ผมไปเที่ยวคนเดียวบ่อย แต่เข้าสวนสนุกคนเดียวไม่บ่อย ....
ผมไปโตเกียวดีสนีย์แลนด์บ่อย แต่ไม่เคยไปฮ่องกงดิสนีย์แลนด์ ....
ผมผลัดหลงเข้ามาในดินแดนฮ่องกงและมาเก๊าโดยบังเอิญ เนื่องจากการมาเล่นคอนเสิร์ตที่นีนาทาวเวอร์ ก่อนจะเดินทางต่อไปโอคายาม่า และมีเวลาสัมผัสกับวิถีชีวิตของชาวฮ่องกงนานประมาณ 1 สัปดาห์ ผมคงได้รู้จักแต่เพียงเปลือกของพวกเขา ....
ผมไม่มีข้อมูลอะไรมากนัก ไม่มีไกด์บุ้คเล่มแดง ไม่มีข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตที่หนาเป็นตั้งๆ เรียกว่าไม่ได้เตรียมตัวที่จะมาเที่ยวเท่าไรนัก แต่ในเมื่อมาแล้ว ผมไม่ต้องการข้อมูลอะไร แค่เพียงกล้องหนึ่งตัวก็สามารถเก็บสิ่งที่ตาของผมมองเห็น กลายมาเป็นความทรงจำของผมแล้ว
ผมตัดสินใจไปฮ่องกงดิสนีย์แลนด์คนเดียว ไม่ได้รู้เลยว่าด้านในมีเครื่องเล่นอะไรบ้าง แต่ผมไปเพื่อถ่ายรูป มองดูผู้คน ตามหารอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ที่ผมอาจจะคิดไปเองว่า มันค่อนข้างหาได้ยากเหลือเกินในที่แห่งนี้
ผมถ่ายรูปเพราะชอบ ไม่ได้เก่ง ไม่ได้โปร อุปกรณ์ไม่เทพ ไม่ได้แบกกล้องไปเพื่อสร้างงานศิลปะระดับโลก แค่เพียงบันทึกความทรงจำในแบบของผมเท่านั้น ถ้ามีสิ่งใดผิดพลาด ก็ยินดีรับฟังคำแนะนำจากทุกๆคนนะครับ ยังไงถ้าไม่เบื่อกันเสียก่อน คงมีอีกหลายกระทู้ตามมาจ้า
พูดมาเสียยืดยาว พร้อมรึยังครับ ถ้าพร้อมก็ตามมาเลย
~ ผมมีกล้องของผม คุณมีดวงตาและหัวใจของคุณ เท่านั้นก็พอแล้ว ~
ปล. ไม่ขอใส่ Tag ห้องกล้องนะครับ แม้จะเกี่ยวกับกล้องอยู่บ้าง เพราะบางทีอ่านที่ห้องกล้องแล้วไปเจอกระทู้ท่องเที่ยว มันรู้สึกจั๊กจี๋ยังไงบอกไม่ถูก แฮะๆ
[CR] .... [CR] พาเดินเที่ยวชมและตามหา "รอยยิ้ม" ที่นี่ ...... ดิสนีย์แลนด์์ฮ่องกง .......
ผมไปโตเกียวดีสนีย์แลนด์บ่อย แต่ไม่เคยไปฮ่องกงดิสนีย์แลนด์ ....
ผมผลัดหลงเข้ามาในดินแดนฮ่องกงและมาเก๊าโดยบังเอิญ เนื่องจากการมาเล่นคอนเสิร์ตที่นีนาทาวเวอร์ ก่อนจะเดินทางต่อไปโอคายาม่า และมีเวลาสัมผัสกับวิถีชีวิตของชาวฮ่องกงนานประมาณ 1 สัปดาห์ ผมคงได้รู้จักแต่เพียงเปลือกของพวกเขา ....
ผมไม่มีข้อมูลอะไรมากนัก ไม่มีไกด์บุ้คเล่มแดง ไม่มีข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตที่หนาเป็นตั้งๆ เรียกว่าไม่ได้เตรียมตัวที่จะมาเที่ยวเท่าไรนัก แต่ในเมื่อมาแล้ว ผมไม่ต้องการข้อมูลอะไร แค่เพียงกล้องหนึ่งตัวก็สามารถเก็บสิ่งที่ตาของผมมองเห็น กลายมาเป็นความทรงจำของผมแล้ว
ผมตัดสินใจไปฮ่องกงดิสนีย์แลนด์คนเดียว ไม่ได้รู้เลยว่าด้านในมีเครื่องเล่นอะไรบ้าง แต่ผมไปเพื่อถ่ายรูป มองดูผู้คน ตามหารอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ที่ผมอาจจะคิดไปเองว่า มันค่อนข้างหาได้ยากเหลือเกินในที่แห่งนี้
ผมถ่ายรูปเพราะชอบ ไม่ได้เก่ง ไม่ได้โปร อุปกรณ์ไม่เทพ ไม่ได้แบกกล้องไปเพื่อสร้างงานศิลปะระดับโลก แค่เพียงบันทึกความทรงจำในแบบของผมเท่านั้น ถ้ามีสิ่งใดผิดพลาด ก็ยินดีรับฟังคำแนะนำจากทุกๆคนนะครับ ยังไงถ้าไม่เบื่อกันเสียก่อน คงมีอีกหลายกระทู้ตามมาจ้า
พูดมาเสียยืดยาว พร้อมรึยังครับ ถ้าพร้อมก็ตามมาเลย
~ ผมมีกล้องของผม คุณมีดวงตาและหัวใจของคุณ เท่านั้นก็พอแล้ว ~
ปล. ไม่ขอใส่ Tag ห้องกล้องนะครับ แม้จะเกี่ยวกับกล้องอยู่บ้าง เพราะบางทีอ่านที่ห้องกล้องแล้วไปเจอกระทู้ท่องเที่ยว มันรู้สึกจั๊กจี๋ยังไงบอกไม่ถูก แฮะๆ