จากเท่าที่ได้อ่านมา ถึงแม้จะยังไม่ครบทุกคอลัมน์
1) รูปเล่ม เป็นหนังสือนิตยสารไซต์บิ๊กครับ ขนาดเกือบเท่านิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ ใหญ่กว่านิตยสารสีสัน กระดาษแบบบาง ดังนั้นตัวหนังสือสามารถม้วนถือได้ และมีน้ำหนักเบา
2) เนื้อหา ถ้าเปรียบเป็นอาหาร ก็จะเหมือนแกงโฮะของภาคเหนือ คือมีทุกแนว ครับ ทั้งสัมภาษณ์บุคคล ข่าวดนตรี เรื่องแปลก อาหารการกิน ผมว่ามันคล้ายๆ คู่สร้างคู่สม
3) อาร์ตเวิร์ค โดยส่วนตัวผมเฉยๆครับ ไม่มีอะไรเด่น ยกเว้นหน้าปกสะดุดตามาก ถ้าได้วางบนแผงนี่ สามารถดึงดูดสายตาได้ง่าย ที่ชอบคือไม่ห่อปกพลาสติก สามารถให้เราเปิดดูคร่าวๆก่อนตัดสินใจซื้อ แต่ข้อเสียคือ หน้าปกยับง่ายมาก เนื่องจากใช้กระดาษบาง ถ้าผ่านหลายมือพวกยืนอ่านฟรีคงเละ และเล่มนั้นคงไม่มีใครอยากซื้อ
4) ใครอยากเข้าไปดูรูปสวยๆ คงผิดหวัง แต่ถ้าจะเข้าไปอ่านเอาเนื้อหาแบบเพลินๆล่ะก็ได้เต็มทีเลยครับ อีกอย่าง ใครที่ติดภาพว่าหนังสือบันเทิงคดีต้องมีเนื้อหาเกี่ยวกับเพลง rock หรือแนวเพลงหลากหลายจากต่างประเทศเหมือน MUSIC EXPRESS ก็คงผิดหวังครับ ซึ่งไม่ใช่ความผิดของคุณมาโนช เพราะเฮียแกออกตัวไว้ก่อนแล้ว
5) ลักษณะของเนื้อหา จะเป็นสไตล์ เล่าเรื่อง คล้ายๆที่คุณมาโนช จัดทางวิทยุ ดังนั้น สิ่งที่ยากที่สุดในแต่ละเล่มคือ จะเอาเรื่องไหนที่น่าสนใจมาเล่าดี... เพราะบางที น่าสนใจของ บก. ก็ไม่จำเป็นที่น่าสนใจของคนอ่าน แต่ถ้าจะมาแนวเดียวกับ คสคส. ผมว่าน่าจะไปได้ไกลครับ
สรุป โดยส่วนตัวผมชอบเรื่องเล่า ชอบอ่านอะไรที่สบายๆ ไม่ต้องลงลึกมาก จะนั่งจะนอนจะขี้จะเยี่ยวก็หยิบไปอ่านได้ ซึ่ง บันเทิงคดี ยุค 2013 เล่มนี้ก็ตอบโจทย์ได้ดีครับ ราคา 40 บาทนี่ถือว่าคุ้มค่านะครับ ที่สำคัญ ในยุคที่นิตยสารออกกันมาหลายหัว การแข่งขันสูงแบบนี้ นิตยสารบันเทิงคดี กลับมาแย่งพื้นที่แผงหนังสือก็ต้องมีการปรับตัว ปรับเนื้อหาเพื่อให้อยู่รอดในตลาดที่แข่งขันกันแบบหฤโหดแบบนี้ แถมสามารถอ่านได้ทุกวัย ทุกไลฟ์สไตล์
ขอให้ยอดขายพิมพ์สูงเป็นแสนๆเท่าคู่สร้างคู่สมครับ จะติดตามต่อไป
"บันเทิงคดี เล่ม 1" ชอบครับ อ่านสบายๆ เพลินๆ เข้ากับยุคนี้ดี
1) รูปเล่ม เป็นหนังสือนิตยสารไซต์บิ๊กครับ ขนาดเกือบเท่านิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ ใหญ่กว่านิตยสารสีสัน กระดาษแบบบาง ดังนั้นตัวหนังสือสามารถม้วนถือได้ และมีน้ำหนักเบา
2) เนื้อหา ถ้าเปรียบเป็นอาหาร ก็จะเหมือนแกงโฮะของภาคเหนือ คือมีทุกแนว ครับ ทั้งสัมภาษณ์บุคคล ข่าวดนตรี เรื่องแปลก อาหารการกิน ผมว่ามันคล้ายๆ คู่สร้างคู่สม
3) อาร์ตเวิร์ค โดยส่วนตัวผมเฉยๆครับ ไม่มีอะไรเด่น ยกเว้นหน้าปกสะดุดตามาก ถ้าได้วางบนแผงนี่ สามารถดึงดูดสายตาได้ง่าย ที่ชอบคือไม่ห่อปกพลาสติก สามารถให้เราเปิดดูคร่าวๆก่อนตัดสินใจซื้อ แต่ข้อเสียคือ หน้าปกยับง่ายมาก เนื่องจากใช้กระดาษบาง ถ้าผ่านหลายมือพวกยืนอ่านฟรีคงเละ และเล่มนั้นคงไม่มีใครอยากซื้อ
4) ใครอยากเข้าไปดูรูปสวยๆ คงผิดหวัง แต่ถ้าจะเข้าไปอ่านเอาเนื้อหาแบบเพลินๆล่ะก็ได้เต็มทีเลยครับ อีกอย่าง ใครที่ติดภาพว่าหนังสือบันเทิงคดีต้องมีเนื้อหาเกี่ยวกับเพลง rock หรือแนวเพลงหลากหลายจากต่างประเทศเหมือน MUSIC EXPRESS ก็คงผิดหวังครับ ซึ่งไม่ใช่ความผิดของคุณมาโนช เพราะเฮียแกออกตัวไว้ก่อนแล้ว
5) ลักษณะของเนื้อหา จะเป็นสไตล์ เล่าเรื่อง คล้ายๆที่คุณมาโนช จัดทางวิทยุ ดังนั้น สิ่งที่ยากที่สุดในแต่ละเล่มคือ จะเอาเรื่องไหนที่น่าสนใจมาเล่าดี... เพราะบางที น่าสนใจของ บก. ก็ไม่จำเป็นที่น่าสนใจของคนอ่าน แต่ถ้าจะมาแนวเดียวกับ คสคส. ผมว่าน่าจะไปได้ไกลครับ
สรุป โดยส่วนตัวผมชอบเรื่องเล่า ชอบอ่านอะไรที่สบายๆ ไม่ต้องลงลึกมาก จะนั่งจะนอนจะขี้จะเยี่ยวก็หยิบไปอ่านได้ ซึ่ง บันเทิงคดี ยุค 2013 เล่มนี้ก็ตอบโจทย์ได้ดีครับ ราคา 40 บาทนี่ถือว่าคุ้มค่านะครับ ที่สำคัญ ในยุคที่นิตยสารออกกันมาหลายหัว การแข่งขันสูงแบบนี้ นิตยสารบันเทิงคดี กลับมาแย่งพื้นที่แผงหนังสือก็ต้องมีการปรับตัว ปรับเนื้อหาเพื่อให้อยู่รอดในตลาดที่แข่งขันกันแบบหฤโหดแบบนี้ แถมสามารถอ่านได้ทุกวัย ทุกไลฟ์สไตล์
ขอให้ยอดขายพิมพ์สูงเป็นแสนๆเท่าคู่สร้างคู่สมครับ จะติดตามต่อไป