ฝนตกพรำๆ กับกาแฟเหงาๆยามเช้า

ตอนที่ 1 – แชทที่ไม่เคยอ่าน ฝนยามบ่ายกระหน่ำใส่กระจกห้องเช่าเก่าๆ เสียงหยดน้ำผสมกับเสียงพัดลมตั้งโต๊ะที่สั่นจนใบพัดเสียดสีกับตะแกรง ทำให้ทั้งห้องมืดและชื้นเหมือนถูกขังอยู่ในกล่องสนิม พีทนั่งก้ม

ตอนที่ 1: กุหลาบในแก้วลาเต้ เช้าวันแรกของฝนในกรุงเทพฯ อากาศยังเย็นนิด ๆ จากฝนเมื่อคืน ถนนหน้าอพาร์ตเมนต์ที่เธอเช่าไว้เต็มไปด้วยเสียงเครื่องยนต์และกลิ่นไอของเมืองใหญ่ เธอเดินเร่งฝีเท้าไปยังร้านกาแฟเล

ตอนที่ 2: ลูกค้า(ไม่)ประจำ ☕🌧️ เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งดังขึ้นอีกครั้งในตอนเช้าอันครึ้มฟ้าครึ้มฝน 🌧️ ธันวาเงยหน้าขึ้นจากเครื่องบดกาแฟด้วยสีหน้าเดิม—นิ่ง ราบเรียบ และไม่ใส่ใจ “เธออีกแล้วเหรอ&

เช้านี้... ผมนั่งจิบกาแฟที่ร้านหนึ่งในโรงแรม โต๊ะห่างกันพอให้เราได้ยินเสียงตัวเองหายใจ เสียงเพลงคลอเบาๆ เหมือนกลัวรบกวนความคิดของใครสักคน ไม่มีใครคุยเสียงดัง ไม่มีใครถ่ายรูปอาหาร ไม่มีใครรีบร้อน แค่ต