คือเรามีเรื่องสับสนใจมากค่ะในตอนนี้ คือเราคุยอยู่กับเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง (เป็นเพื่อนกันมานานแล้ว) เราอายุห่างกันปีเดียว แต่ด้วยความจำเป็นบางอย่าง เราต้องอยู่ห่างไกลกัน เราคุยกันทุกวัน เราบอกว่าชอบ ว่าคิดถึงกันทุกวัน คุยกันทุกเรื่อง เราคิดว่าเราชอบเขามาก และเราก็รู้สึกว่าต้องโทรหากันทุกวัน แต่เวลาเราโทรไปเขายุ่ง หรือทำงานอยู่ หรือไม่รับโทรศัทพ์ หรือแม้แต่เขาบอกว่าอยู่กับเพื่อน ๆ (พร้อมเสียงเพื่อน ๆ ผู้หญิงบ้าง ผู้ชายบ้าง แว่วๆอยู่ใกล้ๆ) เรากลับไม่โกรธ ไม่งอน ไม่หงุดหงิดแม้แต่น้อย (ทั้งๆที่เราเป็นคนขี้งอนมาก ขนาดสมัยที่อยู่ใกล้กัน เราจะถูกเขาดุเสมอ) เขาเป็นคนสุดท้ายที่เราอยกโทรไปคุยด้วยก่อนนอน
แต่ปัญหามันมีอยู่ว่าเรารู้สึกหวงเพื่อนร่วมงานของเราแทน เป็นเพื่อนร่วมงานที่อายุห่างกับเราสิบห้าปี เราเคยทำงานด้วยกัน (ช่วงหลังเราพยายามอยู่ให้ห่างจากเขามาก เพราะกลัวตัวเอง เพราะเขาเคยบอกว่าคนอย่างเราดูง่ายว่าคิดอะไรอยู่ เรากลัวเขาจะสังเกตเราออก) เขาไม่ได้คิดอะไรกับเราเกินเลยไปจากเพื่่อนร่วมงานเลย เราเองก็ไม่คิดว่าจะคิดเกินกว่านั้น แต่เรากลับรู้สึกเจ็บใจเมื่อเรารู้ว่าเขาไปกินข้าวกับคนอื่น (ทั้งที่เขาก็ไปกันเป็นกลุ่ม แถมรู้ด้วยว่าคนในกลุ่มที่ไปกันก็ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนร่วมงาน แต่เราก็รู้สึก อิจฉา ไม่อยากให้เขาไป) เราอยากเดินผ่านหน้าห้องทำงาน อยากเห็นหน้า เราแทบจะไม่เคยคุยกันบน skype (มีเพราะต้องคุยงานกัน) แต่เรากลับรอเขาออนไลน์ทุกคืน (เขาออนไลน์แบบตรงเวลา)
ตกลงเราชอบคนไหนกันแน่ ? T T
สับสนในตัวเอง แบบไหนถึงเรียกว่าชอบ
แต่ปัญหามันมีอยู่ว่าเรารู้สึกหวงเพื่อนร่วมงานของเราแทน เป็นเพื่อนร่วมงานที่อายุห่างกับเราสิบห้าปี เราเคยทำงานด้วยกัน (ช่วงหลังเราพยายามอยู่ให้ห่างจากเขามาก เพราะกลัวตัวเอง เพราะเขาเคยบอกว่าคนอย่างเราดูง่ายว่าคิดอะไรอยู่ เรากลัวเขาจะสังเกตเราออก) เขาไม่ได้คิดอะไรกับเราเกินเลยไปจากเพื่่อนร่วมงานเลย เราเองก็ไม่คิดว่าจะคิดเกินกว่านั้น แต่เรากลับรู้สึกเจ็บใจเมื่อเรารู้ว่าเขาไปกินข้าวกับคนอื่น (ทั้งที่เขาก็ไปกันเป็นกลุ่ม แถมรู้ด้วยว่าคนในกลุ่มที่ไปกันก็ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนร่วมงาน แต่เราก็รู้สึก อิจฉา ไม่อยากให้เขาไป) เราอยากเดินผ่านหน้าห้องทำงาน อยากเห็นหน้า เราแทบจะไม่เคยคุยกันบน skype (มีเพราะต้องคุยงานกัน) แต่เรากลับรอเขาออนไลน์ทุกคืน (เขาออนไลน์แบบตรงเวลา)
ตกลงเราชอบคนไหนกันแน่ ? T T