"ฉัน" ตอน เริ่ม (Short Short Story 3.9)

กระทู้สนทนา
โลกหลายเหลี่ยมที่ถูกดาวหางแกนโลหะพุ่งชนจนเกิดเป็นการระเบิดครั้งใหญ่หยุดนิ่งเงียบงัน โลกนั้นยังคงหมุนไป เพียงแต่ชีวิตส่วนใหญ่ได้ถูกกำจัดไปจนเกือบหมดสิ้น เทพเจ้ามือไม่ค่อยใหม่นั่งเงยหน้าตาลอยหลังจากที่ส่งดาวหางนั้นออกไปด้วยมือตนเอง
    
แม้แต่ห้องทำงานก็พยายามอยู่นิ่งๆ เช่นกัน
    
เวลาผ่านไป หรือบางทีอาจจะไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเวลาอยู่ภายในห้องทำงานแห่งนี้ หรือถ้ามี มันอาจแตกต่างจากเวลาทั่วไปก็เป็นได้
    
เทพเจ้าพลันก้มหน้าลงพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง กว้างยิ่งกว่ารอยยิ้มที่ถูกสีวาดเอาไว้บนใบหน้า บางทีอาจกว้างยิ่งกว่าสติที่ควรมีด้วยซ้ำไป
    
โลกดวงใหม่พลันถือกำเนิดขึ้นในห้วงจักรวาล ไกลห่างจากโลกหลายเหลี่ยมดวงเดิมหลายล้านปีแสง โลกที่เหมือนกับภาพสะท้อนบนผิวน้ำ โลกที่เป็นจริง และลางเลือนราวความฝันในเวลาเดียวกัน
    
บนนั้นมีสัตว์พูดได้ และทำตัวราวกับเป็นมนุษย์
    
สัตว์ที่บินไปบนท้องฟ้าอย่างที่ร่างกายของมันไม่น่าจะทำได้
    
สัตว์ที่พ่นไฟออกมาจากปาก พ่นสายฟ้า น้ำแข็ง หรือแม้แต่สิ่งประหลาดอื่นๆ หรืออาจมีหลายหัว หลายหาง อย่างไร้เหตุผล
    
กษัตริย์ เจ้าหญิง อัศวิน แม่มด ผู้วิเศษ ภูติผีปีศาจ สัตว์ประหลาดทั้งหลายล้วนมีอยู่อย่างครบถ้วน
    
“ข้าคือเทพเจ้า ไม่เห็นจำเป็นต้องสนใจอะไรเลย”
    
โลกใหม่นั้นเริ่มหมุนไป ในแบบของตนเอง ในแบบที่เทพเจ้าต้องการ นั่นคือถ้าเทพเจ้าจะรู้ตัวว่ากำลังคิดอะไรอยู่ในตอนนั้น
    
อาณาจักรที่เก่าแก่เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืนพร้อมประวัติศาสตร์ที่มีมาอย่างยาวนาน อย่างที่พวกเขาเชื่อมั่น ในป่าทึบที่ห่างออกไปไม่ไกล ภายใต้ภูเขาที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยแร่ทองคำ มีมังกรดำนอนหลับสงบนิ่ง
    
รอคอยบทบาทของมันที่จะมาถึง
แสดงความคิดเห็น
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ  แต่งเรื่องสั้น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่