ผมขอแนะนำตัวก่อนนะคับ ผมตอนนี้ อายุ 17 ปี เรียน ม.6 คับ น่าตาพอดูได้คับ ไม่เคยแสดงออก ผมเป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปคับ ผมเป็นลูกคนที่ 3 มีทั้งหมด 4 คน น้องผม เป็นลูกของพ่อเลี้ยงคับ พ่อผมเสียแล้ว
เรื่องมันประมาณว่า คือ ผมเนี่ยรู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไรมาตั้งแต่เด็กแล้วคับแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ตอนผมอยู่ ม.ต้น ประมาณ ม.3 ผมไม่เคยมีแฟนนะคับ แต่ผมก็ปลื้มๆ รุ่นพี่ที่สวยๆน่ารักๆ ตามประสาเด็กอะคับ แต่ยุวดีๆวันหนึ่งผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองไปชอบเพื่อนสนิทซึ่งมันเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ตอนนั้นแหละคับที่ผมรู้ว่าตัวเองเป็น เกย์ แต่ผมฝืนตัวเอง ไม่ยอมรับนะคับว่าตัวเองเป็น เกย์(คือต้องบอกก่อนนะคับว่าครอบครัวของผมไม่ได้แอนตี้เรื่องพวกนี้เลยเพราะแม่จะสอนพวกเราว่า "เป็นอะไร ว่าแต่มันดีไม่เดือดร้อนใครอยากเป็นก็เป็นไปเลย") เพราะเรารับตัวเองไม่ได้ ผมพยายามลบความคิดที่จะเป็นเกย์ของตัวเองออกไป ผมไปจีบรุ่นพี่ ไปคุยกับรุ่นน้อง ที่เป็น ผญ ละมีรุ่นน้องคนนึงมาบอกว่าชอบผม แล้วผมมาคิดได้ว่าถ้าคบกันไปแล้วเราไม่มีความสุขเราจะคบไปทำไมและเหมือนเราเห็นแก่ตัวที่ทำให้คนอื่นรักแต่เราไม่รัก ผมเถียงกับตัวเองอยู่พักนึงคับ ผมเคยคิดว่าถ้าแก่ไปอยากมีลูกมีหลานห้อมล้อม แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะเราเป็นเกย์ ตอนผมอกหักจากเพื่อนสนิท( 5555 อกหักทั้งๆที่ไม่ได้บอกว่าชอบ มันไปมีแฟนเปน ผญ คับ 555)ผมพูดกับตัวเองว่า "
จะเกิดมาทำไมวะเกิดมาเป็นเกย์ ชอบใครเค้าก็บอกไม่ได้ มีแต่เก้บไว้คนเดียว จะให้มีคนอย่างกูอยู่ทำไมวะ =_=" ผมคิดแบบนี้อยู่หลายครั้งละคับ
จนผมขึ้น ม.ปลาย ผมเริ่มมีเพื่อนใหม่ ผมก็ไม่รู้นะแต่พอมีคนมาสนิทละดีกับเรามากๆมันก็เหมือนอยากอยู่กับคนนั้นไช่มั้ยคับ เราก็อยากคุยด้วย อยากเห็นน่า คิดถึง ผมคิดว่ามันคือความรัก พอผมคิดแบบนั้นมมันก็ยิ่งไปตอกย้ำคำว่า เกย์ ในสมองของผมมันทำให้ผมทำทุกวิธีเพื่อเลิกรักเพื่อนคนนั้น แต่ผมก้แพ้ผมฝืนตัวเองไม่ได้คับ ผมซื้อ ของขวัญวันเกิดให้ เลี้ยงหนัง ซื้อเสื้อให้ (ผมเนียนคับเวลาจะทำไรจะวางแผนเช่น ซื้อ ของขวัญจะบอกเพื่อนรวมตังกันแล้วซื้อ แต่ผมจะแอบซื้อแยกแล้วเอาใส่ในกล่องรวม ผมเป็นคนห่อของขวัญรวมคับ 555)ผมยอมทำทุกอย่าง ให้เค้าคุยกับผม ให้ได้เจอหน้า ให้ได้อยู่กันสองคนนานๆ เช่น ชวนมันไปซื้อน้ำมาให้เพื่อน(กลุ่มผมมีประมาณ 8-9 คนคับ ไปกันเป็นขบวน ผุชายล้วน) ตอนนั้นมันเป็นหลีด มันไม่มีรถไปซ้อมหลีดคับ ผมเลยบอก เอ้างี้ เลี้ยงน้ามกูวันละแก้วกูจะไปส่งที่ซ้อมหลีด มันดีใจใหญ่มันตกลงคับ แต่น้ำแก้วนึงมันคือข้ออ้างคับ เดี๋ยวมันจะน่าสงสัยถ้าไปส่งฟรี 55555 สุดท้ายคนนี้ผมก็อกหักอีก มันก็ไปมีแฟน เปน ดำเมเยอร์ คับ แฟนมันก็น่ารัก มันก็น่าตาโอเค เข้ากันดีจิง ยิ่งเห็นยิ่งเจ็บแต่ต้องเก็บไว้
วันนึง ผมไปเจอคลิป พี่ ปอม-อ๋อง ผมก็ดู ตอนแรกก็นึกว่าพี่เค้าเปนเพื่อน เปนพี่น้องกัน ดูแมนกันทั้งคู่ จนผ่านๆไป พี่เค้าบอกเป็นแฟนกันผมเลย ติดตามพวกพี่เค้านะคับ ผมชอบคำพูดของพี่ ปอม มากคับ มันคือกำลังใจและคำแนะนำให้ผม มีกำลังใจที่จะไช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองชอบ ผมเป็นคนที่แคร์เพื่อนมากคับ ผมกลัววันหนึ่งบอกพวกมันไป พวกมันรู้ มันจะไม่คุยกับผม ไม่เล่นกับผม ไม่ไปเที่ยวกับผม ผมกลัวพวกมันหายไปหมดเลยไม่กล้าบอกใครสักคน ผมอึดอัดมาตลอดคับ เวลาที่พี่ปอมไปรายการแล้วพูดในรายการ มันเหมือนกับพี่เขากำลังระบายความอึดอัดของผมออกมาให้คนที่ดูอยู่ได้ฟังเลยคับ ผมรู้สึกดีมากเวลาที่ได้ฟังพี่ ปอม พูดในเรื่องชีวิตของพี่เค้า เป็นชีวิตที่คล้ายๆผมนะคับ ผมเคยคิดว่า ผมอยากจะเรียนจบ หางานทำได้ มีเงิน ไม่ต้องขอตังพ่อแม่อีก ผมถึงจะบอกเพื่อนกับพ่อแม่ กับคนที่รู้จัก ว่า เออเนี่ยกูเป็นเกย์นะ แต่พอมาคิดดู ผมจะทนได้เหรอ กับความอึดอัดแบบนี้ ที่ต้องเก็บไว้คนเดียว ผมคงคิดมากเป็นไมเกรน ตายแน่ๆ ถ้าจะนานขนาดนั้น 5555
ตอนนี้ผมก็ยังไม่บอกใครนะคับว่าผมเป็นเกย์ ผมเป็นเกย์ที่ชอบผู้ชายแมนๆ ถ้าเป็นเกย์ก็ต้องเกย์แมนๆ นะคับ คับ ถ้าผมเจอเกย์ที่แสดง ออกชัดๆ ผมไม่รังเกียจนะคับ แต่แค่ไม่ชอบแบบให้คบเป็นแฟนกันนะคับ มีเพื่อนในห้องก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าผมเป็นเกย์รึเปล่าทั้งๆที่มีรุ่นน้องมาชอบ แต่ก็ไม่มีแฟนสักที ผมชอบออกตัวว่า ไม่ไช่สเป็ค แล้วเพื่อนก็จะถาม สเป็คนะแบบไหน ผมก็จะตอบผู้หญิงที่ สวยระดับนางฟ้า ไปเลยคับ เพื่อป้องกันการที่พวกมันจะเป็นพ่อสื่อ 555 คืออารมประมาณว่า เห้ยชอบจิงๆเหรอ ตัดใจเหอะ เค้าทั้งสวยบ้านรวยเรียนเก่ง น่าอย่างเค้าไม่เอาหรอก โวะ ผมก็จะหัวเราะ 5555 ก็กูชอบเรื่องของกู จะทำไม มันเป็นสิ่งที่ผมไช้เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยของเพื่อนๆ ทุกวันนี้ ผมในตอนนี้กล้าพูดเลยว่าถ้าจะให้ผมบอกกับเพื่อนทุกคนว่าเป็นอะไร มันเป็นไปไม่ได้คับ ผมไม่กล้าแน่นอน ผมคิดว่าผมจะค่อยๆบอกจากคนที่สนิทมากก่อน แล้วก็ไล่ไปเรื่อยๆ ผมคงไม่กล้าที่จะเสี่ยงเสียเพื่อนไปทุกคนหรอกคับ ผมอาจจะเหลือเพื่อนสัก 4-5 คนตอนที่จบ ม.6 แต่ผมก็คิดว่าดีกว่าจบไปมีเพื่อนสนิท 9 คนที่เราไม่เคยไว้ใจมันเลย ผมอยากมีเพื่อนแค่คนเดียวก็ได้ ที่เข้าใจผมและรับฟังผม คือเรื่องล้ออะมันมีแน่คับ แต่อย่าให้มันมากจนหน้ากูแดง ก็พอ 5555
ผมจะบอกพ่อแม่ตอนไหนนะเหรอคับ ผมจะบอกพ่อแม่ตอนที่ผมมีแฟน เปน ผช คนแรกคับ ผมอยากให้แม่รู้ว่ามันไม่ไช่สิ่งที่ผมเลือก เพราะผมไม่เคยได้เลือกมัน แต่มันคือสิ่งที่ติดมากับตัวผมตั้งแต่เกิด ผมไม่อยากเป็นแบบนี้หลอก แต่จะให้ทำไงในเมื่อมันเป็นไปแล้ว ซึ่งเรื่องทางครอบครัวเนี่ย ผมไม่ซีเรียสเลยคับ ครอบครัวผมสบายๆ สนิทกันทุกคน แต่ที่ผมไม่กล้าบอกที่บ้านตอนนี้เพราะ เหมือนพวกเค้าจะรู้นะแหละคับ พี่ผมเคยเห็นผมดูเว็ปเกย์(ติดเรท 555 คือมันก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปแหละคับ ชอบ ผญ ก็ดู av เราเป็นเกย์ เราก็มีของเรา ไช่มั้ยคับ 555) แต่พี่ผมมันก็ทำเปนไม่เห็นแล้วทำเปนคุยโทรศัพเสียงดังให้เรารู้ตัว เหมือนพวกเค้าจะไม่อยากเค้นจากผมนะเหมือนพวกเค้ารอให้ผมเป็นคนบอกเป็นคนระบายออกมาเอง แต่ผมก็อาบนะคับ ที่ต้องพูดว่า แม่ผมเป็นเกย์นะ มันฟังแล้วเขิลๆ นะคับ พี่คนแรกเนี่ย เป็น ผญ คับ คนที่ สอง ผช คนที่สามก็ผม คนที่สี่ ผญ คับ ผมเคยคิดมุกฮาเล่นตอนกินข้าวเย็นกัน แม่ๆ แม่ว่ามะ ถ้าแม่มีลูก ผญ 1 ผช 1 เกย์ 1 ทอม 1 คงดีนะ มีครบทุกเพศ เลยแม่ผมก็หัวเราะแล้วบอกว่า ก็ดีเหมือนกันจะได้เลี้ยงสนุกหน่อย 5555 อ่อ ลืมบอก ตระกูลผมค่อนข้างสนิทกันทั้งตระกูลคับ เป็นคน จีน+ไทย คือผมเนี่ย กลัวว่าเวลาที่แม่ไปเจอครอบครัวอื่นในตระกูลแล้วเขาถามถึงเรา แม่จะอายนะคับ
ที่ผ่านๆมามันคือเรื่องราวชีวิตคร่าวๆที่พอจะเห็นภาพของผมนะคับ ต่อไปก็คือเรื่องที่ผมอยากถามคับ
คือ:ผมเนี่ยรู้แล้วละว่าตัวเองเป็นอะไรผมพยายามจะลองเปิดใจ ผมอยากรู้ว่า คนที่เคยผ่านจุดเดียวกัน สถานะการคล้ายกันกับผม มีบ้างมั้ยคับ แล้วใช้วิธีไหนในการเปิดใจให้กับคนสนิทคับ ให้พวกเค้าไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนตอนไม่รู้ว่าเราเป็นเกย์?
:ผมเป็นคนที่ไช้เงินค่อนข้างจะเปลืองนะคับ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเรียนออกแนว เกๆ นิดนึง เป็นอีกจุดนึงที่เอาไปลบภาพพจน์เกย์ได้ดีคับ 55 แต่ผมชอบทำอะไรที่ได้สิ่งตอบแทนคับสิ่งตอบแทนที่เป็นรูปธรรม เช่น ทำงาน ขายของผมเคยเอาเสื้อจากร้านพี่ไปขายคับ ผมได้กำไรแค่ตัวละ 20 บาท แต่ผมขยันขายมากเพราะอยากได้เงิน ไม่อยากขอเงินแม่มาก ผมอยากให้แม่สบายใจทั้งๆที่ผมไม่ค่อยเรียนนี้แหละคับ ให้ท่านเห็นว่าผมไม่เรียนแต่ผมเอาตัวรอดได้นะ ใครพอจะมีวิธีไหนมั้ยคับ ที่พอจะแนะแนวให้ผมได้?
:สุดท้ายสิ่งที่ผมอยากถามมากที่สุด ผมอยากรู้ว่าถ้าผมเปลี่ยนไปใช้ชีวิตอีกด้าน ด้านที่ผมซ่อนมาตลอดผมจะมีความสุขมั้ย ผมจะอยู่ได้มั้ย ถ้าผลลัพธ์มันไม่เป็นแบบที่ผมหวังผมจะทำยังไงดี ผมจะไม่ลำบากกว่าเดิมเหรอ มันคือสิ่งที่ผมสับสนในตอนนี้มากที่สุดคับ ผมควรจะเปิดใจคุยกับเพือนที่สนิทตั้งแต่ตอนนี้รึป่าวคับ ผมกลัวว่าผมยังเด็กและผมกลัวรับเรื่องแบบนี้ไม่ไหวนะคับ มันมีแต่คำว่า ถ้า!! เต็มไปหมดในหัวผม ;'(
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคับและขอบคุณที่ตอบคำถามล่วงหน้านะคับ ผมขอให้ทุกคนฝ่าฟันอุปสรรคปัญหาต่างๆไปได้ด้วยดีคับ ขอบคุณมากคับ ผมเขียนยาวมากต้องขอบคุณคนที่อ่านจริงๆ คับ "ทุกคำพูดของทุกๆคนคือส่วนหนึ่งในอนาคตของผมคับ" หนึ่งในคนเหล่านั้น มี แม่ และ พี่ ปอม คับ และทุกคนที่แนะนำและวิธีแก้ปัญหาชีวิตของผมคับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณจากใจคับ
"ถ้าเลือกได้ก็ไม่มีใครอยากเกิดเป็นคนพิการ" อาจจะเหมือนผมที่ถ้าเลือกได้จะไม่เกิดเป็นเกย์ ผมสับสนคับ
เรื่องมันประมาณว่า คือ ผมเนี่ยรู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไรมาตั้งแต่เด็กแล้วคับแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ตอนผมอยู่ ม.ต้น ประมาณ ม.3 ผมไม่เคยมีแฟนนะคับ แต่ผมก็ปลื้มๆ รุ่นพี่ที่สวยๆน่ารักๆ ตามประสาเด็กอะคับ แต่ยุวดีๆวันหนึ่งผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองไปชอบเพื่อนสนิทซึ่งมันเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ตอนนั้นแหละคับที่ผมรู้ว่าตัวเองเป็น เกย์ แต่ผมฝืนตัวเอง ไม่ยอมรับนะคับว่าตัวเองเป็น เกย์(คือต้องบอกก่อนนะคับว่าครอบครัวของผมไม่ได้แอนตี้เรื่องพวกนี้เลยเพราะแม่จะสอนพวกเราว่า "เป็นอะไร ว่าแต่มันดีไม่เดือดร้อนใครอยากเป็นก็เป็นไปเลย") เพราะเรารับตัวเองไม่ได้ ผมพยายามลบความคิดที่จะเป็นเกย์ของตัวเองออกไป ผมไปจีบรุ่นพี่ ไปคุยกับรุ่นน้อง ที่เป็น ผญ ละมีรุ่นน้องคนนึงมาบอกว่าชอบผม แล้วผมมาคิดได้ว่าถ้าคบกันไปแล้วเราไม่มีความสุขเราจะคบไปทำไมและเหมือนเราเห็นแก่ตัวที่ทำให้คนอื่นรักแต่เราไม่รัก ผมเถียงกับตัวเองอยู่พักนึงคับ ผมเคยคิดว่าถ้าแก่ไปอยากมีลูกมีหลานห้อมล้อม แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะเราเป็นเกย์ ตอนผมอกหักจากเพื่อนสนิท( 5555 อกหักทั้งๆที่ไม่ได้บอกว่าชอบ มันไปมีแฟนเปน ผญ คับ 555)ผมพูดกับตัวเองว่า "
จนผมขึ้น ม.ปลาย ผมเริ่มมีเพื่อนใหม่ ผมก็ไม่รู้นะแต่พอมีคนมาสนิทละดีกับเรามากๆมันก็เหมือนอยากอยู่กับคนนั้นไช่มั้ยคับ เราก็อยากคุยด้วย อยากเห็นน่า คิดถึง ผมคิดว่ามันคือความรัก พอผมคิดแบบนั้นมมันก็ยิ่งไปตอกย้ำคำว่า เกย์ ในสมองของผมมันทำให้ผมทำทุกวิธีเพื่อเลิกรักเพื่อนคนนั้น แต่ผมก้แพ้ผมฝืนตัวเองไม่ได้คับ ผมซื้อ ของขวัญวันเกิดให้ เลี้ยงหนัง ซื้อเสื้อให้ (ผมเนียนคับเวลาจะทำไรจะวางแผนเช่น ซื้อ ของขวัญจะบอกเพื่อนรวมตังกันแล้วซื้อ แต่ผมจะแอบซื้อแยกแล้วเอาใส่ในกล่องรวม ผมเป็นคนห่อของขวัญรวมคับ 555)ผมยอมทำทุกอย่าง ให้เค้าคุยกับผม ให้ได้เจอหน้า ให้ได้อยู่กันสองคนนานๆ เช่น ชวนมันไปซื้อน้ำมาให้เพื่อน(กลุ่มผมมีประมาณ 8-9 คนคับ ไปกันเป็นขบวน ผุชายล้วน) ตอนนั้นมันเป็นหลีด มันไม่มีรถไปซ้อมหลีดคับ ผมเลยบอก เอ้างี้ เลี้ยงน้ามกูวันละแก้วกูจะไปส่งที่ซ้อมหลีด มันดีใจใหญ่มันตกลงคับ แต่น้ำแก้วนึงมันคือข้ออ้างคับ เดี๋ยวมันจะน่าสงสัยถ้าไปส่งฟรี 55555 สุดท้ายคนนี้ผมก็อกหักอีก มันก็ไปมีแฟน เปน ดำเมเยอร์ คับ แฟนมันก็น่ารัก มันก็น่าตาโอเค เข้ากันดีจิง ยิ่งเห็นยิ่งเจ็บแต่ต้องเก็บไว้
วันนึง ผมไปเจอคลิป พี่ ปอม-อ๋อง ผมก็ดู ตอนแรกก็นึกว่าพี่เค้าเปนเพื่อน เปนพี่น้องกัน ดูแมนกันทั้งคู่ จนผ่านๆไป พี่เค้าบอกเป็นแฟนกันผมเลย ติดตามพวกพี่เค้านะคับ ผมชอบคำพูดของพี่ ปอม มากคับ มันคือกำลังใจและคำแนะนำให้ผม มีกำลังใจที่จะไช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองชอบ ผมเป็นคนที่แคร์เพื่อนมากคับ ผมกลัววันหนึ่งบอกพวกมันไป พวกมันรู้ มันจะไม่คุยกับผม ไม่เล่นกับผม ไม่ไปเที่ยวกับผม ผมกลัวพวกมันหายไปหมดเลยไม่กล้าบอกใครสักคน ผมอึดอัดมาตลอดคับ เวลาที่พี่ปอมไปรายการแล้วพูดในรายการ มันเหมือนกับพี่เขากำลังระบายความอึดอัดของผมออกมาให้คนที่ดูอยู่ได้ฟังเลยคับ ผมรู้สึกดีมากเวลาที่ได้ฟังพี่ ปอม พูดในเรื่องชีวิตของพี่เค้า เป็นชีวิตที่คล้ายๆผมนะคับ ผมเคยคิดว่า ผมอยากจะเรียนจบ หางานทำได้ มีเงิน ไม่ต้องขอตังพ่อแม่อีก ผมถึงจะบอกเพื่อนกับพ่อแม่ กับคนที่รู้จัก ว่า เออเนี่ยกูเป็นเกย์นะ แต่พอมาคิดดู ผมจะทนได้เหรอ กับความอึดอัดแบบนี้ ที่ต้องเก็บไว้คนเดียว ผมคงคิดมากเป็นไมเกรน ตายแน่ๆ ถ้าจะนานขนาดนั้น 5555
ตอนนี้ผมก็ยังไม่บอกใครนะคับว่าผมเป็นเกย์ ผมเป็นเกย์ที่ชอบผู้ชายแมนๆ ถ้าเป็นเกย์ก็ต้องเกย์แมนๆ นะคับ คับ ถ้าผมเจอเกย์ที่แสดง ออกชัดๆ ผมไม่รังเกียจนะคับ แต่แค่ไม่ชอบแบบให้คบเป็นแฟนกันนะคับ มีเพื่อนในห้องก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าผมเป็นเกย์รึเปล่าทั้งๆที่มีรุ่นน้องมาชอบ แต่ก็ไม่มีแฟนสักที ผมชอบออกตัวว่า ไม่ไช่สเป็ค แล้วเพื่อนก็จะถาม สเป็คนะแบบไหน ผมก็จะตอบผู้หญิงที่ สวยระดับนางฟ้า ไปเลยคับ เพื่อป้องกันการที่พวกมันจะเป็นพ่อสื่อ 555 คืออารมประมาณว่า เห้ยชอบจิงๆเหรอ ตัดใจเหอะ เค้าทั้งสวยบ้านรวยเรียนเก่ง น่าอย่างเค้าไม่เอาหรอก โวะ ผมก็จะหัวเราะ 5555 ก็กูชอบเรื่องของกู จะทำไม มันเป็นสิ่งที่ผมไช้เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยของเพื่อนๆ ทุกวันนี้ ผมในตอนนี้กล้าพูดเลยว่าถ้าจะให้ผมบอกกับเพื่อนทุกคนว่าเป็นอะไร มันเป็นไปไม่ได้คับ ผมไม่กล้าแน่นอน ผมคิดว่าผมจะค่อยๆบอกจากคนที่สนิทมากก่อน แล้วก็ไล่ไปเรื่อยๆ ผมคงไม่กล้าที่จะเสี่ยงเสียเพื่อนไปทุกคนหรอกคับ ผมอาจจะเหลือเพื่อนสัก 4-5 คนตอนที่จบ ม.6 แต่ผมก็คิดว่าดีกว่าจบไปมีเพื่อนสนิท 9 คนที่เราไม่เคยไว้ใจมันเลย ผมอยากมีเพื่อนแค่คนเดียวก็ได้ ที่เข้าใจผมและรับฟังผม คือเรื่องล้ออะมันมีแน่คับ แต่อย่าให้มันมากจนหน้ากูแดง ก็พอ 5555
ผมจะบอกพ่อแม่ตอนไหนนะเหรอคับ ผมจะบอกพ่อแม่ตอนที่ผมมีแฟน เปน ผช คนแรกคับ ผมอยากให้แม่รู้ว่ามันไม่ไช่สิ่งที่ผมเลือก เพราะผมไม่เคยได้เลือกมัน แต่มันคือสิ่งที่ติดมากับตัวผมตั้งแต่เกิด ผมไม่อยากเป็นแบบนี้หลอก แต่จะให้ทำไงในเมื่อมันเป็นไปแล้ว ซึ่งเรื่องทางครอบครัวเนี่ย ผมไม่ซีเรียสเลยคับ ครอบครัวผมสบายๆ สนิทกันทุกคน แต่ที่ผมไม่กล้าบอกที่บ้านตอนนี้เพราะ เหมือนพวกเค้าจะรู้นะแหละคับ พี่ผมเคยเห็นผมดูเว็ปเกย์(ติดเรท 555 คือมันก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปแหละคับ ชอบ ผญ ก็ดู av เราเป็นเกย์ เราก็มีของเรา ไช่มั้ยคับ 555) แต่พี่ผมมันก็ทำเปนไม่เห็นแล้วทำเปนคุยโทรศัพเสียงดังให้เรารู้ตัว เหมือนพวกเค้าจะไม่อยากเค้นจากผมนะเหมือนพวกเค้ารอให้ผมเป็นคนบอกเป็นคนระบายออกมาเอง แต่ผมก็อาบนะคับ ที่ต้องพูดว่า แม่ผมเป็นเกย์นะ มันฟังแล้วเขิลๆ นะคับ พี่คนแรกเนี่ย เป็น ผญ คับ คนที่ สอง ผช คนที่สามก็ผม คนที่สี่ ผญ คับ ผมเคยคิดมุกฮาเล่นตอนกินข้าวเย็นกัน แม่ๆ แม่ว่ามะ ถ้าแม่มีลูก ผญ 1 ผช 1 เกย์ 1 ทอม 1 คงดีนะ มีครบทุกเพศ เลยแม่ผมก็หัวเราะแล้วบอกว่า ก็ดีเหมือนกันจะได้เลี้ยงสนุกหน่อย 5555 อ่อ ลืมบอก ตระกูลผมค่อนข้างสนิทกันทั้งตระกูลคับ เป็นคน จีน+ไทย คือผมเนี่ย กลัวว่าเวลาที่แม่ไปเจอครอบครัวอื่นในตระกูลแล้วเขาถามถึงเรา แม่จะอายนะคับ
ที่ผ่านๆมามันคือเรื่องราวชีวิตคร่าวๆที่พอจะเห็นภาพของผมนะคับ ต่อไปก็คือเรื่องที่ผมอยากถามคับ
คือ:ผมเนี่ยรู้แล้วละว่าตัวเองเป็นอะไรผมพยายามจะลองเปิดใจ ผมอยากรู้ว่า คนที่เคยผ่านจุดเดียวกัน สถานะการคล้ายกันกับผม มีบ้างมั้ยคับ แล้วใช้วิธีไหนในการเปิดใจให้กับคนสนิทคับ ให้พวกเค้าไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนตอนไม่รู้ว่าเราเป็นเกย์?
:ผมเป็นคนที่ไช้เงินค่อนข้างจะเปลืองนะคับ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบเรียนออกแนว เกๆ นิดนึง เป็นอีกจุดนึงที่เอาไปลบภาพพจน์เกย์ได้ดีคับ 55 แต่ผมชอบทำอะไรที่ได้สิ่งตอบแทนคับสิ่งตอบแทนที่เป็นรูปธรรม เช่น ทำงาน ขายของผมเคยเอาเสื้อจากร้านพี่ไปขายคับ ผมได้กำไรแค่ตัวละ 20 บาท แต่ผมขยันขายมากเพราะอยากได้เงิน ไม่อยากขอเงินแม่มาก ผมอยากให้แม่สบายใจทั้งๆที่ผมไม่ค่อยเรียนนี้แหละคับ ให้ท่านเห็นว่าผมไม่เรียนแต่ผมเอาตัวรอดได้นะ ใครพอจะมีวิธีไหนมั้ยคับ ที่พอจะแนะแนวให้ผมได้?
:สุดท้ายสิ่งที่ผมอยากถามมากที่สุด ผมอยากรู้ว่าถ้าผมเปลี่ยนไปใช้ชีวิตอีกด้าน ด้านที่ผมซ่อนมาตลอดผมจะมีความสุขมั้ย ผมจะอยู่ได้มั้ย ถ้าผลลัพธ์มันไม่เป็นแบบที่ผมหวังผมจะทำยังไงดี ผมจะไม่ลำบากกว่าเดิมเหรอ มันคือสิ่งที่ผมสับสนในตอนนี้มากที่สุดคับ ผมควรจะเปิดใจคุยกับเพือนที่สนิทตั้งแต่ตอนนี้รึป่าวคับ ผมกลัวว่าผมยังเด็กและผมกลัวรับเรื่องแบบนี้ไม่ไหวนะคับ มันมีแต่คำว่า ถ้า!! เต็มไปหมดในหัวผม ;'(
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคับและขอบคุณที่ตอบคำถามล่วงหน้านะคับ ผมขอให้ทุกคนฝ่าฟันอุปสรรคปัญหาต่างๆไปได้ด้วยดีคับ ขอบคุณมากคับ ผมเขียนยาวมากต้องขอบคุณคนที่อ่านจริงๆ คับ "ทุกคำพูดของทุกๆคนคือส่วนหนึ่งในอนาคตของผมคับ" หนึ่งในคนเหล่านั้น มี แม่ และ พี่ ปอม คับ และทุกคนที่แนะนำและวิธีแก้ปัญหาชีวิตของผมคับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณจากใจคับ