ขอเล่าเป็นฉากๆ เลยนะคะ

ในคืนวันหนึ่ง เวลาตีหนึ่ง หลังจากแฟนส่งการบ้านเรียบร้อย

แฟน: "เค้ารักตัวเองนะ จุ๊บๆๆ"
เรา: "แหมๆๆ" (เขินเลย ทุบแฟนไปทีนึง)
แฟน: "แล้วตัวเองรักเค้ารึป่าวจ๊ะ"
เรา: "ถึงขั้นแต่งกันแล้ว คงจะแปลว่าไม่ได้รักหรอกเนอะ"
แฟน: "แหมๆๆ"
เรา: "ทำไมวันนี้มาปากหวาน" (ปกติพอส่งการบ้านเสร็จสรรพ แฟนจะหลับปุ๋ย)
แฟน: "แล้วตัวเองรักเค้ารึป่าวจ๊ะ"
เรา: "ถามรอบที่สองแล้วนะ"
แฟน: "ก็รอบที่แล้วยังไม่ได้คำตอบเบย"
เรา: "ก็ตอบไปแล้วงัย"
แฟน: "ไม่เอาๆ อยากได้ยินคำว่ารักจากปากของเธอ"
เรา: "ก็รักจิคะ รักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" (ได้ยินพอหรือยัง)
แฟน: "จ้า พอละ"
เรา: "จ้า"
แฟน: "ว่าแต่ ตัวเองรักคนอื่นด้วยป่าว"
เรา: "ว่างัยนะ หาว่าเราหลายใจเหรอ!" (ทำเสียงดุ)
แฟน: "ปะ ป่าวจ้า"
เรา: "แล้วที่ถามอย่างงี้หมายความว่างัย"
แฟน: "หมายความว่าถ้าตัวเองไปรักคนอื่นด้วยก้อไม่เปนไรนะ"
เรา: "เอ๋" (มันชักแหม่งๆ ตั้งแต่ตอนนี้ละ) "หมายความว่างัย มาคุยกันก่อน"
แฟน: (หลับปุ๋ยไปละ)

ในวันต่อมา อีกสิบห้านาทีเที่ยงคืน แฟนกับเรากำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะร่วมกัน

แฟน: "ที่รักจ๋า"
เรา: "จ้ะๆๆ ว่างัย"
แฟน: "มีความสุขมั้ย"
เรา: "ถ้าไม่มีความสุขแล้วจะยอมให้ทำเหรอ"
แฟน: "แล้วเวลาทำกับเค้าเคยนึกถึงคนอื่นปะ"
เรา: "เอ๋" (มันชักจะยังไงละ) "จะไปนึกถึงคนอื่นได้งัย!" (ขึ้นเสียง)
แฟน: "จ้าๆๆ"
ยังคาใจอยากจะคุยกับแฟนต่อ แต่จังหวะนั้นเราพูดไม่ได้

แล้วซักพักแฟนก็เปรยขึ้นมาอีก

แฟน: "ที่รักจ๋า"
เรา: "จ้ะๆๆ ว่างัย"
แฟน: "ถามนิดนึง ตัวเองอย่าโกรธเค้านะ"
เรา: "มีไรก็ว่ามา" (ชักหงุดหงิด)
แฟน: "ในเวลาแบบนี้เคยคิดอยากให้มีคนอื่นมาร่วมด้วยไหมจ๊ะ"
เรา: "เฮ้ย!!!" (เมิงว่าไงนะ)
แฟน: "ก็แค่ถามเฉยๆ อย่าซีเรียสไปเลยจ้ะ สัญญาแล้วนะว่าจะไม่โกรธ"
เรา: (ไปสัญญาไว้ตอนไหนคะ)
แล้วแฟนก็เร่งโจ๊ะพรึมๆ เพื่อกลบเกลื่อนความผิด จนไม่มีเวลาได้คุยกันต่อ

แหม เล่าติดเรทไปป่าวเนี่ย ถ้าเห็นว่าไม่เหมาะสมก็แจ้งลบได้นะคะ อายเหมือนกัน
ปัญหาจริงๆ มันเกิดขึ้นหลังจากนี้ค่ะ

ในวันนั้นเอง หลังจากที่แฟนหลับปุ๋ยไปแล้ว ด้วยความสงสัยในพฤติกรรมที่เล่ามา เราก็เลยไปหยิบมือถือของแฟนมาเช็คดู ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำเลยค่ะ เพราะปกติแล้วแฟนเป็นคนเรียบร้อย อยู่ในโอวาทของเราเป็นอย่างดี ไม่เคยมีประวัติเรื่องความเจ้าชู้แต่อย่างใดค่ะ

ขั้นแรก เช็คเบอร์โทรเข้า โทรออก มิสคอล อืม ไม่มีอะไรผิดปกติ
ต่อมา เช็คข้อความต่างๆ ... ไม่ตรวจพบวัตถุต้องสงสัย
สุดท้ายลองเข้าไปเช็คอีเมลดู แล้วก็ต้องตะลึง ตึงๆ

เราได้อ่านอีเมลของเค้าแล้วก็หน้าชา เดินมาด้วยความโกรธ ปลุกแฟนอย่างรุนแรงที่สุดในชีวิต

เรา: "ตื่นๆๆ เด๋วนี้นะ!!!"
แฟน: (งัวเงีย) "อะไรกันจ๊ะ ยังไม่สว่างเบย"
เรา: "ฟ้ายังไม่สว่างหรอก แต่ชั้นตาสว่างแล้ว!"
แฟน: "หืม" (รีบลุกขึ้นมา) "ที่รักมีเรื่องไรเหรอ"
เรา: (ยื่นมือถือให้แฟนดู) "บอกมาซิว่านี่คืออะไร!!!"
แฟน: "นี่ก็ไอโฟนไงจ๊ะ ถามแปลกๆ"
เรา: "ไม่ใช่อย่างนั้น ชั้นหมายถึงให้คุณดูสิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ"
แฟน: (หยิบแว่นขึ้นมาใส่ แล้วก็หน้าถอดสี) "เอ่อ คือว่า ..."
เรา: "นี่มันอัลไลกันคะ!!!!!!!!!" (เราคาดคั้น)
แฟน: "คะ ครือแว่ คนเราก็ต้องมีปลดปล่อยจินตนาการบ้างนิดหน่อยน่ะจ้ะ" (แฟนตอบเสียงสั่น)
เรา: "แบบนี้ไม่เรียกว่านิดหน่อยละนะ!!!" (เราตะคอก) "แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรเอารูปส่วนตัวของชั้นไปส่งให้คนอื่นดู!!!"
แฟน: "..." (อึ้งไปสิบวิ) "ก็ ก็ที่รักสวยแหล่มอย่างนี้ ผมเลยอยากอวดให้ใครต่อใครได้เห็นบ้างสิจ๊ะ"
เรา: "ชั้นไม่ใช่สิ่งของของคุณนะ ที่จะเอาไปโชว์โอ้อวดได้ตามใจน่ะ!!!" (พูดพลางดึงหูแฟน)
แฟน: "สามีผิดไปแล้วจ้า ไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะ" (ยกมือไหว้ปลกๆ ร้องขอชีวิต)
เรา: "แล้วข้อความในเมล ทำไมคุณคุยกันเยี่ยงนี้!!!" (ด้วยความโกรธเลยดึงหูแฟนแรงยิ่งกว่าเดิม) "ทำไมคะ ..." (เรายิ่งคิดก็ยิ่งแค้นจนพูดไม่ออก)

สำหรับเนื้อหาในอีเมลนี้นะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คงจะเอามาลงไม่ได้จริงๆ ค่ะ มันหยาบคายชนิดที่ว่าคนปกติเค้าไม่ใช้พูดกัน
ถ้าเอามาลงไว้รับรองได้ว่ากระทู้นี้หายวับไปกับตาแน่นอนค่ะ (แค่นี้กระทู้ก็ดูท่าทางจะอายุสั้นพอละ)


จากนั้นเรากับแฟนก็ทะเลาะกันต่อค่ะ

แฟน: "ใจเย็นๆ นะ จะว่าไปผมก็ไม่ได้คิดจริงจังกับเรื่องแบบนี้หรอก แค่คุยกันเล่นๆ ขำๆ อ้ะ"
เรา: "ขำนักเหรอ ห้า5๕ ขำจุงเบย" (แสร้งทำเป็นขำ) "ซะเมื่อไหร่เล่า!!! ชั้นไม่ขำไปกับคุณด้วยหรอก"

แล้วเราก็ไปเอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาให้แฟน

แฟน: "อะไรกันจ๊ะ" (ทำหน้าสงสัย)
เรา: "เก็บเสื้อผ้าข้าวของของคุณแล้วออกจากบ้านไปเด๋วนี้" (เราเดือดปุดๆ) "ชั้นไม่อยากเห็นหน้าคุณแล้ว ไอ้บ้า ไอ้วิปริต ไอ้โรคจิต (หงุดเงี้ยว) บลาๆๆ"
แฟน: "คุณจะมาไล่ผมยังกะหมูกะหมาอย่างนี้ไม่ได้นะ"
เรา: "ทำไมจะไม่ได้ นี่มันบ้านของชั้น" (พูดพลางผลักอกแฟน) "ออกไปจากบ้านเด๋วนี้เลยนะ ออกไป!!!!!!!!!"
แฟน: "นี่ก็ดึกมากแล้วจะให้ผมไปอยู่ที่ไหน"
เรา: "จะไปอยู่ที่ไหนก็ตามใจคุณ!!!!!!!!!"
แฟน: "ถ้าตามใจผม ผมก็จะอยู่ที่นี่แหละ"
เรา: "?!?"

เรื่องก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ จนถึงวันนี้เราเครียดมากเลย คิดไปถึงขั้นฟ้องหย่า เพราะรับความวิตถารอย่างนี้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ เพื่อนๆ คิดว่ายังไงคะ ควรจะให้โอกาสแฟนมั้ย

เพิ่มเติมนะคะ:
ถ้าจะหย่าแฟนคงไม่ยินยอมแน่นอนค่ะ อยากถามเรื่องกฎหมายนิดนึงว่ากรณีอย่างนี้เป็นเหตุให้ฟ้องหย่าได้ไหมคะ
ตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าแฟนจะมีท่าทีสำนึกผิดแล้วค่ะ แต่เราเสียความรู้สึกไปแล้ว ยังไม่ไว้วางใจแฟนเลยค่ะ