เช้านี้อากาศดีครับ...
เลยจูงลูกชาย
ออกไปซื้อปาท๋องโก๋ซอยใกล้ๆ ให้สาวๆกรี๊ดกร๊าด(ลูกผม)กันหน่อย...
ภาพที่คุ้นตาคือ น้องๆนักศึกษาในเสื้อขาวๆ ผมเปียกๆ พากันพร่างพรูออกจากหอพักแถวนั้น
เหมือนมดที่โดน ddt ฉีดไล่ออกจากรัง... ทุกคนดูเร่งรีบ ทั้งที่ก็ไม่น่าจะถึงเวลาเรียน...
พวกเธอก้าวผ่านเช้าที่สดชื่นไปอย่างไม่แยแส...
เลยไปอีกนิด ร้านเหล้าที่ปิดไปแล้วสองสามร้าน ยังมีขวดเหล้า เบียร์ มีคราบร่องรอยของความเริงร่าของคืนที่ผ่านมาทิ้งค้างอยู่บนโต๊ะ....
มีเศษแก้วอยู่บนพื้น... มีเศษอาหาร ก้นบุหรี่และกระดาษใช้แล้วเกลื่อนอยู่ใต้โต๊ะ..
อืมม... ถ้ามันมีถุงยางอนามัยตกอยู่ด้วยนี่... ผมจะแปลกใจมั๊ยนะ...
รถเก๋งราคาแพงแต่งซิ่งขับปราดมาจอดเอี๊ยดเลยผมไปนิดนึง ส่งสาวๆสองคน หัวฟูฟ่อง สภาพเหมือนกรำศึกหนักมาทั้งคืน
พวกเธอเดินโซเซกอดคอกัน หัวเราะคิกคักมุ่งหน้าเข้าไปในหอพักที่รู้กันว่าราคาค่อนข้างแพงในย่านนี้อย่างคุ้นชิน...
อืมม.. น้องๆเค้าไปไหนมาหนอ...
ปาท่องโก๋ไม่ขายวันนี้....
ผมกำลังตัดสินใจว่าจะเดินไปหาปาท่องโก๋อีกซอยดีมั๊ย... เจ้าลูกชายก็ขู่ฟอดให้สาวน้อยคนนึงที่พยายามจะลูบหัวเค้า.. ผมยิ้มให้เธอ...
รถขยะคันใหญ่ขับเลี้ยวเข้ามาในซอย.. มีพนักงานใส่ชุดสีเข้มเก่าคร่ำคร่า แต่ว่าซักสะอาด เดินตามมาสองสามคน
กลิ่นของมันนำมาตั้งแต่ยังไม่เห็นตัวรถ พนักงานหญิงมีอายุคนหนึ่งที่เดินนำหน้า อายุน่าจะกว่าห้าสิบแล้ว ในมือเธอถือขวดพลาสติกเปล่าๆสองสามใบ...
ผมเข้าใจเอาเองว่าเธอน่าจะรวบรวมมันไปขาย... กิโลนึง อาจจะได้ซักห้าบาทมั้ง.... ว่าแต่กิโลนึง มันต้องเก็บซักกี่ขวดนะ สิบขวด ร้อยขวด..
อืม... ป้าคนนี้อาจจะเก็บขวดซักสามสี่ร้อยใบ ซึ่งมันหมายถึงสี่ห้าซอยหรืออาจจะมากกว่า ถึงจะพอซื้อมิกเซอร์ในร้านได้ซักขวด..
รถเก๋งคันเมื่อครู่ ถูกปิดทางจากรถขยะ...
คนขับทั้งสองอาจจะกำลังจ้องตากันอยู่.. ผมไม่เห็นคนขับรถเก๋ง ฟิล์มมันมืด แต่ผมเห็นสายตากึ่งๆขอร้องขอทางจากคนขับรถขยะ....
ตามคาด.. เสียงแตรรถเก๋งดังลั่น พร้อมกระจกฝั่งคนขับเปิดออก เด็กหนุ่มอายุไม่น่าเกินยี่สิบ ตาแดงก่ำ โบกไม่โบกมือไล่รถขยะ พร้อมสบถอะไรออกมาฟังไม่ได้ศัพท์..
แววตาของคนขับรถขยะฉายแววโกรธออกมาวูบหนึ่ง แต่มันก็ดับไป และเหมือนกับพนักงานก็รู้ลำดับคุณค่าชีวิตตัวเอง พวกเขาเดินไปช่วยโบกให้ทางให้รถขยะถอยหลัง...
น้องเสื้อขาวที่เล่นกับลูกผมเมื่อสักครู่... เบี่ยงตัวเดินลอดช่องเล็กๆระหว่างรถทั้งสองคันออกไป... คิ้วที่ขมวดแน่น มันทำให้ความสวยน่ารักของเธอหายไปเยอะ...
เรื่องนี้มันคงไม่น่าสนใจ เพื่อนๆคงรอเธออยู่ หรือเธออาจจะรีบไปแอบมองคนที่เธอต้องใจก่อนเข้าห้องเรียน...
เก๋งคันนั้น ออกตัวเอี๊ยด ก่อนชะลอหน้ารถขยะ.... ขวดเปล่าสองใบพร้อมกระป๋องเบียร์เปล่าถูกโยนออกมาจากหน้าต่าง....
กระป๋องใบนึงหลุดเข้าไปใต้ล้อรถเก๋งก่อนที่มันจะถูกบดจนบี้แบน...
รถเก๋งไปแล้ว....
รถขยะก็ไปแล้ว...
เด็กสาวสองคนเมื่อครู่ก็ขึ้นหอไปแล้ว....
แต่ภาพเมื่อสักครู่ยังอยู่....
ภาพที่ป้าพนักงานคนนั้น เดินมาเก็บกระป๋องบี้แบนและขวดเปล่า แล้วเอาไปเก็บไว้ในกระสอบที่แขวนไว้ข้างรถ....
แววต่างของทุกคนว่างเปล่า.....
ผมตัดสินใจที่จะไม่กินปาท่องโก๋ในเช้านี้.... ผมกินไม่ลง.....
เช้านี้... ดูจะมีผมคนเดียวที่มีความสุข... ผมละอายใจ...
Aftertime 9 12 53 09 10
เช้านี้อากาศดี...........
เลยจูงลูกชาย
ภาพที่คุ้นตาคือ น้องๆนักศึกษาในเสื้อขาวๆ ผมเปียกๆ พากันพร่างพรูออกจากหอพักแถวนั้น
เหมือนมดที่โดน ddt ฉีดไล่ออกจากรัง... ทุกคนดูเร่งรีบ ทั้งที่ก็ไม่น่าจะถึงเวลาเรียน...
พวกเธอก้าวผ่านเช้าที่สดชื่นไปอย่างไม่แยแส...
เลยไปอีกนิด ร้านเหล้าที่ปิดไปแล้วสองสามร้าน ยังมีขวดเหล้า เบียร์ มีคราบร่องรอยของความเริงร่าของคืนที่ผ่านมาทิ้งค้างอยู่บนโต๊ะ....
มีเศษแก้วอยู่บนพื้น... มีเศษอาหาร ก้นบุหรี่และกระดาษใช้แล้วเกลื่อนอยู่ใต้โต๊ะ..
อืมม... ถ้ามันมีถุงยางอนามัยตกอยู่ด้วยนี่... ผมจะแปลกใจมั๊ยนะ...
รถเก๋งราคาแพงแต่งซิ่งขับปราดมาจอดเอี๊ยดเลยผมไปนิดนึง ส่งสาวๆสองคน หัวฟูฟ่อง สภาพเหมือนกรำศึกหนักมาทั้งคืน
พวกเธอเดินโซเซกอดคอกัน หัวเราะคิกคักมุ่งหน้าเข้าไปในหอพักที่รู้กันว่าราคาค่อนข้างแพงในย่านนี้อย่างคุ้นชิน...
อืมม.. น้องๆเค้าไปไหนมาหนอ...
ปาท่องโก๋ไม่ขายวันนี้....
ผมกำลังตัดสินใจว่าจะเดินไปหาปาท่องโก๋อีกซอยดีมั๊ย... เจ้าลูกชายก็ขู่ฟอดให้สาวน้อยคนนึงที่พยายามจะลูบหัวเค้า.. ผมยิ้มให้เธอ...
รถขยะคันใหญ่ขับเลี้ยวเข้ามาในซอย.. มีพนักงานใส่ชุดสีเข้มเก่าคร่ำคร่า แต่ว่าซักสะอาด เดินตามมาสองสามคน
กลิ่นของมันนำมาตั้งแต่ยังไม่เห็นตัวรถ พนักงานหญิงมีอายุคนหนึ่งที่เดินนำหน้า อายุน่าจะกว่าห้าสิบแล้ว ในมือเธอถือขวดพลาสติกเปล่าๆสองสามใบ...
ผมเข้าใจเอาเองว่าเธอน่าจะรวบรวมมันไปขาย... กิโลนึง อาจจะได้ซักห้าบาทมั้ง.... ว่าแต่กิโลนึง มันต้องเก็บซักกี่ขวดนะ สิบขวด ร้อยขวด..
อืม... ป้าคนนี้อาจจะเก็บขวดซักสามสี่ร้อยใบ ซึ่งมันหมายถึงสี่ห้าซอยหรืออาจจะมากกว่า ถึงจะพอซื้อมิกเซอร์ในร้านได้ซักขวด..
รถเก๋งคันเมื่อครู่ ถูกปิดทางจากรถขยะ...
คนขับทั้งสองอาจจะกำลังจ้องตากันอยู่.. ผมไม่เห็นคนขับรถเก๋ง ฟิล์มมันมืด แต่ผมเห็นสายตากึ่งๆขอร้องขอทางจากคนขับรถขยะ....
ตามคาด.. เสียงแตรรถเก๋งดังลั่น พร้อมกระจกฝั่งคนขับเปิดออก เด็กหนุ่มอายุไม่น่าเกินยี่สิบ ตาแดงก่ำ โบกไม่โบกมือไล่รถขยะ พร้อมสบถอะไรออกมาฟังไม่ได้ศัพท์..
แววตาของคนขับรถขยะฉายแววโกรธออกมาวูบหนึ่ง แต่มันก็ดับไป และเหมือนกับพนักงานก็รู้ลำดับคุณค่าชีวิตตัวเอง พวกเขาเดินไปช่วยโบกให้ทางให้รถขยะถอยหลัง...
น้องเสื้อขาวที่เล่นกับลูกผมเมื่อสักครู่... เบี่ยงตัวเดินลอดช่องเล็กๆระหว่างรถทั้งสองคันออกไป... คิ้วที่ขมวดแน่น มันทำให้ความสวยน่ารักของเธอหายไปเยอะ...
เรื่องนี้มันคงไม่น่าสนใจ เพื่อนๆคงรอเธออยู่ หรือเธออาจจะรีบไปแอบมองคนที่เธอต้องใจก่อนเข้าห้องเรียน...
เก๋งคันนั้น ออกตัวเอี๊ยด ก่อนชะลอหน้ารถขยะ.... ขวดเปล่าสองใบพร้อมกระป๋องเบียร์เปล่าถูกโยนออกมาจากหน้าต่าง....
กระป๋องใบนึงหลุดเข้าไปใต้ล้อรถเก๋งก่อนที่มันจะถูกบดจนบี้แบน...
รถเก๋งไปแล้ว....
รถขยะก็ไปแล้ว...
เด็กสาวสองคนเมื่อครู่ก็ขึ้นหอไปแล้ว....
แต่ภาพเมื่อสักครู่ยังอยู่....
ภาพที่ป้าพนักงานคนนั้น เดินมาเก็บกระป๋องบี้แบนและขวดเปล่า แล้วเอาไปเก็บไว้ในกระสอบที่แขวนไว้ข้างรถ....
แววต่างของทุกคนว่างเปล่า.....
ผมตัดสินใจที่จะไม่กินปาท่องโก๋ในเช้านี้.... ผมกินไม่ลง.....
เช้านี้... ดูจะมีผมคนเดียวที่มีความสุข... ผมละอายใจ...
Aftertime 9 12 53 09 10