**** นิทานสามเกลอ ****

ทึ่ม ทึม ทึ๊ม ทึ่ม ทึม ๆ  ๆ ๆ (สร้อย)                           #


สามเกลอสำคัญ                                                              ต่างบิดขี้คร้าน
สร้างเรื่องชวนขัน    แข่งกันอาจหาญ                                เพื่อคลายรำคาญ         ปวดเหนื่อยเมื่อยล้า                            
ทั้งกร่างทั้งห้าว       เช่นจ้าวจักรวาล                                 คางคกยกตัว              หัวชนกะลา
จนเกิดนิทาน          เล่าขานกันมา ......... (สร้อย๑)             ประกาศว่าข้าฯ            สูงถึงวิมาน ........(สร้อย๗)                  

สามเกลอนั้นเพื่อน                                                         กิ้งกือเหยียดตัว
ไม่ห่างแชเชือน      เหมือนใจเจตนา                                 ทั้งหางทั้งหัว              จนสุดสถาน
หากินที่ใด             ร่วมใจนำพา                                      ชนขอบกะลา            หลงว่าจักรวาล
จะไปจะมา            ต้องไปด้วยกัน ........(สร้อย๒)              ใครจะยาวปาน            ข้าฯนี้ไม่มี .......(สร้อย๘)

มิเคยขึงโกรธ                                                               หิ่งห้อยได้ยิน
จับผิดเอาโทษ        เหี้ยมโหดหุนหัน                                จิตคิดถวิล                 เปล่งแสงรัศมี
ร่วมทุกข์ร่วมสุข       กันทุกทุกวัน                                     ภายในกะลา             เจิดจ้าทันที
เกิดเรื่องอัศจรรย์     ถึงขั้นพิศดาร ........(สร้อย๓)               ร้องว่าขาฯนี้               เทียบเท่าสุริยัน .......(สร้อย๙)

คางคกกระโดด                                                             อวดความยิ่งใหญ่
ด้วยความลิงโลด      ไปตามสถาน                                    กันอยู่ภายใน             ตามใจคิดฝัน
เหยียบริมกะลา       ครอบมาทันกาล                               แตกความเป็นมิตร       เพราะคิดสำคัญ
สามดิรัจฉาน            กะลาครอบพลัน ........(สร้อย๔)        ว่าตนเองนั้น               เป็นจ้าวจักรวาล .......(สร้อย๑๐)

กะลาใบใหญ่                                                              ต่างโมโหหัน
พลิกมาครอบไว้        ต่างหนีไม่ทัน                                  ตะลุมบอนกัน             ประจัญแหลกลาญ
สามเกลอจนใจ         ใคร่ปรึกษากัน                                 คางคกโมโห              โดดโผทะยาน
ใครหนอลงทัณฑ์       กักกันพวกเรา .......(สร้อย๕)            หัวชนวิมาน                กะลาดกหงาย ........(สร้อย๑๑)

คิดจนเหนื่อยอ่อน                                                          กระจ่างโลกกว้าง
สามเกลอลงนอน       พักผ่อนซบเซา                                ฟ้าช่างเวิ้งว้าง           พากันละอาย                              
อยู่ในกะลา              ถึง เพ-ลา เช้า                                  ร่วมใจต่อไป              มิใคร่คิดหมาย
แต่ยังง่วงเหงา          กะลาครอบนา ........(สร้อย๖)           หวังเป็นเจ้านาย          แห่งจอมจักรวาล .......(สร้อย๑๒)    


********************************************************************************************