ผมจะดูตั้งแต่ตอนฉายในโรงแล้ว  พลาดไป จนเพิ่งได้มาดูจากแผ่น เมื่อคืนนี้เองครับ.  น้ำตาคลอตลอดเรื่อง ไม่ได้เศร้า แต่มันเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอตลอดเวลา..    แต่ที่ผมสงสัย และคิดเอาเอง  ก็คือ  น้องนักกีฬา ที่คุยกับพี่ช่างภาพ  เสียชีวิตตอนไหนครับ.   นึกไป นึกมา  ใช่งานศพที่ป้าจันไป แล้วได้คุยกับเพื่อน ที่เป็นแม่ของผู้ตายหรือเปล่า.. เพราะตายโดยอุบัติเหตุทางรถ ..    ผมสงสัยแค่ตรงนี้ละครับ.
    ตั้งใจว่า มีเวลาจะดูแบบเก็บละเอียด อีกครั้งหนึ่งครับ.     ผมชอบหนังคุณมะเดี่ยวจัง..  ดูแล้วมีความสุข แต่เสียน้ำตา  จะว่าหนักก็ไม่หนัก แต่ก็ไม่เบา  บอกไม่ถูกจริงๆครับ.    ( ตอนที่น้องนักกีฬา บอกพี่ช่างภาพให้กอดหน่อยดิ..  ผมกลั้นไม่อยู่จริงๆครับ)