บทความนี้เป็นบทความลำดับที่ 30 ของร้านกิ๊ฟช็อปทอรุ้ง ผมเขียนต่อเนื่องมาได้นานนับปี ...
ในที่สุดก็ถึงวันนี้ ...
วันที่เราต้อง ... ปิดกิจการ ณ ที่แห่งนี้ลง
ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกันที่วันนี้ต้อง
“ย้ายออก” ออกจากร้านตรงนี้...
และใจหายมากยิ่งขึ้นไปอีก เพราะต่อไป ...
คงไม่มีอีกแล้ว ชื่อ ... ร้านทอรุ้ง
เราเองก็เปิดร้านกิ๊ฟช็อป ณ ที่ตรงนี้นานนับปี
เรื่องราวหลายหลายรสหลากหลายอารมณ์ผ่านเข้ามามากมาย
กิจการดำเนินมาได้ด้วยดีและพอมีกำไรเลี้ยงตัว
แต่เมื่อโอกาสมาถึงเราจำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนแปลง ...
วันนี้เรายุติการใช้ชื่อร้านว่า ทอรุ้ง ... ปิดร้านทอรุ้งนี้ลง ... เซ้งต่อทำเลนี้ ...
เพื่อย้ายและขยายไปเปิดในทำเลแห่งใหม่ที่เหมาะสมกว่า ...
เราตัดสินใจ ... ย้ายทำเลที่ตั้ง ... เปลี่ยนชื่อร้าน ... เปลี่ยนชื่อกิจการ ...
จัดตั้งบริษัทชื่อใหม่ขึ้นมา ... รวมถึงเปลี่ยนแนวทางการดำเนินธุรกิจ …
สินค้ากิ๊ฟช็อปของขวัญ จากร้านทอรุ้งจะถูกขนย้ายไปอยู่ที่ร้านใหม่
จากการวางตำแหน่งของกิจการใหม่ สินค้ากิ๊ฟช็อปจากพระเอกจะตกลงไปเป็นพระรอง
ในกิจการแห่งใหม่สินค้ากิ๊ฟช็อปจะเป็นเพียงส่วนเสริมของกิจการ ....
การปิดตัวลงของร้านเพื่อย้ายถึงจะเศร้าๆแต่ก็ยังคงเป็นเรื่องดี
แต่มีเรื่องที่น่าเสียใจ ผมอาจจะไม่ได้เขียนเรื่องราวนี้ต่อ ...
เพราะ ...
การย้ายร้านและขยายร้านครั้งนี้ได้มีการเพิ่มทุนเข้าไปเพิ่มเติมในระดับหนึ่งจากคนในครอบครัว
จากเดิมที่เป็นกิจการของผมและภรรยาแต่ตอนนี้ผมและภรรยาเป็นเพียง 2 ใน 5 ของผู้ถือหุ้น
ดังนั้นแล้ว กิจการนี้อาจจะถูกดึงเข้าไปเป็นส่วนในกิจการของครอบครัว
จนอาจจะทำให้เรื่องราวซับซ้อนมากขึ้น ... ซึ่งเราจะทำให้กิจการนี้มีเงื่อนไขเฉพาะเพิ่มขึ้นมาก
จากเหตุผลดังกล่าว ...
ผมจึงอาจจะไม่สามารถเขียนเรื่องราวร้านเครื่องเขียนที่กำลังจะเปิดใหม่นี้ได้แบบเดิม
เนื่องจากหลายปัจจัยเช่น ...
การที่กิจการนี้ให้มีหลายผู้ถือหุ้น และ โครงสร้างกิจการจะอิงธุรกิจกับครอบครัว
จึงจะทำให้การทำงานของกิจการนี้จะซับซ้อนมากกว่าเดิม
ถ้าผมเขียนถ่ายเรื่องราวทอดออกมาเช่นเดิม ผมเกรงว่าการถ่ายทอดอาจจะมีการตกหล่น
อีกทั้งอาจจะถ่ายทอดไม่ได้ทั้งหมด จนเกิดผลเสียต่อตัวผู้อ่านเองเมื่อนำไปใช้ ...
จากทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา ...
บทที่ 30 บทนี้คงเป็นบทสุดท้ายของ ชุดแชร์ประสบการณ์ร้านกิ๊ฟช็อปทอรุ้ง
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องราวของทอรุ้งครับ
ขอบคุณมากมากครับ
…[^_^]…
ทอรุ้ง ตอนที่ 30 : ในที่สุด ... ก็มาถึงตอนจบ
ในที่สุดก็ถึงวันนี้ ... วันที่เราต้อง ... ปิดกิจการ ณ ที่แห่งนี้ลง
ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกันที่วันนี้ต้อง “ย้ายออก” ออกจากร้านตรงนี้...
และใจหายมากยิ่งขึ้นไปอีก เพราะต่อไป ... คงไม่มีอีกแล้ว ชื่อ ... ร้านทอรุ้ง
เราเองก็เปิดร้านกิ๊ฟช็อป ณ ที่ตรงนี้นานนับปี
เรื่องราวหลายหลายรสหลากหลายอารมณ์ผ่านเข้ามามากมาย
กิจการดำเนินมาได้ด้วยดีและพอมีกำไรเลี้ยงตัว
แต่เมื่อโอกาสมาถึงเราจำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนแปลง ...
วันนี้เรายุติการใช้ชื่อร้านว่า ทอรุ้ง ... ปิดร้านทอรุ้งนี้ลง ... เซ้งต่อทำเลนี้ ...
เพื่อย้ายและขยายไปเปิดในทำเลแห่งใหม่ที่เหมาะสมกว่า ...
เราตัดสินใจ ... ย้ายทำเลที่ตั้ง ... เปลี่ยนชื่อร้าน ... เปลี่ยนชื่อกิจการ ...
จัดตั้งบริษัทชื่อใหม่ขึ้นมา ... รวมถึงเปลี่ยนแนวทางการดำเนินธุรกิจ …
สินค้ากิ๊ฟช็อปของขวัญ จากร้านทอรุ้งจะถูกขนย้ายไปอยู่ที่ร้านใหม่
จากการวางตำแหน่งของกิจการใหม่ สินค้ากิ๊ฟช็อปจากพระเอกจะตกลงไปเป็นพระรอง
ในกิจการแห่งใหม่สินค้ากิ๊ฟช็อปจะเป็นเพียงส่วนเสริมของกิจการ ....
การปิดตัวลงของร้านเพื่อย้ายถึงจะเศร้าๆแต่ก็ยังคงเป็นเรื่องดี
แต่มีเรื่องที่น่าเสียใจ ผมอาจจะไม่ได้เขียนเรื่องราวนี้ต่อ ...
เพราะ ...
การย้ายร้านและขยายร้านครั้งนี้ได้มีการเพิ่มทุนเข้าไปเพิ่มเติมในระดับหนึ่งจากคนในครอบครัว
จากเดิมที่เป็นกิจการของผมและภรรยาแต่ตอนนี้ผมและภรรยาเป็นเพียง 2 ใน 5 ของผู้ถือหุ้น
ดังนั้นแล้ว กิจการนี้อาจจะถูกดึงเข้าไปเป็นส่วนในกิจการของครอบครัว
จนอาจจะทำให้เรื่องราวซับซ้อนมากขึ้น ... ซึ่งเราจะทำให้กิจการนี้มีเงื่อนไขเฉพาะเพิ่มขึ้นมาก
จากเหตุผลดังกล่าว ...
ผมจึงอาจจะไม่สามารถเขียนเรื่องราวร้านเครื่องเขียนที่กำลังจะเปิดใหม่นี้ได้แบบเดิม
เนื่องจากหลายปัจจัยเช่น ...
การที่กิจการนี้ให้มีหลายผู้ถือหุ้น และ โครงสร้างกิจการจะอิงธุรกิจกับครอบครัว
จึงจะทำให้การทำงานของกิจการนี้จะซับซ้อนมากกว่าเดิม
ถ้าผมเขียนถ่ายเรื่องราวทอดออกมาเช่นเดิม ผมเกรงว่าการถ่ายทอดอาจจะมีการตกหล่น
อีกทั้งอาจจะถ่ายทอดไม่ได้ทั้งหมด จนเกิดผลเสียต่อตัวผู้อ่านเองเมื่อนำไปใช้ ...
จากทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา ...
บทที่ 30 บทนี้คงเป็นบทสุดท้ายของ ชุดแชร์ประสบการณ์ร้านกิ๊ฟช็อปทอรุ้ง
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องราวของทอรุ้งครับ
ขอบคุณมากมากครับ
…[^_^]…