เบื่อมั้ย ที่ต้องตื่นตั้งแต่ตี5-6โมงเพื่อไปแย่งกันเบียดเสียดขึ้นรถเมล์ไปทำงาน
ทำงานก็รู้สึกกดดัน รู้สึกไม่แฮปปี้กับการทำงาน ไม่ได้อยากทำในสิ่งนี้
คงจะดีถ้าได้ทำในสิ่งที่ชอบ แต่ยังไม่ค้นพบตัวเองว่าสิ่งที่ชอบคืออะไร? ทำแล้วจะพอกินหรือไม่?
ทุกวันนี้ต้องทนทำไป ไม่กล้าลาออก เพราะรายจ่ายไม่ได้หยุดนิ่ง ลืมตามาท้องหิวก็ต้องใช้ตังแล้ว
มองดูคนอื่นตามท้องถนน อาชีพอื่นทำงาน ก็เกิดความรู้สึกสงสัยว่า...
เค้าจะเบื่องานที่ตัวเองทำอยู่บ้างมั้ย? เค้ามีความสุขกับการทำงานหรือเปล่า? เค้าทำแล้วเงินเค้าพอใช้มั้ย?
นั่งนับถอยหลังรอคอยเวลา5โมงเย็นไปเบียดกับผู้คนมากมายบนรถเมล์กว่าจะถึงบ้านก็1-2ทุ่ม
อาบน้ำพักผ่อนนอน เพราะเพลียมามากแล้ว และเก็บแรงไว้ตื่นพรุ่งนี้ตอนตี5อีกที
เหมือนชีวิตมีค่าแค่รอคอยเวลา 5 โมงเย็นและเสาร์อาทิตย์ยังไงไม่รู้
เย็นวันศุกร์จะชื่นบานเป็นพิเศษ คืนวันอาทิตย์จะหดหู่อีกครั้งนึง
โลกก็อยู่ยากขึ้นทุกวัน ขนาดแค่ขึ้นรถเมล์ยังเจอคนเห็นแก่ตัว เข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตยังเจอคนแซงคิว...
อยากอยู่เงียบๆไม่วุ่นวาย อยากอยู่ต่างจังหวัดกับทุ่งนาและลำคลอง
แต่เป็นแค่ชนชั้นกลางในกรุงเทพ ไม่มีต่างจังหวัดให้กลับไปพักใจ
เปิดหนังสือพิมพ์มีขายแพกเกจทัวร์ ก็อยากมีเวลาไปพักผ่อนหย่อนใจบ้าง แต่ก็ไม่มีเวลา เพราะต้องทำงาน...
ขอขอบคุณที่ทุกคนทนอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้
ขอขอบคุณที่รับฟังความในใจ ของมนุษย์เงินเดือนตัวน้อยๆคนนี้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
กระทู้ขอระบาย ขอกำลังใจ ชีวิตการทำงาน T_T
ทำงานก็รู้สึกกดดัน รู้สึกไม่แฮปปี้กับการทำงาน ไม่ได้อยากทำในสิ่งนี้
คงจะดีถ้าได้ทำในสิ่งที่ชอบ แต่ยังไม่ค้นพบตัวเองว่าสิ่งที่ชอบคืออะไร? ทำแล้วจะพอกินหรือไม่?
ทุกวันนี้ต้องทนทำไป ไม่กล้าลาออก เพราะรายจ่ายไม่ได้หยุดนิ่ง ลืมตามาท้องหิวก็ต้องใช้ตังแล้ว
มองดูคนอื่นตามท้องถนน อาชีพอื่นทำงาน ก็เกิดความรู้สึกสงสัยว่า...
เค้าจะเบื่องานที่ตัวเองทำอยู่บ้างมั้ย? เค้ามีความสุขกับการทำงานหรือเปล่า? เค้าทำแล้วเงินเค้าพอใช้มั้ย?
นั่งนับถอยหลังรอคอยเวลา5โมงเย็นไปเบียดกับผู้คนมากมายบนรถเมล์กว่าจะถึงบ้านก็1-2ทุ่ม
อาบน้ำพักผ่อนนอน เพราะเพลียมามากแล้ว และเก็บแรงไว้ตื่นพรุ่งนี้ตอนตี5อีกที
เหมือนชีวิตมีค่าแค่รอคอยเวลา 5 โมงเย็นและเสาร์อาทิตย์ยังไงไม่รู้
เย็นวันศุกร์จะชื่นบานเป็นพิเศษ คืนวันอาทิตย์จะหดหู่อีกครั้งนึง
โลกก็อยู่ยากขึ้นทุกวัน ขนาดแค่ขึ้นรถเมล์ยังเจอคนเห็นแก่ตัว เข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตยังเจอคนแซงคิว...
อยากอยู่เงียบๆไม่วุ่นวาย อยากอยู่ต่างจังหวัดกับทุ่งนาและลำคลอง
แต่เป็นแค่ชนชั้นกลางในกรุงเทพ ไม่มีต่างจังหวัดให้กลับไปพักใจ
เปิดหนังสือพิมพ์มีขายแพกเกจทัวร์ ก็อยากมีเวลาไปพักผ่อนหย่อนใจบ้าง แต่ก็ไม่มีเวลา เพราะต้องทำงาน...
ขอขอบคุณที่ทุกคนทนอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้
ขอขอบคุณที่รับฟังความในใจ ของมนุษย์เงินเดือนตัวน้อยๆคนนี้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ