การสร้างบรรยากาศความรักในแบบอุดมคติ ซึ่งเหมือนว่ายังก้าวไม่พ้นกรอบความเป็นนวนิยายรักโรแมนติคที่พยายามดึงสิ่งรอบๆตัวมาใช้สร้างบรรยากาศ อาทิ สายฝนลมหนาว-แสงระยิบแห่งดาว-แสงสกาวแห่งดวงเดือน โดยเลือกที่จะดึงนาฬิกาชีวิตของตัวละครให้ช้าลงด้วยการใช้ฉากชนบทอันห่างไกลจากความวุ่นวาย หรือแม้แต่การเลือกใช้จดหมายสื่อสารแทนการใช้โทรศัพท์ ถ้าเรานำเอาความสมจริงมาประกอบเข้าไปในนวนิยาย มันจะลดทอนความโรแมนติคของนวนิยายลงหรือเปล่า ? เช่น แถวบ้านนอกฝนตกมันต้องมีแมงเม่า เหล่าบรรดาสัตว์กิ้งกือคลานออกมา เสียงกบเขียดร้องระงม คางคก ตุ๊กแกกระโดดงับแมงเม่าอยู่ใกล้ๆนางเอก พระเอกทนยืนริมหน้าต่างไม่ได้นานเพราะยุงกัด ไฟฟ้าติดๆดับๆ หลังคารั่วต้องคอยหาอะไรมารองน้ำฝน พระเอกยืนจิบกาแฟอยู่ดีๆแมงเม่าบินมาตกในถ้วย กลิ่นของเสื้อผ้าเหม็นอับเพราะตากไม่ค่อยแห้ง อย่างนี้เป็นต้น และถ้าวันหนึ่งสมมติว่าคุณได้เป็นผู้เขียนบท มีผู้สร้างหนังต้องการให้เขียนบทโดยกำหนดโจทย์คือ ต้องเป็นหนังรักโรแมนติคที่อยู่ท่ามกลางเมืองแห่งความวุ่นวายเร่งรีบ สภาพอากาศร้อนอบอ้าว เหงื่อไหลไคลย้อยหน้ามันเป็นกะทะโรตี เสื้อผ้าเปียกเหนียวเหนอะหนะ ผู้คนรอบข้างอารมณ์เสียง่าย ... คุณคิดว่ายังจะพอมีทางที่จะเป็นหนังรักโรแมนติคได้มั้ยถ้าขาดบรรยากาศในแบบที่เราๆคุ้นเคยกัน ?
อยากฟังมุมมองนักเขียนว่ามีพลอตที่ก้าวข้ามบรรยากาศรักโรแมนติคเดิมๆที่คุ้นเคยกันหรือไม่