ส้มตำไอด้อล

เรามักเห็นเนตไอด้อล เป็นสาวๆหน้าเรียวแต่งหน้าสวยๆ
กินคอลลาเจน แล้วก็ติดตาม ชื่นชม วันนี้อยากแชร์ ส้มตำไอด้อล
ของเราบ้าง เค้าเป็นคนที่เราชื่นชม ติดตาม ติดจริงๆ กินแทบทุกวัน

ภาพที่เห็นประจำคือ ป้าแกจะยืนสับมะละกอทีละครก สองครก
หมดลูกก็ปลอกก็สับกันใหม่ วันนี้เพิ่งรู้เหตุผล

วันนี้ป้าส้มตำบอกว่า
"เส้นมะละกอที่สับใหม่ๆ มันอร่อยกว่าสับทิ้งไว้นะ" รถส้มตำที่หลายๆคนรอ จะมาจอดช่วงบ่ายๆ
ป้าขายถุงละ25 บาท ไม่หวงเครื่องหวงพริก มีคนบอกว่าแกปลูกพริกเองพอถามแก แกบอก"อ้อจ๊ะ ปลูกเอง มันชิน"
ฉันยืนมองสิ่งที่ใส่ลงไปในส้มตำ ในยุคมะนาว ลูกละสิบบาท แกจะได้กำไรไหมหนอ

ป้าเป็นคนพูดเพราะไม่มีอารมณ์แม่ค้าปากตลาดเลย แกจะคอยถามเอารสไหน
เผ็ดไหม หวานไหม แล้วบนรถเข็นของแกมีของมากมาย
จะกินตำมะม่วง ตำหอยดอง แล้วกับข้าวเสริมอีก
จะสลับสับเปลี่ยนกัน วันนี้เป็นลาบปลาดุก ยังอุ่นๆอยู่เลย
แล้วพวกสารพันปลาทอด มันต้ม ข้าวโพดต้ม
ถ้านับกันจริงๆ บนรถเข็นคันเล็กคันนี้คุณฝากท้อง ไว้ได้เลยอิ่มแน่

ผู้หญิงกับส้มตำปูปลาร้าน่ะ ให้กินทุกวันก็ยังกินได้
ไอด้อลของเราน่ะ ขอแค่ส้มตำร้านอร่อย ใส่ใจลูกค้า พูดจากันดีๆ
ความสุขประจำวันที่สำคัญของลูกผู้หญิงนะ

จริงๆ ตรงหอก็มีร้านส้มตำอีกที่นะเป็นร้านใหญ่
บางทีอารมณ์ไม่ดีไปสั่งเค้าก็เหวี่ยงใส่เหมือนไปขอกิน
เดี๋ยวนี้ตกบ่ายเลยรอรถเข็นป้าดีกว่า อีกอย่างร้านใหญ่น่ะ
เค้าขุดมะละกอทิ้งไว้เต็มตู้ใช้สายยันค่ำเลย
"เส้นมะละกอที่สับใหม่ๆ มันอร่อยกว่าสับทิ้งไว้นะ" ป้าบอก