ถ้าการเป็นข่าวเพราะถูกข่มขืน มันแย่กว่า การปล่อยให้คนชั่วลอยนวล จริงๆเหรอ..

โดยปกติคนโดนข่มขืนมันน่าอายอยู่แล้วแต่ก็แค่น่าอายเฉยๆ ถ้าคนที่มาทำเราได้รับกรรมและตัวเราเองลืมๆมันไปก็อาจจะไม่มีอะไร(ก็เหมือนโดยต่อย โดนตบ ถ้าไม่ถึงกับเลือดออกหรือเป็นแผลอะไร มันก็แค่เป็นเรื่องหนึ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปอะ ก็แค่อาย เจ็บ ในจุดๆนั้นแต่เดี๋ยวมันก็ผ่านไป)แต่ประเทศไทยดันมีวัฒนธรรมเรื่องผู้หญิงถ้าเสียซิงก่อนแต่งคือเสียหาย ด้อยค่า เป็นผู้หญิงไม่ดีอีกไง ประเทศไทยนี่ยกความซิงไว้บูชากันครับ ว่ามันเป็นเรื่องที่สำคัญมากในชีวิต เสียอะไรลืมได้แต่เสียซิงไม่ยอมลืม คือถ้าเสียซิงนี่ฉันลืมไม่ได้จริงๆ หายอาย หายเจ็บแล้วแต่ยังคงเก็บเป็นฝันร้ายไปตลอดชีวิต(ทั้งๆที่บางเรื่องที่ต้องเสียมันยิ่งใหญ่เสียหายกกว่าเสียซิงอีกนะ ถ้ามองด้วยเหตุและผลอะ) มันเลยยิ่งกลายเป็นเรื่องโค-ตรน่าอายจนสามารถฆ่าตัวตายได้เลยไง เพราะคนไทยนั้นบูชาความซิงมากแบบมากจนเกินไปมากๆๆๆว่าการเสียซิงคือชีวิตฉันหมดคุณค่าแล้ว

แม้ว่าการโดนข่มขืน ผู้หญิงจะไม่ได้ถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไม่ดีในสังคมไทยก็จริงแต่ในสังคมไทยก็ยังโดนมองว่าคุณค่าลดลงอยู่ดี จริงปะ ผู้ชายไทยเห็นก็แบบผ่านมาแล้ว(สกปรกอะ ไม่ใช่แม่ของลูก) ผู้หญิงด้วยกันเห็นก็แบบอินี่ไม่ซิง(แต่กรูยังซิง ฉะนั้นกรูมีค่ามากกว่า) ผู้ใหญ่เห็นก็มองว่าผู้หญิงคนนี้ด่างพร้อย(ลูกสะใภ้ของฉันต้องดีกว่านี้สิ จะไปคว้าผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมาแล้วทำไม) คนไทยส่วนใหญ่มันคิดกันแบบนี้จริงๆ

แบบนี้ใครมันจะกล้าล่ะเรื่องแบบนี้ใครจะกล้าป่าวประกาศ

ถ้าจะโทษควรโทษสังคมไทยนั่นแหละ ปลูกฝังให้ยึดติดหรือเห็นคุณค่าในอะไรที่ไม่เป็นเรื่องสุดๆแต่เพราะมันฝังรากลึกจนลึกมากแล้ว มันก็ยากที่จะถอนรากได้