เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนี้ไปทำธุระที่ CTW เสร็จ ก็เดินมาขึ้น BTS ที่สถานีสยามเพื่อจะกลับบ้าน ขึ้นมาไม่ทันประตูปิด เลยเดินไปรอขบวนถัดไป ผมยืนอยู่หน้าสุดรอขึ้นขบวนใหม่ ก็มีคุณป้าคนนึง วัยประมาณไม่เกิน 45 มายืนข้างๆ (ตรงที่เป็นลูกศรให้คนเข้าน่ะครับ แล้วก็มีลุกศรให้คนออกจากขบวนขั้นกลาง) ผมกับป้าคนนั้นเลยยืนอยู่เป็นแรกของแถว ทีนี้พอขบวนถัดไปมาจอดเทียบชานชาลา ประตูเปิด คนในขบวนออก คนในขบวนออกเสร็จ ผมก็เดินเข้าไปในขบวน

แต่แล้ว!! จุดไคลแมกซ์มันอยู่ตรงนี้ ผมเดินเข้าไปในขบวนได้ไม่กี่ก้าวก็มีก้อนมวลสารขนาดหนึ่งมาปทะที่ข้างหลังผม ด้วยความที่ตัวผมไม่ได้เล็กบอบบาง มันจึงทำให้ผมแค่เซ แต่เกือบล้ม ถ้าเป็นผู้หญิง หรือคนตัวเล็กๆ รับรองล้มแน่ครับ  ผมยังไม่ทันหายงง มวลสารก้อนนั้นผ่านผมไปอย่างรวดเร็ว ใช่ครับ มวลสารก็คือป้าคนนั้น คนที่ยืนข้างผมก่อนขึ้นขบวนนี้ ป้าคนนั้นต้องกริยาว่าวิ่งครับ ป้าวิ่งแบบไม่แคร์สื่อ ไม่สนใจใครทั้งสิ้น ทำเหมือนทุกคนในขบวนเป็นอากาศธาตุ ป้ารีบวิ่งไปยังที่นั่งที่มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหันหลังหย่อนตัวลงมานั่ง ไปวิ่งเ้าไปแทรกแบบมือโปรมาก ใช่ครับ ป้าทำสำเร็จ ป้าเได้แทรกตัวเข้าไปนั่งได้สำเร็จ ขณะที่พี่ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะหย่อนตัวลงไป พี่คนนั้นผงะครับ รีบดันตัวขึ้นมาแล้วมองป้าแบบงงๆ ซึ่งผมก็งง คนทั้งขบวนยิ่งงง มันเร็วมากๆ พี่คนนั้นเลยปลีกตัวออกมาจับห่วงแทน ส่วนป้า ป้านั่งหน้าเชิดขึ้น ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งสิ้น โอ้ว พระเจ้า ผมรู้ครับว่าสถานีสยามเป็นสถานีที่คนขึ้นลงมากที่สุด หลายคนต่างอยากเข้าไปให้ทันที่นั่งที่ยังว่าง แต่ป้าทำเกินไปไหมครับ ถ้าป้าเดินไม่ไหว ยืนไม่ไหว ปวดขา ปวดหลัง ผมจะไม่ว่า้เลย แต่นี่ป้าถึงขนาดวิ่งไปแย่งที่ที่คนอื่นเขากำลังจะนั่งแล้วเนี่ยนะ ป้ารู้จักคำว่ามารยาทไหมเนี่ย?

ตั้งแต่ใช้บริการมาก็พึ่งจะเคยเห็นเนี่ยแหละ