หน้าเปิด

เปิดตอน ทางด้านฮินะกับจิฮารุที่กำลังอยู่เกียวโต ทั้งสองคนกำลังคุยกันว่านางิจะมาถึงเกียวโตรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่จิฮารุได้ข่าวมาแล้วว่ามาเรียกำลังไปช่วยนางิ ฮินะได้ยินแบบนี้ก็เลยคิดว่างั้นคงสบายใจได้ ฮินะเลยบอกงั้นจนกว่านางิจะมาก็มาเที่ยวให้สนุกกันก่อนดีกว่า ทั้งคู่ก็ตกลงไปที่คินคาคุจิ(วัดทอง)กันเลย

ฮินะกับจิฮารุทั้งคู่ต่างเป็นผู้หญิงที่ขยันและแพรวพราวจนยากจะที่บอกเลยว่าอยู่ในกลุ่มคนบ้าๆบอๆแต่ก็ถือว่าเป็นพวกที่มีความรับผิดชอบสูง พอทั้งสองคนมาเที่ยวด้วยกันแบบนี้จะเป็นยังไงลองมาดูกัน

ฮินะกับจิฮารุก็มาถึงคินคาคุจิ จิฮารุไปถามทางมาเรียบร้อยแล้วทั้งคู่จึงไปกันทันที พอมาถึงจุดชมคินคาคุจิ(ปราสาทสีทอง)ทั้งสองคนก็ตื่นเต้นกันใหญ่ แถมทั้งสองคนก็พึ่งเคยมาเป็นครั้งแรกด้วย แต่จิฮารุก็พูดแซวบอกว่าไม่มั้งเธอเคยเห็นคินคาคุจิปลอมก่อนนะ(อันนี้ไม่แน่ใจมุข) ฮินะบอกเลยว่าอย่ามาล้อเธอเล่นกันสิ แต่ทั้งคู่ก็คิดว่าเป็นสถานทีที่ดีจริงๆคนต่างชาติถึงได้ชื่นชอบ

แล้วทั้งสองคนก็เริ่มคุยกันแบบความรู้รอบตัวทั้งเรื่องที่ชื่อจริงๆก้คือโรคุออนจิ เป็นที่พักตากอากาศในภูเขาทางเหนือของ อาชิคางะ โยชิมิสึ โดยตกเป็นของ อาชิคางะ โยชิมิสึ ในช่วงปี 1300 ส่วนสีทองนั้นทำขึ้นภายหลัง เมื่อตอนปี 1950 ถูกเผาจึงสร้างขึ้นใหม่และบูรณะครั้งใหญ่เมื่อปี 1986 แต่ถึงจะร่ายความรู้ยังไงก็แล้วแต่ๆความงดงามนั้นเกินกว่าจะเป็นคำพูดเลยทีเดียว

คุยๆอยู่ดีๆฮินะก็ท้องร้องขึ้นมาซะงั้น จิฮารุเลยแซวเลยว่าฮินะอยากจะกินคินคาคุจิเหรอไง ฮินะก็อายรีบบอกไม่ใช่นะเธอแค่หิวนิดหน่อยเอง จิฮารุเลยบอกงั้นก็ไปหาขนมหวานกินกันก่อนที่ฮินะจะกินคินคาคุจิเป็นอันแซวอีกรอบก่อนจะไปกันต่อ

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็มานั่งพักที่ร้านขนมและสั่ง อาบุริโมจิ ที่น่ากินมาหลายไม้ ฮินะลองกินดูเลยก็บอกอร่อยมีทั้งรสหวานและเค็ม จิฮารุเลยลองกินบ้างก็เห็นด้วยว่าอร่อยจนพูดกันเลยว่ากินได้เป็นล้านไม้เลย

หลังจากที่กินกันเสร็จ จิฮารุถามฮินะบอกในเมื่อไปดูคินคาคุจิแล้วก็น่าจะไปดูกินคาคุจิ(วัดเงิน)เลย ฮินะบอกดูแผนที่มาแล้วก็ไม่ไกลมาก "เดินแค่ 6 กิโลเมตร" เอง จิฮารุถึงกับพูดอย่างเหงื่อตกทันทีเลยว่าฮินะคิดจะเดินงั้นเหรอ ฮินะบอกหรือจะให้วิ่งล่ะ จิฮารุเลยถึงกับพูดไม่ออกจนต้องพูดตรงๆเลยว่าเธอไม่เหมือนฮินะนะ รักที่จะเป็นเด็กสาวม.ปลายเพราะงั้นเดินหรือวิ่งไกลขนาดนั้นไม่ได้ ฮินะก็เลยหน้าแดงบอกเธอเองก็เหมือนกันนะ จิฮารุก็ไม่สนบอกเธอจะขึ้นรถเมล์ดีกว่า ฮินะก็ย้ำต่ออีกว่าเธอก็เด็กสาวม.ปลายนะ

หลังจากที่นั่งรถมาจนถึงทางที่ต้องเดินแล้ว หลังจากเดินมาได้ครู่หนึ่งจิฮารุเริ่มเหนื่อยถามฮินะเลยว่าต้องขึ้นเนินสูงไปทางนี้แน่เหรอ ฮินะบอกเลยว่าใช่และได้โอกาสข่มกลับบอกเลยว่าจิฮารุการรักที่จะเป็นเด็กสาวเลยถึงกับหอบแบบนี้เลยเหรอ บางทีจิฮารุควรจะออกกำลังให้มากกว่านี้หน่อยนะ จิฮารุบอกให้ฮินะเงียบไปเลยและคิดหวังให้กินคาคุจิยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน

หลังจากมาถึงแล้วพอทั้งคู่ได้เห็นกินคาคุจิก็ถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งจนพูดพร้อมกันเลยว่า "หมดอารมณ์เลย" แต่ถึงงั้นก็ไม่แปลกใจเท่าไรเพราะมาดูหลังจากที่ไปดูคินคาคุจิมาก่อนแล้วด้วยก็สมควรอยู่ แต่ถ้าเรื่องสวนก็จัดได้ว่าเป็นสวนแบบญี่ปุ่นที่สวยงามเลยทีเดียว ฮินะก็บอกถ้าให้เลือกสองที่นี้เธอขอเลือกอยู่ที่นี่ดีกว่า จิฮารุแปลกใจเลยถามว่าทำไมล่ะ จะบอกว่าทำให้ตัวเองน่ารักไม่ได้เลยพูดเหมือนสาวโสดแบบนี้งั้นเหรอ ฮินะรีบโวยเลยว่าไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย แต่เพราะความงามในบรรยากาศแบบมีอายุทำให้เธอสงบมากกว่า จิฮารุฟังแบบนี้ก็รู้สึกเห็นด้วย ฮินะบอกเพราะแบบนั้นเธอเลยชอบอพาร์ทเมนต์นั้น จิฮารุบอกเธอก็เหมือนกัน

พอดูกันเสร็จก็ถามกันว่าไปทำอะไรกันต่อดี ฮินะบอกมีโรงแรมที่มีบ่อน้ำร้อนในอาราชิยามะเลยบอกไปที่นั้นกันดีกว่า จิฮารุเห็นด้วยเลยตกลงไปกันเลย แต่ก็คิดเหมือนกันว่านางิจะพักอยู่ที่โรงแรมไหนซึ่งต่างก็ไม่รู้

พอมาถึงทั้งคู่ก็มาแช่น้ำร้อน ฮินะบอกน้ำที่นี่ดีมากเลย จิฮารุเห็นด้วยแถมไม่มีลูกค้าคนอื่นเลยด้วยจนเหมือนพวกเธอกำลังเหมาโรงแรมยังไงก็ไม่รู้ แต่ฮินะก็สงสัยว่าขนาดอาบน้ำอยู่ทำไมจิฮารุยังใส่แว่นด้วย จิฮารุเลยถึงกับชะงักกลัวว่าความจะแตกก็เลยพยายามรีบหาข้อแก้ตัวแต่จนบอกว่าเธอไม่แน่ใจว่าจะจำเธอได้ถ้าไม่ได้ใส่ ฮินะฟังก็บอกไม่เห็นรู้เรื่องเลย จิฮารุบอกอีกอย่างคือถ้าไม่มีแว่นเธอก็มองไม่ค่อยเห็น ฮินะได้ยินแบบนี้ก็สงสัยเลยมาดูใกล้ๆจนจิฮารุตกใจรีบหาข้อแก้ตัวใหม่แบบเขินๆเห็นเรือนร่างของฮินะแบบเต็มๆตาอยู่จนอ้างไปว่า "ก็บรรยากาศในบ่อน้ำร้อนมันดีนิน่า" ฮินะเลยงงๆไป จิฮารุก็ได้แต่เงียบไม่พูดต่อ

ในคืนนั้นทั้งคู่ที่อยู่ห้องพักต่างคุยกันว่ามาเที่ยวแบบนี้ก็สนุกดี แต่ก็ยังไม่เจอนางิเลยก็เลยแต่ฮินะรู้สึกว่าจะได้เจอพรุ่งนี้ พอจิฮารุถามว่าทำไมฮินะก็บอกแค่ว่ารู้สึกแบบนั้น จิฮารุเลยบอกถ้าฮินะคิดแบบนั้นก็อาจจะจริงก็ได้ แล้วทั้งคู่ก็เข้านอน

พอเช้าวันใหม่ ฮินะกับจิฮารุที่กำลังนั่งพักจิบชาที่ร้านขนมญี่ปุ่นข้างทาง จิฮารุถามว่าวันนี้จะไปไหนดี ฮินะก็คิดบอกต้องไปเจอนางิที่ไหนสักแห่ง ตอนนั้นเองที่ฮินะสังเกตเห็นบางอย่างซึ่งขณะนั้นรถที่นางินั่งมาก็กำลังมาพอดี

ฮินะ: อ๊ะ!!
[รถที่นางินั่งวิ่งผ่านหน้าพวกฮินะ.....]
ฮินะ: ดูสิๆ ก้านชาตั้งด้วยล่ะ
จิฮารุ: จริงด้วย
(ไม่ได้มองเห็นนางิกันทั้งคู่เลย)

แล้วทั้งคู่ก็คุยตกลงว่าจะไปกินโอเมนเป็นอาหารเช้า

ฮินะ: ท้าให้เลยว่าพวกเราจะต้องเจอนางิแน่ๆ
จิฮารุ: ตกลง งั้นไปกันเลย!!

จบตอน