คิดแบบนั้นจริงๆ นะ เพราะรอบที่แล้วโหวตหนักมากเหมือนกับใครหลายๆ คนที่คงกระเป๋าฉีกกันไปเรียบร้อย ก็รู้ว่าผลงานน้องมันออกมาดี แต่แฟนคลับที่ดูเหมือนจะมีน้อยนิด ก็แอบหวั่นใจอยู่บ้างว่าแรงโหวตจะพอรึป่าว ตอนนั้นแค่อยากเป็นส่วนนึงที่ช่วยให้น้องได้ไปต่อเป็น 1 ใน 2 คน ในใจก็บอกกับตัวเองว่าโหวตต่อไปเถอะ ดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลัง
เข้าใจว่าหลายคนคงเจอคำถามจากคนรอบข้างไม่ต่างกัน
"แกรู้จักกับเค้าหรอ" –
รู้จัก มันชื่อ “ตั้ม” อายุ 19 มาจากราดรี
“ญาติแกก็ไม่ใช่” -
หลานตี๋ตาขีดเดียวก็มีแล้ว จะมีหลานดำๆ เสียงเหน่อๆบ้างจะเป็นไร
“ยังไงมันก็ติด 1 ใน 2 อยู่แล้ว” -
ว่าแต่ชั้น แล้วแกเป็นญาติกับใคร ถึงได้รู้
“แกคิดจะเลี้ยงต้อยล่ะสิ” -
คงไม่ไหว แถวบ้านไม่มีอึ่งให้มันกิน
"แกทำไป มันรู้รึป่าว" -
ก็น่าจะรู้นะ เพราะมันบอกขอบคุณชั้นทุกครั้ง
"เอาเงินไปหาความสุขอย่างอื่นดีกว่ามั๊ย" -
ก็แล้วจะไปตามหาทำไมล่ะ ในเมื่อความสุขของชั้นมันเห็นๆ อยู่ตรงหน้านี้ ขอบใจที่พวกแกหวังดี ครั้งนี้ขอเหอะว่ะ จบนะ
กับอีกสารพัดคำถาม แต่ก็ยอมโดนเพื่อนประนามไปว่า "บ้า" เอาน่ะ ไม่เคยหวั่นไหวกับคำถามพวกนี้พอๆ กับไม่เคยหวั่นไหวกับข่าววงนอกวงในเลยจริงๆ ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว จนท้ายที่สุดด้วยความสามารถของน้องและพลังโหวตจากทุกๆ คน ก็ทำให้ผ่านจุดนั้นมาได้อีกครั้ง และเพื่อนมันก็กลับมาบอกว่า “พอได้แล้วนะแก” ส่วนตัวก็บอกกับตัวเองว่าคงพอได้แล้วเหมือนกัน ขอกลับไปใช้ชีวิตปกติสุขบ้างเถอะ
พอเมื่อเช้ากลับมาที่บอร์ดนี้อีกครั้ง เพราะเมื่อคืนวานจิตตกอีกรอบที่รู้ว่าน้องมันเจ็บคอ นี่ถ้าเจ็บแทนแกได้ชั้นยอมเลยนะ ชีวิตเริ่มไม่เป็นสุขอีกครั้ง พอเข้ามาอ่านกระทู้เก่าๆ ก็แอบตกใจที่มีหลายคนคิดเหมือนกัน แล้วก็มาสะดุดกับภาพๆ นี้ เห็นภาพน้องมาเยอะ ที่จะออกแนวสนุกๆ กวนๆ ตามประสาของมัน แต่ส่วนตัวแล้วประทับใจภาพนี้มาก นั่งจ้องภาพนี้อยู่หลายนาทีเลย พยายามถอดรหัสว่าภาพนี้กำลังบอกอะไรอยู่ น้องมันหล่อมาก มากจนทำให้หวั่นไหวอีกครั้ง มากจนทำให้กลับมาคิดอีกครั้งว่า เด็กคนนี้มันใช่คนเดียวกับที่ทำให้ใครหลายๆ คนมีความสุขรึป่าว เด็กคนนี้ที่ดั้นด้นเดินทางจากราดรีไปตามหาฝันไกลถึงภาคใต้เลยใช่มั๊ย มันเป็นนักสู้ จากวันนั้นมันสู้มาจนเกือบจะสุดปลายทางที่ฝันแล้ว อีกไม่ไกลเลย จนต้องย้อนถามตัวเองว่าแล้วชั้นจะอยู่นิ่งๆ ไม่ทำอะไร นั่งรอดูอย่างเดียวได้จริงๆ เหรอ มาถึงขนาดนี้แล้วทำไมจะลุกขึ้นสู้ไปกับน้องมันอีกซักตั้งไม่ได้ (ว๊ะ)
วันพรุ่งนี้ ด้วยเลือดนักสู้ในตัวของน้อง เชื่อว่าน้องทำได้ เชื่อว่าน้องจะใช้ความสามารถที่มีอยู่ดึงคะแนนเสียงของคนรักตั้มกลับมา มาถึงจุดนี้ก็เลยมาบอกว่าขอโหวตต่อค่ะ ตะกี้นั่งปะกระเป๋าที่ฉีกเสร็จแล้ว ....และที่สำคัญเพื่อนมันไม่ได้เล่นพันทิพแน่ๆ คงไม่รู้หรอกว่าแอบมาเวิ้นเว้อเพ้อเจ้ออยู่ในนี้ ขี้เกียจตอบคำถามมันแล้ว รวมถึงน้องเจ้าของ login นี้ด้วย ถ้าได้มาอ่านเจอก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะน้องนะ
ปล. ช่วงนี้เห็นว่าน้องมันโดนเตะตัดขาสกัดดาวรุ่งบ่อยๆ ก็อ่านขำๆ ไปนะทุกคน อะไรที่ทำให้ระคายเคืองอารมณ์ก็อย่าไปอ่านซะ ไม่มีอะไรดีขึ้น หันไประบายอารมณ์ด้วยการกดโหวตแทนดีกว่า รับรองเห็นผล!!! หรือถ้าจะตอบโต้บ้างก็เอาแต่พองามเน๊อะ ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการส่งกำลังใจให้น้องมันทำผลงานดีๆ หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ดันมาทะลึ่งเจ็บคออีก ตะกี้นั่งดูเดลี่วันสุดท้าย เพื่อจะรอดูว่าอาการดีขึ้นรึยัง ตกลงแกหายดีแล้วหรอ มาเต็มขนาดนี้ นี่แค่ซ้อมนะ ดันแหกปากขนาดนั้น คืนนี้ชั้นไม่ต้องห่วงแกแล้วใช่ป่ะเนี่ย...
มาสารภาพว่าคิดเหมือนกันที่จะไม่โหวตให้ตั้ม
เข้าใจว่าหลายคนคงเจอคำถามจากคนรอบข้างไม่ต่างกัน
"แกรู้จักกับเค้าหรอ" – รู้จัก มันชื่อ “ตั้ม” อายุ 19 มาจากราดรี
“ญาติแกก็ไม่ใช่” - หลานตี๋ตาขีดเดียวก็มีแล้ว จะมีหลานดำๆ เสียงเหน่อๆบ้างจะเป็นไร
“ยังไงมันก็ติด 1 ใน 2 อยู่แล้ว” - ว่าแต่ชั้น แล้วแกเป็นญาติกับใคร ถึงได้รู้
“แกคิดจะเลี้ยงต้อยล่ะสิ” - คงไม่ไหว แถวบ้านไม่มีอึ่งให้มันกิน
"แกทำไป มันรู้รึป่าว" - ก็น่าจะรู้นะ เพราะมันบอกขอบคุณชั้นทุกครั้ง
"เอาเงินไปหาความสุขอย่างอื่นดีกว่ามั๊ย" - ก็แล้วจะไปตามหาทำไมล่ะ ในเมื่อความสุขของชั้นมันเห็นๆ อยู่ตรงหน้านี้ ขอบใจที่พวกแกหวังดี ครั้งนี้ขอเหอะว่ะ จบนะ
กับอีกสารพัดคำถาม แต่ก็ยอมโดนเพื่อนประนามไปว่า "บ้า" เอาน่ะ ไม่เคยหวั่นไหวกับคำถามพวกนี้พอๆ กับไม่เคยหวั่นไหวกับข่าววงนอกวงในเลยจริงๆ ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว จนท้ายที่สุดด้วยความสามารถของน้องและพลังโหวตจากทุกๆ คน ก็ทำให้ผ่านจุดนั้นมาได้อีกครั้ง และเพื่อนมันก็กลับมาบอกว่า “พอได้แล้วนะแก” ส่วนตัวก็บอกกับตัวเองว่าคงพอได้แล้วเหมือนกัน ขอกลับไปใช้ชีวิตปกติสุขบ้างเถอะ
พอเมื่อเช้ากลับมาที่บอร์ดนี้อีกครั้ง เพราะเมื่อคืนวานจิตตกอีกรอบที่รู้ว่าน้องมันเจ็บคอ นี่ถ้าเจ็บแทนแกได้ชั้นยอมเลยนะ ชีวิตเริ่มไม่เป็นสุขอีกครั้ง พอเข้ามาอ่านกระทู้เก่าๆ ก็แอบตกใจที่มีหลายคนคิดเหมือนกัน แล้วก็มาสะดุดกับภาพๆ นี้ เห็นภาพน้องมาเยอะ ที่จะออกแนวสนุกๆ กวนๆ ตามประสาของมัน แต่ส่วนตัวแล้วประทับใจภาพนี้มาก นั่งจ้องภาพนี้อยู่หลายนาทีเลย พยายามถอดรหัสว่าภาพนี้กำลังบอกอะไรอยู่ น้องมันหล่อมาก มากจนทำให้หวั่นไหวอีกครั้ง มากจนทำให้กลับมาคิดอีกครั้งว่า เด็กคนนี้มันใช่คนเดียวกับที่ทำให้ใครหลายๆ คนมีความสุขรึป่าว เด็กคนนี้ที่ดั้นด้นเดินทางจากราดรีไปตามหาฝันไกลถึงภาคใต้เลยใช่มั๊ย มันเป็นนักสู้ จากวันนั้นมันสู้มาจนเกือบจะสุดปลายทางที่ฝันแล้ว อีกไม่ไกลเลย จนต้องย้อนถามตัวเองว่าแล้วชั้นจะอยู่นิ่งๆ ไม่ทำอะไร นั่งรอดูอย่างเดียวได้จริงๆ เหรอ มาถึงขนาดนี้แล้วทำไมจะลุกขึ้นสู้ไปกับน้องมันอีกซักตั้งไม่ได้ (ว๊ะ)
วันพรุ่งนี้ ด้วยเลือดนักสู้ในตัวของน้อง เชื่อว่าน้องทำได้ เชื่อว่าน้องจะใช้ความสามารถที่มีอยู่ดึงคะแนนเสียงของคนรักตั้มกลับมา มาถึงจุดนี้ก็เลยมาบอกว่าขอโหวตต่อค่ะ ตะกี้นั่งปะกระเป๋าที่ฉีกเสร็จแล้ว ....และที่สำคัญเพื่อนมันไม่ได้เล่นพันทิพแน่ๆ คงไม่รู้หรอกว่าแอบมาเวิ้นเว้อเพ้อเจ้ออยู่ในนี้ ขี้เกียจตอบคำถามมันแล้ว รวมถึงน้องเจ้าของ login นี้ด้วย ถ้าได้มาอ่านเจอก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะน้องนะ
ปล. ช่วงนี้เห็นว่าน้องมันโดนเตะตัดขาสกัดดาวรุ่งบ่อยๆ ก็อ่านขำๆ ไปนะทุกคน อะไรที่ทำให้ระคายเคืองอารมณ์ก็อย่าไปอ่านซะ ไม่มีอะไรดีขึ้น หันไประบายอารมณ์ด้วยการกดโหวตแทนดีกว่า รับรองเห็นผล!!! หรือถ้าจะตอบโต้บ้างก็เอาแต่พองามเน๊อะ ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการส่งกำลังใจให้น้องมันทำผลงานดีๆ หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ดันมาทะลึ่งเจ็บคออีก ตะกี้นั่งดูเดลี่วันสุดท้าย เพื่อจะรอดูว่าอาการดีขึ้นรึยัง ตกลงแกหายดีแล้วหรอ มาเต็มขนาดนี้ นี่แค่ซ้อมนะ ดันแหกปากขนาดนั้น คืนนี้ชั้นไม่ต้องห่วงแกแล้วใช่ป่ะเนี่ย...