ความเดิม .. ตอนที่แล้ว ..
http://pantip.com/topic/30431034
ณ ตอนนี้ ..
o ความเดิมกล่าวทิ้งท้าย ด้วยมั่นหมายใช้วิธี
โหวตเลือกผู้ที่มี ความเหมาะสมอุดมการณ์
ทั้งเรื่องหุ้นรายได้ อีกปลอดภัยไว้คิดอ่าน
ยุติพักเรื่องงาน แล้วผ่อนคลายให้เลือกเอา
o มุมหนึ่ง ณ เมืองฟ้า คืนที่ราตรีพริบพราว
ดุจดังประดับดาว ระยับวาวระยิบตา
สาวงามก็ถามไถ่ ไปแห่งใดให้หรรษา
เสนอให้ตามมา นางวัณฬาจะพาไป
o โฉมตรูที่มาด้วย ต่างงงงวยและสงสัย
เมืองนี้เลิศวิไล ที่แห่งใดพาไปยล
รับรองน้องต้องชอบ เพราะรายรอบเหล่าผู้คน
เสียงเพลงบรรเลงล้น แดนซ์สะบัดมันส์กระจาย
o เพื่อนแพงสบตาใส ระทึกใจสมมาดหมาย
แต่งตัวมิกลัวอาย ซีทรูไร้สายส้นสูง
ซ้ายขวาหามิห่าง อยู่เคียงข้าง’ณากรรณจูง
แว่นตาขาเดฟนุ่ง เท้าหัวแหลมแหล่มเหลือเกิน
o โมรามาเกาะอก ผมบ๊อบปรกงามจำเริญ
กรีดอายส์ดังหงส์เหิน สวมส้นเข็มส่งงดงาม
มโนราห์สวมเลคกิ้ง แต่งหน้าวิ้งตาแวววาม
เสื้อคอปาดลึกหวาม คล้ายยั่วเย้าเร้าเริงรมย์
o ละเวงดูสวยเนี้ยบ แต่งตัวเฉียบเรียบหรูสม
เสริมแต่งดวงตาคม จนงามซึ้งติดตรึงใจ
พร้อมแล้วทั้งหกนาง จะเดินทางท่องมิดไนท์
เมืองนี้ศิวิไลซ์ บันเทิงในยามราตรี
o ลัมโบฯไม่สามารถ ยกไลน์ปาดหาสารถี
อัลพาร์ดเทียบเร็วรี่ ได้จรลีไปพร้อมกัน
พี่น้องสองงามงอน สบตาก่อนเอ่ยประชัน
เราจะไปไหนนั่น รถจอดพลันถึงพอดี
o คอมเพล็กซ์แสนบรรเจิด หรูหราเลิศของใครนี่
เจ้าของคือท่านพี่ อันนามนี้อุศเรน
มาเถอะอย่าเพิ่งถาม เราสวยงามเฉิดฉายเด่น
เข้าไปใครจะเต้น ดื่มร้องเล่นเป็นของเรา
o ด้านหน้ารีเซพท์ชั่น ลำหับนั้นเชิญแขกเข้า
ใช่เม็มเบอร์หรือเปล่า ละเวงกล่าวเราน้องอุศเรน
อุ๊ยตาย .. ประทานโทษ อย่าถือโกรธเกินจำเป็น
เพิ่งจะมาเข้าเวร มิรู้เห็นว่าเป็นใคร
o ละเวงไม่ถือสา ดุจพญายิ้มละไม
จงไปหาที่ให้ เราและน้องต้องอารมณ์
ลำหับรับหน้าที่ ตรงไปที่มุมน่าชม
นั่งพร้อมล้อมโต๊ะกลม ก่อนออเดอร์ดริ๊งค์มาชิม
o เสียงเพลงเร่งเร้าคึก อึกทึกนึกกระหยิ่ม
สาวแดนซ์แน่นเนื้อนิ่ม ทรวดทรงอิ่มอยู่เต็มลาน
บาดใจอุณากรรณ โอ้ .. สวรรค์สาวสนาน
เร่ลุกอย่างสำราญ แล้วเดินผ่านพวกเพื่อนแพง
o สองสาวหาสนไม่ เพราะตาไวไปในแสง
เสน่ห์เรืองร้อนแรง เห็นสองหนุ่มรุมหมายตา
หันมองจ้องคิกคัก ช่างน่ารักน่าปรารถนา
ลุกไปมิได้ช้า เข้าเจรจาและพาที
o ไงจ๊ะ .. พ่อรูปหล่อ อยากจะขอรู้จักนี่
ต้องทำอย่างไรดี เราสองนี้ชื่อเพื่อนแพง
หนึ่งหนุ่มมุมคมเข้ม กล้ามเนื้อเต็มอกเป็นแผง
นามบัตรยื่นแสดง หลวิชัยนั้นคือนาม
o หนุ่มขาวตาพราวใส ยิ้มหวานไหวตาวับวาม
มิต้องให้เอ่ยถาม คาวีครับ .. สุดจับใจ
โอ๊ยตาย ..ละลายแล้ว เพื่อนแพงแก้วเคลิบเคลิ้มไป
เพลินเพลินเกินหทัย โยนทิ้งได้ .. อุณากรรณ
o สายตาทั้งหกคู่ ที่นั่งอยู่มองขำขัน
ให้เด็กหรรษากัน พวกเรานั้นมาหารือ
ละเวงคิดว่าไง สามเสียงได้นั่นน่ะหรือ
โมราถามพลางมือ ก็ยังถือมาร์ตินี่
o พินาคาลาด้า มโนราห์จิบตาหยี
เพิ่งเคยลองแก้วนี้ ไม่เห็นดีเท่าสาโท
ก่อนบอกออกจากปาก ไม่ลำบากหากตามโผ
คะแนนเราว่าโข กว่าฝ่ายนางรจนา
o ละเวงบอกไม่หวั่น ที่ยังพรั่นแก้วหน้าม้า
ทั้งโสนมัทนา อุทัยเอื้อยพอกับเรา
ต้องให้สีดาลง คะแนนคงจะพอเข้า
มาอยู่กับฝ่ายเรา แล้ววันทองมาตัดสิน
o วางแผนกลยลแยบ หาได้แอบใช้เล่ห์ลิ้น
สมองคัดมาสิ้น เพื่อได้ใจคนมาครอง
ราตรีมิผ่านพ้น ใครจะดลให้ขัดข้อง
ปล่อยไปตามครรลอง ที่จะสู้ .. อยู่หรือหยุด
********************************
โปรดติดตาม ..
ณ เซฟเฮ้าส์ .. เหล่าโฉมงาม .. (๕)
ณ ตอนนี้ ..
o ความเดิมกล่าวทิ้งท้าย ด้วยมั่นหมายใช้วิธี
โหวตเลือกผู้ที่มี ความเหมาะสมอุดมการณ์
ทั้งเรื่องหุ้นรายได้ อีกปลอดภัยไว้คิดอ่าน
ยุติพักเรื่องงาน แล้วผ่อนคลายให้เลือกเอา
o มุมหนึ่ง ณ เมืองฟ้า คืนที่ราตรีพริบพราว
ดุจดังประดับดาว ระยับวาวระยิบตา
สาวงามก็ถามไถ่ ไปแห่งใดให้หรรษา
เสนอให้ตามมา นางวัณฬาจะพาไป
o โฉมตรูที่มาด้วย ต่างงงงวยและสงสัย
เมืองนี้เลิศวิไล ที่แห่งใดพาไปยล
รับรองน้องต้องชอบ เพราะรายรอบเหล่าผู้คน
เสียงเพลงบรรเลงล้น แดนซ์สะบัดมันส์กระจาย
o เพื่อนแพงสบตาใส ระทึกใจสมมาดหมาย
แต่งตัวมิกลัวอาย ซีทรูไร้สายส้นสูง
ซ้ายขวาหามิห่าง อยู่เคียงข้าง’ณากรรณจูง
แว่นตาขาเดฟนุ่ง เท้าหัวแหลมแหล่มเหลือเกิน
o โมรามาเกาะอก ผมบ๊อบปรกงามจำเริญ
กรีดอายส์ดังหงส์เหิน สวมส้นเข็มส่งงดงาม
มโนราห์สวมเลคกิ้ง แต่งหน้าวิ้งตาแวววาม
เสื้อคอปาดลึกหวาม คล้ายยั่วเย้าเร้าเริงรมย์
o ละเวงดูสวยเนี้ยบ แต่งตัวเฉียบเรียบหรูสม
เสริมแต่งดวงตาคม จนงามซึ้งติดตรึงใจ
พร้อมแล้วทั้งหกนาง จะเดินทางท่องมิดไนท์
เมืองนี้ศิวิไลซ์ บันเทิงในยามราตรี
o ลัมโบฯไม่สามารถ ยกไลน์ปาดหาสารถี
อัลพาร์ดเทียบเร็วรี่ ได้จรลีไปพร้อมกัน
พี่น้องสองงามงอน สบตาก่อนเอ่ยประชัน
เราจะไปไหนนั่น รถจอดพลันถึงพอดี
o คอมเพล็กซ์แสนบรรเจิด หรูหราเลิศของใครนี่
เจ้าของคือท่านพี่ อันนามนี้อุศเรน
มาเถอะอย่าเพิ่งถาม เราสวยงามเฉิดฉายเด่น
เข้าไปใครจะเต้น ดื่มร้องเล่นเป็นของเรา
o ด้านหน้ารีเซพท์ชั่น ลำหับนั้นเชิญแขกเข้า
ใช่เม็มเบอร์หรือเปล่า ละเวงกล่าวเราน้องอุศเรน
อุ๊ยตาย .. ประทานโทษ อย่าถือโกรธเกินจำเป็น
เพิ่งจะมาเข้าเวร มิรู้เห็นว่าเป็นใคร
o ละเวงไม่ถือสา ดุจพญายิ้มละไม
จงไปหาที่ให้ เราและน้องต้องอารมณ์
ลำหับรับหน้าที่ ตรงไปที่มุมน่าชม
นั่งพร้อมล้อมโต๊ะกลม ก่อนออเดอร์ดริ๊งค์มาชิม
o เสียงเพลงเร่งเร้าคึก อึกทึกนึกกระหยิ่ม
สาวแดนซ์แน่นเนื้อนิ่ม ทรวดทรงอิ่มอยู่เต็มลาน
บาดใจอุณากรรณ โอ้ .. สวรรค์สาวสนาน
เร่ลุกอย่างสำราญ แล้วเดินผ่านพวกเพื่อนแพง
o สองสาวหาสนไม่ เพราะตาไวไปในแสง
เสน่ห์เรืองร้อนแรง เห็นสองหนุ่มรุมหมายตา
หันมองจ้องคิกคัก ช่างน่ารักน่าปรารถนา
ลุกไปมิได้ช้า เข้าเจรจาและพาที
o ไงจ๊ะ .. พ่อรูปหล่อ อยากจะขอรู้จักนี่
ต้องทำอย่างไรดี เราสองนี้ชื่อเพื่อนแพง
หนึ่งหนุ่มมุมคมเข้ม กล้ามเนื้อเต็มอกเป็นแผง
นามบัตรยื่นแสดง หลวิชัยนั้นคือนาม
o หนุ่มขาวตาพราวใส ยิ้มหวานไหวตาวับวาม
มิต้องให้เอ่ยถาม คาวีครับ .. สุดจับใจ
โอ๊ยตาย ..ละลายแล้ว เพื่อนแพงแก้วเคลิบเคลิ้มไป
เพลินเพลินเกินหทัย โยนทิ้งได้ .. อุณากรรณ
o สายตาทั้งหกคู่ ที่นั่งอยู่มองขำขัน
ให้เด็กหรรษากัน พวกเรานั้นมาหารือ
ละเวงคิดว่าไง สามเสียงได้นั่นน่ะหรือ
โมราถามพลางมือ ก็ยังถือมาร์ตินี่
o พินาคาลาด้า มโนราห์จิบตาหยี
เพิ่งเคยลองแก้วนี้ ไม่เห็นดีเท่าสาโท
ก่อนบอกออกจากปาก ไม่ลำบากหากตามโผ
คะแนนเราว่าโข กว่าฝ่ายนางรจนา
o ละเวงบอกไม่หวั่น ที่ยังพรั่นแก้วหน้าม้า
ทั้งโสนมัทนา อุทัยเอื้อยพอกับเรา
ต้องให้สีดาลง คะแนนคงจะพอเข้า
มาอยู่กับฝ่ายเรา แล้ววันทองมาตัดสิน
o วางแผนกลยลแยบ หาได้แอบใช้เล่ห์ลิ้น
สมองคัดมาสิ้น เพื่อได้ใจคนมาครอง
ราตรีมิผ่านพ้น ใครจะดลให้ขัดข้อง
ปล่อยไปตามครรลอง ที่จะสู้ .. อยู่หรือหยุด
********************************
โปรดติดตาม ..