เรื่องนี้เกิดที่สนามบินเจเอฟเค นิวยอร์ก เมื่อวันที่ 2 เมษาที่ผ่านมา
ก่อนหน้านี้เราเคยเดินทางคนเดียวไปมากว่าสิบประเทศค่ะ พอจะเอาตัวรอดได้
แต่ครั้งนี้นับว่าเป็นประสบการณ์ที่คิดว่าต้องระวังมากจริงๆ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่เราไปเที่ยวนิวยอร์ก ครั้งก่อนบินไปแล้วซื้อแพ็คเกจทัวร์
ทัวร์มารับ เลยไม่มีปัญหาอะไร แต่คราวนี้แบ็คแพคเองค่ะ
ก่อนไปเราได้ค้นรีวิวในพันทิปหาข้อมูลไว้ตั้งแต่เดือนมกราคม
หลังจากนั้นงานยุ่งมว๊ากกกก กระทั่ง 3 ทุ่มของวันเดินทางเรายังต้องทำงานอยู่เลย
(เครื่องออกตี 2 ค่ะ) เลยลืมปริ้นข้อมูลที่หาไว้มาด้วย
ทำให้จำได้ลางๆ ว่าถ้าถึงเจเอฟเคแล้ว น่าจะต้องนั่งแอร์เทรนเข้าแมนฮัตตัน
แต่จำไม่ได้ว่าต้องเสียเงินเท่าไร
พอถึงเจเอฟเค เรานัดกับน้องสาวไว้ แต่เครื่องน้องที่บินในประเทศมาจากแอลเอดีเลย์
เราเลยคิดจะหาทางไปเทอร์มินัลของยูไนเต็ดแอร์ไลน์เองค่ะ (มารู้วันกลับว่าเทอร์มินัล 7)
โดยที่ตอนนั้น เราอยู่ที่เทอร์มินัล 1
ความคิดนี้ไม่ได้เตรียมการไว้ค่ะ เพราะหากเครื่องไม่ดีเลย์ น้องสาวเราจะถึงก่อน
และจะมารอรับเราที่เทอร์มินัล 1 แต่บังเอิญว่าเครื่องดีเลย์ เลยเกิดเรื่องขึ้นค่ะ
เมื่อเราเดินออกประตูอาคารมา มีผู้ชายคนหนึ่ง เป็นคนละติน มือถือวิทยุสื่อสาร
ทำให้เราเข้าใจไปเองว่าน่าจะเป็น จนท ของสนามบิน เข้ามาถามว่าจะไปไหน
พอเราบอกว่าจะไปเทอร์มินัลของยูไนเต็ดแอร์ไลน์ เขาบอกว่ามาทางนี้
ไปนั่ง shuttle bus ทางที่เขาเดินนำเราไปนั้น มีป้ายแอร์เทรนค่ะ
แต่เพราะเราลืมทวนข้อมูลก่อนมา เลยทำให้ไม่แน่ใจว่าต้องนั่งแอร์เทรนหรือป่าว
ผู้ชายคนนั้นบอกว่าให้ไปยืนรอรถตรงมุมโน้น (คือ เปลี่ยว หนาว และมืด)
เด๋วรถมา ขึ้นฟรี แล้วเดินจากไป เราขอบคุณมากมาย แล้วยืนลังเลอยู่นานมาก
ทำไมไม่มีคนเลยฟระ หนาวขนาดนี้จะต้องไปยืนตรงนั้นเนี่ยนะ
ยืนคิดอยู่นานมาก ว่าจะตามผู้คนไปหรือยังไงดี กระทั่งเลือกที่จะเชื่อผู้ชายคนนั้น
ยืนได้สักพักมีรถมาจริงๆ ค่ะ ผู้ชายผิวขาว หัวล้าน มีอายุหน่อยก็ตะโกนเรียกเรา
บอกว่าให้มาขึ้น shuttle bus เราก็ซื่อ เดินไปหาเขา ไม่ทันมองทะเบียน
เป็นรถแวนสีน้ำเงิน ข้างรถไม่มีเขียนว่า shuttle bus ด้วยความไม่รู้ก็ไม่เอะใจอะไร
ไปถึงเขาดึงกระเป๋าเดินทางเราไป เราก็ยื้อไว้แล้วถามว่า เท่าไร
เขาบอกว่า ฟรี (free) แต่ตอนหลังเขายืนยันว่าพูดว่า ฟี (fee)
อืมมมม
เราก็เอะใจตั้งแต่นั่งคนเดียวแล้วว่าทำไมไม่มีคนอื่นเลย
พอถึงตู้เก็บเงิน เขาบอกว่าเราต้องจ่ายค่าจอดรถ 2 เหรียญ
ตอนนั้นงงๆ แต่ก็ควักให้ เพราะเห็นว่าเงินไม่เยอะ
พอให้ไปเขากลับบอกว่า 12 เหรียญ ไม่ใช่ 2 เหรียญ
โดยปกติแล้ว เวลาเราไปเมกา เราจะพกเงินดอลลาร์ไปไม่เกิน 10 เหรียญค่ะ
(ไปมา 4 ครั้งแล้ว) เพราะใช้เงินน้องสาวและบัตรเครดิต แล้วเอาเงินไทยเข้าบัญชีให้น้อง
แต่ครั้งนี้เพิ่งกลับจากพม่า เลยมีเงินดอลล์เหลือ 100 กว่าเหรียญ
ตอนนั้นก็ควักให้ แต่เริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว ไหนบอกว่าฟรีไง
พอจ่ายเงินเสร็จ เขาไม่เลื่อนรถ แต่ให้เราเขียนชื่อ นามสกุล และประเทศ
ในกระดาษที่เรามองอะไรไม่เห็นเลยว่าคืออะไร (มานึกได้ทีหลังว่าไม่น่าเขียนไปเลย)
ขณะนั้นนึกว่าเป็นการเรคคอร์ดชื่อผู้โดยสาร
ระหว่างที่เขาขับรถไป ก็ถามโน่นนี่ประหนึ่งว่าเป็น จนท กงสุลเมกาไป
เราก็นึกว่าถามปกติ มานึกย้อนหลังว่าไม่ใช่แล้วค่ะ
เพราะทุกครั้งที่เราตอบ เขาจะทวนประโยคเราด้วยเสียงอันดังทุกครั้ง
คำถามคือ มาทำอะไรที่นี่ กี่วัน กับใคร น้องสาวมาจากไหน แต่งงานมีลูกหรือยัง
ทำอาชีพอะไร พักที่ไหน ที่พักชื่ออะไร ไอ้เราก็บ้าจี้ตอบไปตามตรง
พอถึงคำถามหลังๆ นี้ เราเริ่มมั่นใจว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่
จะอยากรู้อยากเห็นอะไรขนาดนี้ ตม ยังถามเราแค่ 3 คำถามเอง
เลยโกหกไปค่ะ
พอใกล้ถึงจุดหมาย คำถามสำคัญก็ตามมาค่ะ
เขาถามว่า เราทำงานอะไร พอตอบไป ก็ถามต่อว่าไม่อยากมาทำงานที่เมกาบ้างเหรอ
เราไม่ตอบค่ะ เซ็งตัวเองมากเลยว่าหาเรื่องแท้ๆ เลยตรู
เขาก็ถามย้ำรอบสองรอบสาม เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
เราเลยถามกลับว่า work here? no, never think.
เขาก็พยายามบอกว่าที่เมกามันดีแค่ไหน ถ้ามาทำงานที่นี่ดีมากๆ เลยนะ
เราตอบเขาในใจ เพราะขี้เกียจจะพูดด้วย ว่าดีตรงไหนเหรอ
เขาถามซ้ำอยู่นั่นแหล่ะ เราเลยบอกว่า ไม่เคยคิด แค่มาเที่ยว ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่
ทุกครั้งที่เราตอบ เขาจะทวนคำพูดเรา
พอรถจอดหน้าเทอร์มินัล เขายื่นเอกสารที่เราเขียนชื่อให้ แล้วบอกว่า 67 ดอลลาร์
เราเลยถามว่า ไหนว่าฟรีไง เขาว่าเขาพูดว่า fee ไม่ใช่ free
เราก็ว่า เสียใจ ไม่มีเงินหรอก เพราะเพิ่งมาถึง ยังไม่ได้แลกเงิน
เขาถามว่าไม่มีให้หรือไม่ให้ เราเลยบอกว่า เรียกตำรวจมาจับเราแล้วกัน
ข้อหาไม่จ่ายเงิน แล้วเราจะแจ้งความกลับว่า เขาโกงเรา ลักพาตัวเรา
(เพราะเราไม่สามารถเปิดประตูหรือไขกระจกลงได้ หนีลงรถไม่ได้เลยถ้าเขาไม่เปิดให้)
ด้วยเดชะบุญของเรา ที่ดูหนังบ่อย จำเบอร์โทรได้ เลยถามกลับไปว่า
911 right? ถามแล้วเราก็ควานหาโทรศัพท์ที่เปิดโรมมิ่งไป กะกดเต็มที่
เขาหัวเราะ แล้วรีบบอกว่า งั้นชั้นจะไปเก็บเงินกับสายการบินของคุณ
แทนแล้วกัน เรานึกในใจ ตรูไม่ได้พูดเลยสักคำว่ามาสายการบินอะไร
แล้วจะไปเก็บเงินยังไง โกหกสุดๆ
จากนั้นเขาก็ลงจากรถ แล้วไปเปิดท้ายแวน ทำอะไรสักอย่างที่เราเดาว่า
อาจจะเป็นเครื่องอัดเสียง แล้วค่อยเดินมาเปิดประตูข้างให้เรา
พร้อมกับหัวเราะ บอก go go go!
สุดท้าย ด้วยความน่าจะโง่ของเรา ให้ทิปเขาอีก 2 ดอลลาร์
เพราะจำมาจากน้องว่ามาประเทศนี้ต้องทิป!!! ทั้งๆ ที่โดนโกง
กลุ้มตัวเองมากกกกก
อยากจะเตือนเพื่อนๆ ทุกคนว่า ถ้าไม่ใช่เราที่มาเที่ยวเมกาด้วยความบริสุทธิ์ใจ
อาจจะโดนจับส่ง ตม ไปแล้ว หรืออาจจะถูกแบล็คเมล์เรียกเงิน
เพราะคิดจะมาทำงานที่เมกา
เหตุการณ์ครั้งนี้ทำเอาเราหลอนไป 3-4 วันเลยค่ะ
ช็อคมาก พอทำใจได้ก็พยายามลืม แล้วคิดว่าน่าจะต้องมาเตือนคนอื่นๆ
ไม่รู้ว่ามีคนเอเชียกี่คนที่เคยโดนแบบนี้ แล้วต้องเสียเงินไปเท่าไร
มีเพื่อนๆ คนไหนเคยเจอแบบนี้หรือคล้ายๆ กันบ้างไหมคะ
เตือนภัย ระวังถูกหลอกที่ JFK
ก่อนหน้านี้เราเคยเดินทางคนเดียวไปมากว่าสิบประเทศค่ะ พอจะเอาตัวรอดได้
แต่ครั้งนี้นับว่าเป็นประสบการณ์ที่คิดว่าต้องระวังมากจริงๆ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่เราไปเที่ยวนิวยอร์ก ครั้งก่อนบินไปแล้วซื้อแพ็คเกจทัวร์
ทัวร์มารับ เลยไม่มีปัญหาอะไร แต่คราวนี้แบ็คแพคเองค่ะ
ก่อนไปเราได้ค้นรีวิวในพันทิปหาข้อมูลไว้ตั้งแต่เดือนมกราคม
หลังจากนั้นงานยุ่งมว๊ากกกก กระทั่ง 3 ทุ่มของวันเดินทางเรายังต้องทำงานอยู่เลย
(เครื่องออกตี 2 ค่ะ) เลยลืมปริ้นข้อมูลที่หาไว้มาด้วย
ทำให้จำได้ลางๆ ว่าถ้าถึงเจเอฟเคแล้ว น่าจะต้องนั่งแอร์เทรนเข้าแมนฮัตตัน
แต่จำไม่ได้ว่าต้องเสียเงินเท่าไร
พอถึงเจเอฟเค เรานัดกับน้องสาวไว้ แต่เครื่องน้องที่บินในประเทศมาจากแอลเอดีเลย์
เราเลยคิดจะหาทางไปเทอร์มินัลของยูไนเต็ดแอร์ไลน์เองค่ะ (มารู้วันกลับว่าเทอร์มินัล 7)
โดยที่ตอนนั้น เราอยู่ที่เทอร์มินัล 1
ความคิดนี้ไม่ได้เตรียมการไว้ค่ะ เพราะหากเครื่องไม่ดีเลย์ น้องสาวเราจะถึงก่อน
และจะมารอรับเราที่เทอร์มินัล 1 แต่บังเอิญว่าเครื่องดีเลย์ เลยเกิดเรื่องขึ้นค่ะ
เมื่อเราเดินออกประตูอาคารมา มีผู้ชายคนหนึ่ง เป็นคนละติน มือถือวิทยุสื่อสาร
ทำให้เราเข้าใจไปเองว่าน่าจะเป็น จนท ของสนามบิน เข้ามาถามว่าจะไปไหน
พอเราบอกว่าจะไปเทอร์มินัลของยูไนเต็ดแอร์ไลน์ เขาบอกว่ามาทางนี้
ไปนั่ง shuttle bus ทางที่เขาเดินนำเราไปนั้น มีป้ายแอร์เทรนค่ะ
แต่เพราะเราลืมทวนข้อมูลก่อนมา เลยทำให้ไม่แน่ใจว่าต้องนั่งแอร์เทรนหรือป่าว
ผู้ชายคนนั้นบอกว่าให้ไปยืนรอรถตรงมุมโน้น (คือ เปลี่ยว หนาว และมืด)
เด๋วรถมา ขึ้นฟรี แล้วเดินจากไป เราขอบคุณมากมาย แล้วยืนลังเลอยู่นานมาก
ทำไมไม่มีคนเลยฟระ หนาวขนาดนี้จะต้องไปยืนตรงนั้นเนี่ยนะ
ยืนคิดอยู่นานมาก ว่าจะตามผู้คนไปหรือยังไงดี กระทั่งเลือกที่จะเชื่อผู้ชายคนนั้น
ยืนได้สักพักมีรถมาจริงๆ ค่ะ ผู้ชายผิวขาว หัวล้าน มีอายุหน่อยก็ตะโกนเรียกเรา
บอกว่าให้มาขึ้น shuttle bus เราก็ซื่อ เดินไปหาเขา ไม่ทันมองทะเบียน
เป็นรถแวนสีน้ำเงิน ข้างรถไม่มีเขียนว่า shuttle bus ด้วยความไม่รู้ก็ไม่เอะใจอะไร
ไปถึงเขาดึงกระเป๋าเดินทางเราไป เราก็ยื้อไว้แล้วถามว่า เท่าไร
เขาบอกว่า ฟรี (free) แต่ตอนหลังเขายืนยันว่าพูดว่า ฟี (fee)
อืมมมม
เราก็เอะใจตั้งแต่นั่งคนเดียวแล้วว่าทำไมไม่มีคนอื่นเลย
พอถึงตู้เก็บเงิน เขาบอกว่าเราต้องจ่ายค่าจอดรถ 2 เหรียญ
ตอนนั้นงงๆ แต่ก็ควักให้ เพราะเห็นว่าเงินไม่เยอะ
พอให้ไปเขากลับบอกว่า 12 เหรียญ ไม่ใช่ 2 เหรียญ
โดยปกติแล้ว เวลาเราไปเมกา เราจะพกเงินดอลลาร์ไปไม่เกิน 10 เหรียญค่ะ
(ไปมา 4 ครั้งแล้ว) เพราะใช้เงินน้องสาวและบัตรเครดิต แล้วเอาเงินไทยเข้าบัญชีให้น้อง
แต่ครั้งนี้เพิ่งกลับจากพม่า เลยมีเงินดอลล์เหลือ 100 กว่าเหรียญ
ตอนนั้นก็ควักให้ แต่เริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว ไหนบอกว่าฟรีไง
พอจ่ายเงินเสร็จ เขาไม่เลื่อนรถ แต่ให้เราเขียนชื่อ นามสกุล และประเทศ
ในกระดาษที่เรามองอะไรไม่เห็นเลยว่าคืออะไร (มานึกได้ทีหลังว่าไม่น่าเขียนไปเลย)
ขณะนั้นนึกว่าเป็นการเรคคอร์ดชื่อผู้โดยสาร
ระหว่างที่เขาขับรถไป ก็ถามโน่นนี่ประหนึ่งว่าเป็น จนท กงสุลเมกาไป
เราก็นึกว่าถามปกติ มานึกย้อนหลังว่าไม่ใช่แล้วค่ะ
เพราะทุกครั้งที่เราตอบ เขาจะทวนประโยคเราด้วยเสียงอันดังทุกครั้ง
คำถามคือ มาทำอะไรที่นี่ กี่วัน กับใคร น้องสาวมาจากไหน แต่งงานมีลูกหรือยัง
ทำอาชีพอะไร พักที่ไหน ที่พักชื่ออะไร ไอ้เราก็บ้าจี้ตอบไปตามตรง
พอถึงคำถามหลังๆ นี้ เราเริ่มมั่นใจว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่
จะอยากรู้อยากเห็นอะไรขนาดนี้ ตม ยังถามเราแค่ 3 คำถามเอง
เลยโกหกไปค่ะ
พอใกล้ถึงจุดหมาย คำถามสำคัญก็ตามมาค่ะ
เขาถามว่า เราทำงานอะไร พอตอบไป ก็ถามต่อว่าไม่อยากมาทำงานที่เมกาบ้างเหรอ
เราไม่ตอบค่ะ เซ็งตัวเองมากเลยว่าหาเรื่องแท้ๆ เลยตรู
เขาก็ถามย้ำรอบสองรอบสาม เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
เราเลยถามกลับว่า work here? no, never think.
เขาก็พยายามบอกว่าที่เมกามันดีแค่ไหน ถ้ามาทำงานที่นี่ดีมากๆ เลยนะ
เราตอบเขาในใจ เพราะขี้เกียจจะพูดด้วย ว่าดีตรงไหนเหรอ
เขาถามซ้ำอยู่นั่นแหล่ะ เราเลยบอกว่า ไม่เคยคิด แค่มาเที่ยว ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่
ทุกครั้งที่เราตอบ เขาจะทวนคำพูดเรา
พอรถจอดหน้าเทอร์มินัล เขายื่นเอกสารที่เราเขียนชื่อให้ แล้วบอกว่า 67 ดอลลาร์
เราเลยถามว่า ไหนว่าฟรีไง เขาว่าเขาพูดว่า fee ไม่ใช่ free
เราก็ว่า เสียใจ ไม่มีเงินหรอก เพราะเพิ่งมาถึง ยังไม่ได้แลกเงิน
เขาถามว่าไม่มีให้หรือไม่ให้ เราเลยบอกว่า เรียกตำรวจมาจับเราแล้วกัน
ข้อหาไม่จ่ายเงิน แล้วเราจะแจ้งความกลับว่า เขาโกงเรา ลักพาตัวเรา
(เพราะเราไม่สามารถเปิดประตูหรือไขกระจกลงได้ หนีลงรถไม่ได้เลยถ้าเขาไม่เปิดให้)
ด้วยเดชะบุญของเรา ที่ดูหนังบ่อย จำเบอร์โทรได้ เลยถามกลับไปว่า
911 right? ถามแล้วเราก็ควานหาโทรศัพท์ที่เปิดโรมมิ่งไป กะกดเต็มที่
เขาหัวเราะ แล้วรีบบอกว่า งั้นชั้นจะไปเก็บเงินกับสายการบินของคุณ
แทนแล้วกัน เรานึกในใจ ตรูไม่ได้พูดเลยสักคำว่ามาสายการบินอะไร
แล้วจะไปเก็บเงินยังไง โกหกสุดๆ
จากนั้นเขาก็ลงจากรถ แล้วไปเปิดท้ายแวน ทำอะไรสักอย่างที่เราเดาว่า
อาจจะเป็นเครื่องอัดเสียง แล้วค่อยเดินมาเปิดประตูข้างให้เรา
พร้อมกับหัวเราะ บอก go go go!
สุดท้าย ด้วยความน่าจะโง่ของเรา ให้ทิปเขาอีก 2 ดอลลาร์
เพราะจำมาจากน้องว่ามาประเทศนี้ต้องทิป!!! ทั้งๆ ที่โดนโกง
กลุ้มตัวเองมากกกกก
อยากจะเตือนเพื่อนๆ ทุกคนว่า ถ้าไม่ใช่เราที่มาเที่ยวเมกาด้วยความบริสุทธิ์ใจ
อาจจะโดนจับส่ง ตม ไปแล้ว หรืออาจจะถูกแบล็คเมล์เรียกเงิน
เพราะคิดจะมาทำงานที่เมกา
เหตุการณ์ครั้งนี้ทำเอาเราหลอนไป 3-4 วันเลยค่ะ
ช็อคมาก พอทำใจได้ก็พยายามลืม แล้วคิดว่าน่าจะต้องมาเตือนคนอื่นๆ
ไม่รู้ว่ามีคนเอเชียกี่คนที่เคยโดนแบบนี้ แล้วต้องเสียเงินไปเท่าไร
มีเพื่อนๆ คนไหนเคยเจอแบบนี้หรือคล้ายๆ กันบ้างไหมคะ