เมื่อวันเสาร์ผมได้ไปโลตัสรัชดา เผื่อไปซื้อผ้าอ้อมข้าวของเครื่องใช้ที่ขาดให้ลูกน้อย ขณะที่ผมได้เลือกซื้ออยู่นั้น ผมได้เห็นพ่อแม่ลูก
คู่นึงได้เดินเข้ามา พ่อเป็นคนอุ้มลูก ลักษณะน่าจะเป็นคนงานและไม่คอยมีเงินเท่าไร ได้ค่อยเดินมาหยุดที่กระเป๋าใบนึง ระหว่างนั้นผมใด้อยู่ใกล้ๆ
ได้ยินบทสนทนาของครอบครัวนี้ ประมาณพี่เอากระเป๋าไว้ใส่ของลูกไหม ผู้ชายก็บอกเอาไว้ก่อน ระหว่างที่ที่คู่นี้ถกกันอยู่สักพัก แล้วผมก็ได้ยินเอาไว้ก่อนแล้วกันค่อยมาซื้อ แล้วเดินจากไป ผมได้เดินเอาไปดูกระเป๋าใบนั้น ราคา 37 บาท ผมได้หยิบกระเป๋าใบนั้นเพื่อเอาไปจ่ายให้ครอบครัวคนนั้นเขาก็หายไปแล้ว คนเราไม่ว่ามีหรือไม่มีเขาก็พายามหาสิ่งที่ดีให้ลูกเสมอไม่ว่ารวยหรือจนแต่ความรักที่มีให้ลูกนั้นเท่ากัน จากเหตุการนั้นผมจะดูแลลูกให้ดี แล้วผมก็โทรหา แม่ ชวนกินข้าว ปกติผมก็ชวนแม่กินข้าวอาทิล่ะ 2-3 วันอยู่แล้ว แล้วก็เพิ่งกินไปเมื่อวาน ไม่รู้ทำไมมันหวิอีกไม่รู้
ไม่ว่ารวยหรือจน ก็รักลูกเท่ากัน
เมื่อวันเสาร์ผมได้ไปโลตัสรัชดา เผื่อไปซื้อผ้าอ้อมข้าวของเครื่องใช้ที่ขาดให้ลูกน้อย ขณะที่ผมได้เลือกซื้ออยู่นั้น ผมได้เห็นพ่อแม่ลูก
คู่นึงได้เดินเข้ามา พ่อเป็นคนอุ้มลูก ลักษณะน่าจะเป็นคนงานและไม่คอยมีเงินเท่าไร ได้ค่อยเดินมาหยุดที่กระเป๋าใบนึง ระหว่างนั้นผมใด้อยู่ใกล้ๆ
ได้ยินบทสนทนาของครอบครัวนี้ ประมาณพี่เอากระเป๋าไว้ใส่ของลูกไหม ผู้ชายก็บอกเอาไว้ก่อน ระหว่างที่ที่คู่นี้ถกกันอยู่สักพัก แล้วผมก็ได้ยินเอาไว้ก่อนแล้วกันค่อยมาซื้อ แล้วเดินจากไป ผมได้เดินเอาไปดูกระเป๋าใบนั้น ราคา 37 บาท ผมได้หยิบกระเป๋าใบนั้นเพื่อเอาไปจ่ายให้ครอบครัวคนนั้นเขาก็หายไปแล้ว คนเราไม่ว่ามีหรือไม่มีเขาก็พายามหาสิ่งที่ดีให้ลูกเสมอไม่ว่ารวยหรือจนแต่ความรักที่มีให้ลูกนั้นเท่ากัน จากเหตุการนั้นผมจะดูแลลูกให้ดี แล้วผมก็โทรหา แม่ ชวนกินข้าว ปกติผมก็ชวนแม่กินข้าวอาทิล่ะ 2-3 วันอยู่แล้ว แล้วก็เพิ่งกินไปเมื่อวาน ไม่รู้ทำไมมันหวิอีกไม่รู้