เราคบกับเเฟนมา ปีกว่าๆเเล้ว เราเองไม่ใช่คนอายุน้อยๆ ตั้งเเต่เรียนมาก็ไม่เคยได้มีเเฟนเป็นตัวเป็นตนกับเค้า
จนมาเจอความรักครั้งนี้
เเรกๆ อะไรก็ดีไปหมด...ตามประสาคนรักกัน คบกันก็มีปัญหารุงรังเต็มไปหมด สาธยายไม่หมด ทั้งปัญหารักครั้งเก่าของเค้า
ปัญหาด้านอารมณ์เเปรปรวนของเค้า..
ที่สำคัญตอนนี้ คือ เรื่องครอบครัว.. เค้าพาเราไปเจอครอบครัวเค้าตั้งเเต่สองสามเดือนที่คบกับเค้า ไอ้เราก็คิดว่าไม่ควร
ที่จะพาเค้ามาให้พ่อเเม่ดูตัว เค้าก็เอาเเต่พูดว่า "ขอให้เค้าพร้อม ขอให้เค้าพร้อม" เราก็ไม่ได้กดดัน เคยมีกดดันจนทะเลาะกัน
ไปครั้งนึง เราก็ไม่คิดจะพูดอีก เเต่ในใจ เจ็บทุกครั้งที่ เค้าพูดว่า "เเม่เค้ามาบ้าน ให้เรามาดูเเลครอบครัวเค้าในฐานะว่าที่สะใภ้"
เเต่เค้าไม่เคยพูดถึงพ่อเเม่ของเราเลย
ในเฟสเค้า(เราไม่ได้แอดกันเป็นเพื่อน เพราะกลัวปัญหา เค้าเป็นคนขี้หวงมาก มีปัญหากันเรื่องนี้เยอะมากเเรกๆ) ไม่เคยพูดถึงเรา
สักครั้งเดียว พูดถึงเเต่เเฟนเก่า เเฟนเก่า... (เค้ากับเเฟนเก่ายังเป็นเพื่อนกันอยู่ในเฟส)
ในทุกครั้งที่เค้าไม่ใส่ใจเรา เราก็เอาเเต่น้อยใจ เพราะเราเป็นคนไม่ชอบสร้างปัญหา ไม่ชอบการทะเลาะ ยอมได้ก็ยอม เป็นเเบบนี้มาตลอด
ปีกว่าๆที่คบกันมา เค้าเจ้าอารมณ์ ขี้โมโห เค้าทำได้ เเต่เราทำไม่ได้... เค้าคิดว่าผู้หญิงต้องเป็นเเม่บ้าน งานบ้านเราต้องเป็นคนทำทั้งหมด
เราน้อยใจมากๆ....เราร้องไห้เพราะเค้าบ่อยมาก ร้องตลอดที่อยู่คนเดียว
ในอนาคต เรารู้ว่าเราไม่สามารถเป็นสามีภรรยา หรือเเต่งงานกันได้ เพราะเค้าไม่ใส่ใจเรื่องเก็บเงินมาขอเราเเน่นอน ... เอาเเต่พูดว่า
ถ้าอยากเเต่ง ก็กู้เงินมาเเต่ง...เองเเล้วกัน (มันเจ็บอย่างไม่รู้จะสาธยายออกมาเป็นคำพูดได้ยังไง) มันทำให้เรา เลิกนึกการณ์ไกล เลิกนึก
ถึงเรื่องงานเเต่ง เเละเลิกวางเเผนสวยงามอะไรไปเเล้ว เหมือนอยู่ไปวันๆ
เราเป็นเเฟนที่ไม่มีสิทธิ์หึง หรือหวงได้... เพราะเราจะทะเลาะกัน เราต้องยอมให้เค้าทำได้ทุกอย่าง เพราะเราไม่ชอบการปะทะด้วยอะไร
ก็เเล้วเเต่
เราไม่อยากอยู่อย่างนี้เลย เราพยายามจะจากไปอยู่บ่อยครั้ง เเต่ด้วยอะไรก็ไม่รู้ทำให้เรานึกถึงเเต่สิ่งดีดี (ที่มีน้อย) ของเค้า จนไม่
อาจจะตัดใจได้...บอกตรงๆว่า อยู่อย่างน้อยใจที่เป็นคนที่เค้าไม่คิดจะไขว่คว้า เเละเห็นค่าเลย ทั้งที่เราเป็นเเฟนที่ดี พยายามทำตัวไม่บกพร่อง
...ทุกวันนี้เราเกลียดตัวเองมากๆที่ไม่สามารถหักห้ามใจได้.. เราอยากจะขอความอนุเคราะห์ให้เพื่อนๆ ช่วยเตือนสติเราด้วย
พูดอะไรให้เราคิด หรือเป็นกำลังใจให้เรา เราอยากอ่านข้อความดีดี ที่จะพอประทังความรู้สึกนี้ได้บ้าง
เราไม่เคยได้พูดกับใคร เพราะเพื่อนๆเราก็คิดว่าเราเลิกกับคนคนนี้ไปเเล้ว ... ทุกคนไม่มีใครสนับสนุนให้คบกับเค้า ทำไมในใจเรา
ถึงได้ยึดติดเเบบนี้...
ช่วยเตือนสติเราด้วย
ถ้ารักกัน เเล้วมันไม่มีอะไรดีขึ้นจากวันเเรก ทั้งความหวัง เเละอนาคต ควรจะจัดการยังไง
จนมาเจอความรักครั้งนี้
เเรกๆ อะไรก็ดีไปหมด...ตามประสาคนรักกัน คบกันก็มีปัญหารุงรังเต็มไปหมด สาธยายไม่หมด ทั้งปัญหารักครั้งเก่าของเค้า
ปัญหาด้านอารมณ์เเปรปรวนของเค้า..
ที่สำคัญตอนนี้ คือ เรื่องครอบครัว.. เค้าพาเราไปเจอครอบครัวเค้าตั้งเเต่สองสามเดือนที่คบกับเค้า ไอ้เราก็คิดว่าไม่ควร
ที่จะพาเค้ามาให้พ่อเเม่ดูตัว เค้าก็เอาเเต่พูดว่า "ขอให้เค้าพร้อม ขอให้เค้าพร้อม" เราก็ไม่ได้กดดัน เคยมีกดดันจนทะเลาะกัน
ไปครั้งนึง เราก็ไม่คิดจะพูดอีก เเต่ในใจ เจ็บทุกครั้งที่ เค้าพูดว่า "เเม่เค้ามาบ้าน ให้เรามาดูเเลครอบครัวเค้าในฐานะว่าที่สะใภ้"
เเต่เค้าไม่เคยพูดถึงพ่อเเม่ของเราเลย
ในเฟสเค้า(เราไม่ได้แอดกันเป็นเพื่อน เพราะกลัวปัญหา เค้าเป็นคนขี้หวงมาก มีปัญหากันเรื่องนี้เยอะมากเเรกๆ) ไม่เคยพูดถึงเรา
สักครั้งเดียว พูดถึงเเต่เเฟนเก่า เเฟนเก่า... (เค้ากับเเฟนเก่ายังเป็นเพื่อนกันอยู่ในเฟส)
ในทุกครั้งที่เค้าไม่ใส่ใจเรา เราก็เอาเเต่น้อยใจ เพราะเราเป็นคนไม่ชอบสร้างปัญหา ไม่ชอบการทะเลาะ ยอมได้ก็ยอม เป็นเเบบนี้มาตลอด
ปีกว่าๆที่คบกันมา เค้าเจ้าอารมณ์ ขี้โมโห เค้าทำได้ เเต่เราทำไม่ได้... เค้าคิดว่าผู้หญิงต้องเป็นเเม่บ้าน งานบ้านเราต้องเป็นคนทำทั้งหมด
เราน้อยใจมากๆ....เราร้องไห้เพราะเค้าบ่อยมาก ร้องตลอดที่อยู่คนเดียว
ในอนาคต เรารู้ว่าเราไม่สามารถเป็นสามีภรรยา หรือเเต่งงานกันได้ เพราะเค้าไม่ใส่ใจเรื่องเก็บเงินมาขอเราเเน่นอน ... เอาเเต่พูดว่า
ถ้าอยากเเต่ง ก็กู้เงินมาเเต่ง...เองเเล้วกัน (มันเจ็บอย่างไม่รู้จะสาธยายออกมาเป็นคำพูดได้ยังไง) มันทำให้เรา เลิกนึกการณ์ไกล เลิกนึก
ถึงเรื่องงานเเต่ง เเละเลิกวางเเผนสวยงามอะไรไปเเล้ว เหมือนอยู่ไปวันๆ
เราเป็นเเฟนที่ไม่มีสิทธิ์หึง หรือหวงได้... เพราะเราจะทะเลาะกัน เราต้องยอมให้เค้าทำได้ทุกอย่าง เพราะเราไม่ชอบการปะทะด้วยอะไร
ก็เเล้วเเต่
เราไม่อยากอยู่อย่างนี้เลย เราพยายามจะจากไปอยู่บ่อยครั้ง เเต่ด้วยอะไรก็ไม่รู้ทำให้เรานึกถึงเเต่สิ่งดีดี (ที่มีน้อย) ของเค้า จนไม่
อาจจะตัดใจได้...บอกตรงๆว่า อยู่อย่างน้อยใจที่เป็นคนที่เค้าไม่คิดจะไขว่คว้า เเละเห็นค่าเลย ทั้งที่เราเป็นเเฟนที่ดี พยายามทำตัวไม่บกพร่อง
...ทุกวันนี้เราเกลียดตัวเองมากๆที่ไม่สามารถหักห้ามใจได้.. เราอยากจะขอความอนุเคราะห์ให้เพื่อนๆ ช่วยเตือนสติเราด้วย
พูดอะไรให้เราคิด หรือเป็นกำลังใจให้เรา เราอยากอ่านข้อความดีดี ที่จะพอประทังความรู้สึกนี้ได้บ้าง
เราไม่เคยได้พูดกับใคร เพราะเพื่อนๆเราก็คิดว่าเราเลิกกับคนคนนี้ไปเเล้ว ... ทุกคนไม่มีใครสนับสนุนให้คบกับเค้า ทำไมในใจเรา
ถึงได้ยึดติดเเบบนี้...
ช่วยเตือนสติเราด้วย