จากกระทู้
http://pantip.com/topic/30393615
คือผมคงดูหน้าตาโจรไปมั้งครับ เวลาไปร้านระดับล่างพนักงานจะมาด้อมๆมองๆด้านหลัง เช่น วัตสัน และบูตส์ (ไม่เคยเจอในห้างใหญ่ๆ)
ถ้าเกิดวันไหนเจอแจ็คพ็อตเค้าขอค้นตัว จะมีวิธีการรักษาสิทธิ์ของตัวเองยังไงครับ
ถ้าให้เรียกผู้จัดการมาเป็นคนค้น และบอกกับ ผจก. ว่าถ้าไม่เจอของ ขอแจ้งความหมิ่นประมาท อย่างนี้พอจะได้ไหมครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนเด็กเคยเข้าซูปเปอร์มาร์เก็ตแถวบ้าน แล้วช่วงปีใหม่ได้ของขวัญมาเป็นขนมปังแต่เด็กม๊ากฝากของไม่เป็น เลยเอาใส่เสื้อ(โง่ม๊ากกก)
ตอนจ่ายตังค์ที่แคชเชียร์ เจ้าของผู้ชายเขาเห็นแล้วลากมือผม แล้วพูดเสียงดังเลยว่าขโมย แล้วขู่โน่นนี่นั่น จะแจ้งตำรวจ สายตาทุกคู่จ้องเราเป็นตาเดียว (ส่วนใหญ่ทำหน้าเหมือนเค้าสงสารเรา)
แล้วเค้าก็ลากมือเราไปที่ชั้นวางขนมปัง แล้วไม่มียี่ห้อเดียวกับที่ผมมีเลย(โชคดีมาก) พี่เค้าเลยหน้าแตกและปล่อยเราไป แล้วไม่ขอโทษสักคำ
แต่สายตาพนักงาน และหลายๆ คนก็เหมือนมองตำหนิพี่ีเจ้าของ แม้แต่พี่ผู้หญิงแฟนพี่เจ้าของเอง เค้าจำได้เราชอบไปซื้อของบ่อย ก็มองเราแบบสงสารเด็ก แต่ว่าไม่ได้พูดอะไร เพราะว่าพี่เค้่าเป็นแฟนกัน และก็พูดกับเราดีๆว่าคราวหน้าฝากของที่ชั้นนะ
เป็นประสบการณ์อายสุดสยองของเด็กเลยละครับ ฝังใจเลย จำได้ว่าตอนนั้นน้ำตาซึมเลยครับ จะร้องก็ไม่กล้าร้องอายคน
สงสัยว่า หากเราซื้อของแล้วพนักงานขายสงสัยว่าเราขโมย และขอค้นตัว จะทำยังไงครับ
คือผมคงดูหน้าตาโจรไปมั้งครับ เวลาไปร้านระดับล่างพนักงานจะมาด้อมๆมองๆด้านหลัง เช่น วัตสัน และบูตส์ (ไม่เคยเจอในห้างใหญ่ๆ)
ถ้าเกิดวันไหนเจอแจ็คพ็อตเค้าขอค้นตัว จะมีวิธีการรักษาสิทธิ์ของตัวเองยังไงครับ
ถ้าให้เรียกผู้จัดการมาเป็นคนค้น และบอกกับ ผจก. ว่าถ้าไม่เจอของ ขอแจ้งความหมิ่นประมาท อย่างนี้พอจะได้ไหมครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนเด็กเคยเข้าซูปเปอร์มาร์เก็ตแถวบ้าน แล้วช่วงปีใหม่ได้ของขวัญมาเป็นขนมปังแต่เด็กม๊ากฝากของไม่เป็น เลยเอาใส่เสื้อ(โง่ม๊ากกก)
ตอนจ่ายตังค์ที่แคชเชียร์ เจ้าของผู้ชายเขาเห็นแล้วลากมือผม แล้วพูดเสียงดังเลยว่าขโมย แล้วขู่โน่นนี่นั่น จะแจ้งตำรวจ สายตาทุกคู่จ้องเราเป็นตาเดียว (ส่วนใหญ่ทำหน้าเหมือนเค้าสงสารเรา)
แล้วเค้าก็ลากมือเราไปที่ชั้นวางขนมปัง แล้วไม่มียี่ห้อเดียวกับที่ผมมีเลย(โชคดีมาก) พี่เค้าเลยหน้าแตกและปล่อยเราไป แล้วไม่ขอโทษสักคำ
แต่สายตาพนักงาน และหลายๆ คนก็เหมือนมองตำหนิพี่ีเจ้าของ แม้แต่พี่ผู้หญิงแฟนพี่เจ้าของเอง เค้าจำได้เราชอบไปซื้อของบ่อย ก็มองเราแบบสงสารเด็ก แต่ว่าไม่ได้พูดอะไร เพราะว่าพี่เค้่าเป็นแฟนกัน และก็พูดกับเราดีๆว่าคราวหน้าฝากของที่ชั้นนะ
เป็นประสบการณ์อายสุดสยองของเด็กเลยละครับ ฝังใจเลย จำได้ว่าตอนนั้นน้ำตาซึมเลยครับ จะร้องก็ไม่กล้าร้องอายคน