ตอนเด็กบ้านผมอยู่ในตัวเมืองเทศบาลเป็นแหล่งชุมชนใหญ่มีตรอกซอกซอยเยอะมาก
พื้นเพนั้นผมเป็นคนไม่กลัวหมาแต่ชอบเล่นกับหมาเวลาไปบ้านไหนเลี้ยงหมาผมจะชอบเอามือลูบหัวมัน
ผมเจอหมามาเยอะจนกระทั่งมีความเชื่อส่วนตัวเกี่ยวกับมันคือ ถ้าเรากลัวมันมันก็จะได้ใจวิ่งไล่กัด ถ้าเราไม่กลัวมันจะไม่กล้าทำอะไร (หมายถึงหมาทั่วไปที่ไม่ใช่พวกดุๆเช่นบางแก้วหรือหมาฝรั่งนะครับ)

ผมเชื่อแบบนี้มาตลอดจนกระทั่งวันนึงผมเจอเข้ากับหมาหมู่
วันนั้นประมาณสาม-สี่ทุ่ม แม่ผมขายอาหารดึกผมจึงคว้าจักยานคู่ใจปั่นเล่นไปตามถนน ไปถึงซอยนึงมีหมาสิ่งเล่น เห่าไล่กันเยอะมากครับ ไม่ได้นับหรอกแต่รู้ว่าเกินสิบดูจากสายตาประมาณ20 ตัวเห็นจะได้
มันวิ่งอยูข้างถนนบ้างบนถนนบ้าง
ความเชื่อเดิมผุดขึ้นมา เอาวะปั่นฝ่าไปเลยเราไม่กลัวซะอย่าง มันไม่ก็น่ากะเราหรอก ก็ปั่นมาใกล้มีหมาตัวนึงเห่าผมแล้วอีกหลายตัวก็เริ่มเห่าตาม ยังๆผมยังนิ่งปั่นฝ่าไป
สักพักมันวิ่งไล่ผมครับ ผมปั่นไม่ไวครับปั่นปกติ
พอตัวนึงวิ่งไล่ อีกหลายตัวก้เริ่มวิ่งไล่กวดผม ผมหันหลังดูปากมันใกล้ขาผมมาก ชะลอความเร็วดูปากมันก็จ่อแถวๆขาที่เดิม ผมนึกในใจนึกแล้วว่าไม่กล้ากัดจริงๆวิ่งไล่ผมเป็นสิบ เต็มเลนถนนในซอยเลยครับ ผมรำคาญจึงตัดสินใจเบรกเลย พวกหมาหมู่กลุ่มนี้ก็คงงงว่าทำไมผมไม่หนีมัน พอเบรกปุ๊บทุกตัวก็หยุดก้หยุดไล่แบบงงๆ แต่มีตัวนึงครับ อารมณ์มันคงค้างครับตัวที่ปากจ่อใกล้กับขาผมที่สุดพอเบรกปุ๊บมันกัดทันที โอ้วแม่จ้าว เจ็บครับมันกัดเข้าแต่ไม่ลึกผมปวดเลย มันกัดโดนผทแล้วมันคงตกใจรีบวิ่งหนีย้อนไปตามถนนทุกตัวเลยครับ หยุดไล่ผมเลย กลับมาบ้านปวดไปอีก สี่-ห้าวันเลยครับ
อีกครั้งนึงผมปั่นเข้าซอยๆนึงเห็นหมามันดักแต่ไกลเตรียมวิ่งไล่ผมเพราะผมปั่นมาไว พอผ่านมันปุ๊บมันใส่เกียร์หมาวิ่งไล่เห่าผมทันที ผมเบรกทันทีครับ มันก็เหวอเลยหยุดไล่วิ่งกลับเลย
ผมคิดว่าการที่หมามันวิ่งไล่เห่าแล้วคนวิ่งหนีมันคงมีความสุขของมัน  
ใครกลัวหมาลองใช้ดูครับ เวลาเจอหมาหากกลัวมันไล่พยายามอย่าแสดงออกว่ากลัวให้จ้องตามันแล้วทำเป็นไม่กลัวมันไม่วิ่งหนีครับ หรือแกล้งทำท่าหยิบหินแล้วปามันจะวิ่งหนีครับ เฉพาะสุนัขพันธ์ทางนะครับ