็นความอัดอั้น ที่อยากระบายให้คนอื่นรู้ ว่ายังมีคนแบบนี้ในสังคม

เราและสามีค้าขาย มีลูกสาว 1 คน กำลังวัยรุ่น หาเช้ากินค่ำคะ มีหนี้สินประปราย

เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม 2556 (จำแม่น) เด็กใจแตกท้ายซอยบ้านเราอุ้มลูกเพิ่งคลอด (ประมาณ 20 วัน)

มาที่ร้านเรา  เราเลยเดินไปดู โอ๊ะ !! แม่เจ้า  ...ผื่นทั้งตัว ย้ำว่าทั้งตัว เหมือนผื่นจากผ้าอ้อมที่เปียกฉี่

กลิ่นที่ตัวเด็กเหม็นแต่ฉี่...ร้องตลอด คงเจ็บ คัน แสบ (เราคิดเอง 555 )



ตอนนั้นเรากับสามีสงสารเด็ก เลยถามว่า "จะเลี้ยงยังไงเนี่ย...ทำไมเด็กเป็นแบบนี้ "

แม่เด็กบอกว่า " ตามมีตามเกิดพี่  หนูฝากได้ป่ะ หนูจะไปทำงาน (นั่งดริ๊ง)"

เอาและไงตรู !...ความเผือกบังเกิด  สงสารเด็กด้วย เอาว่ะ ! ...

"เออ  ไปเหอะ เดี๋ยวดูให้ ไปหาค่านมลูกมาและกันนะ "  (นางเอกที่สุดอ่ะ )


เราก้อขายของไป ดูเด็กไป โห ... เหนื่อยที่สุด แม่เด็กไม่มาดูเลยหลังจากวันนั้น

เราโทรไปว่านมลูกจะหมดนะ ซื้อเข้ามาให้ด้วย มันบอก " ไม่มีเงิน พี่ซื้อไปก่อนนะ"

เวน! ...ตกลงว่าตรูไปร่วมทำกะมานนน เมื่อไหร่เนี่ยยย ??

เด๋วมาต่อคะ  ....ย้ายตัวเล็ก ไปนอนในห้องก่อน

ณ. ตอนนี้ เราอุ้มตัวเล็กผ่านหน้ามัน มันยังไม่มองลูก (ทำเหมือนเป็นลูกเรา)

เราอยากคืนเด็กไป แต่แม่ก็ไม่เอาถ่าน ยายก้อเมานอนตามข้างทาง

ในใจเราคิดและล่ะ ว่าจะเลี้ยงให้ถึงที่สุด มีทั้งคนว่าคนชม ว่าเราหาภาระ

และจะให้ทำยังไง  เด็กแค่เดือนกว่าๆ....ทิ้งไม่ลง

น้องที่มาซื้อของเรา บอกว่า แม่เด็กไปนอนกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า (น้ำคาวปลายังไม่หมด)

คลอดเด็กวันที่ 9 เมษา ออกจากโรงพยาบาล 11 เมษา สงกรานต์ไปเล่นน้ำ

ลูกก็ร้องแหกปากไปเถอะ ....  มันเลวจริงๆ ทุกวันนี้เราเจอมัน เราไม่มองเลย

และมันก็ไม่มองลูกด้วย เอาสิ  เลว !!