ต่อจากตอนที่แล้ว เซ็นคิจิไปหาเมดากะเห็นเมดากะกำลังนอนเล่นอยู่กับสุนัขหลายตัวในห้อง พอเมดากะเห็นเซ็นคิจิมาก็เลยลุกขึ้นทักทายบอกไม่ได้เจอกันนานเลย และบอกเซ็นคิจิดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ
หน้าเปิด
เซ็นคิจิเห็นเมดากะก็ดีใจบอกเมดากะเองก็เหมือนกัน และยิ่งกว่าที่ว่าดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่แล้วเขาควรจะบอกว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ และเมดากะก็ยังสวยและ.... แต่พูดยังไม่ทันจบเมดากะก็โดนสุนัขรุมอ้อนจนถึงกับมองไม่เห็นตัวเมดากะเลย
เซ็นคิจิเลยเกาหัวบอกเมดากะตอนนี้พูดเรียกว่าเข้าใจสัตว์แต่ตอนนี้ห้องผู้อำนวยการดันกลายเป็นห้องสุนัขวิ่งเล่นไปแล้ว ตอนนี้จิตที่ดูไม่เป็นมิตรกับความเป็นศัตรูของเมดากะได้หายไปแล้ว กำลังที่เกินจำเป็นที่แผ่จากรอบตัวและสายตาคมเข้มของเมดากะจางลง ความที่ดูเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนจะคุกคาม ท่าทางผิดปกติหายไป และยังรวมถึงที่ไม่อาจใช้โหมดต่างๆและความสามารถ เมดากะได้เรียนรู้ความสิ้นสุดในช่วงหลังจากนั้น เป็นเหมือนเวทมนตร์ช่วงวัยรุ่น มีแต่เด็กที่ใช้ได้
และก็ไม่กับแค่เมดากะ อากะกับเอมุคาเอะก็เช่นกัน ส่วนใหญ่ต่างได้สูญเสียพลังที่เหมือนเวทมนตร์ที่อันชินอินเรียกว่าความสามารถและโตเป็นผู้ใหญ่ แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีคนที่ไม่ได้เสียความสามารถไปเลยอย่างนาเสะกับชิรานุอิ ส่วนเซ็นคิจิก็เกิดขึ้นในตอนอายุ 22 ทำให้รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะถือว่าช้า ซึ่งหลังจากอายุ 20 แม้จะเป็นอัจฉริยะก็เป็นแค่คนๆหนึ่ง ถึงบางคนจะโวยวายเมื่อพูดแบบนั้นแต่...
เซ็นคิจิก็ยอมรับได้ ก็แค่เหมือนว่าพวกเขาไม่อาจจะทำสำเร็จได้โดยไม่ใช้ความพยายามอย่างมากกับการเติมเต็มสิ่งที่ตั้งใจไว้ พอเซ็นคิจิดูเมดากะจนพอใจแล้วก็ขอบ่นกับเมดากะว่ามานอนออะไรแบบนี้ งานฉลองให้อันชินอินจะเริ่มอยู่แล้วและคิดว่าเมดากะกำลังทำงานอยู่ซะอีก เมดากะบอกเธอก็ทำอยู่และก็ทำทั้งคืนจนพอรู้ตัวก็ทำเสร็จไปแล้ว
แล้วเมดากะก็เอาข้อมูลหนึ่งให้เซ็นคิจิดูถึงแผนการคืนกลับดวงจันทร์ เมดากะบอกเลยว่าเป็นโปรเจคพิเศษของกลุ่มคุโรคามิที่จะเริ่มในเทอมหน้าซึ่งใช้เวลา 10 ปีถึงสำเร็จ เซ็นคิจิถามว่าจะเอาดวงจันทร์กลับมางั้นเหรอในเมื่อตอนนั้นเมดากะ... เมดากะบอกไม่เคยพูดว่าทำลายไปแล้วสักหน่อย เพราะงั้นเธอจะเอากลับมา เป็นเวลา 10 ปีแล้วที่ดวงจันทร์หายไปจากท้องฟ้าจนตอนนี้เด็กรุ่นใหม่ๆก็เริ่มไม่รู้จักแล้ว เมดากะบอกอยากจะทำให้เห็นดวงจันทร์ที่ฉายแสงในยามค่ำคืนบนฟ้า และบอกน่าจะพูดอะไรซาบซึ้งหน่อยสิ
ไม่ตื่นเต้นเหรอไง พวกเราจะดวงจันทร์ทำให้ฮือฮาเลยไง เซ็นคิจิก็คิดว่าเมดากะถึงจะอายุเกิน 20 แล้วแต่เมดากะก็ยังคงเป็นเมดากะ ในขณะที่เขาลำบากมากมายกว่าจะมาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงในกลุ่มได้ เมดากะกลับกำลังคิดเอาดวงจันทร์กลับมา ทำให้นึกถึงตอนสมัยม.ปลายถึงความจริงของความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างเขากับเมดากะ เมดากะบอกถ้าพูดถึงดวงจันทร์ก็ต้องเห็นได้จากทุกที่บนโลก ซึ่งพวกเธอจะทำให้จุดนั้น...
เป็นการบอกอันชินอินกับคุมางาวะว่า คุโรคามิ เมดากะ ยังอยู่ดี เซ็นคิจิแปลกใจจนเมดากะถามว่ามีอะไร หรือว่าคิดว่าคุมางาวะตายไปแล้วงั้นเหรอ งานฉลอง 10 ปีอันชินอินเองเป็นการชุมนุมรวมทุกคนไม่ใช่เหรอ เซ็นคิจิบอกก็จริงอยู่แต่หลายปีแล้วที่พวกนั้นหายไป ถึงเขาจะคิดว่าคุมางาวะกับอันชินอินยังอยู่และก็อยากจะเจอด้วย ถึงได้ตามหาแต่ก็หาไม่เจอ อีกอย่างคือถ้าพวกนั้นยังอยู่อย่างน้อยก็น่าจะติดต่อกันบ้างแต่นี้ไม่ได้ข่าวอะไรเลย
เมดากะก็บอกให้ใจเย็นๆพวกนั้นยังอยู่ บอกพวกนั้นไม่ใช่คนประเภทที่ไปไหนแล้วจะบอกให้รู้ซะหน่อย แต่พวกนั้นก็ปลอดภัยดี ถึงจะไม่มีหลักฐานยืนยันว่ายังอยู่ดีแต่เมื่อไรที่พวกเธอมีปัญหาพวกนั้นก็จะมาช่วยเอง เมดากะบอกเธอเองก็ใช่ว่าจะพูดโดยไม่มีมูล แล้วเมดากะก็ยื่นของอย่างหนึ่งให้เซ็นคิจิถามว่ายังจำได้มั้ย เซ็นคิจิดูก็ตื่นเต้นเพราะมันคือบัตรชื่อจากงานร้อยช่อดอกไม้ที่ชวนทำให้นึกถึงความหลัง ซึ่งเซ็นคิจิเองที่เป็นคนคิดงานก็รู้ว่ามีข้อความซ่อนอยู่และสงสัยอยู่ว่าสองคนนี้เขียนอะไรเลยขอดูหน่อย เมดากะบอกดูได้เลยและบอกข้อความนั้นคงสำหรับเซ็นคิจิด้วย
เซ็นคิจิดูของคุมางาวะก็บอกทำเท่จนถึงที่สุดจริงๆทำให้ชวนคิดถึงตอนที่สู้กันอย่างบ้าคลั่งตอนม.ต้นปีหนึ่งเลย บอกไม่มีทางรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิต สำหรับเขาถึงจะห่วงคนแบบนี้ที่เคยเกลียดมากมาก่อนด้วย แล้วเซ็นคิจิก็ดูของอันชินอินต่อแต่ก็เงียบไป เมดากะบอกเธอคิดว่าเป็นสัญญา อย่างอันชินอินก็ไม่ใช่คนที่สัญญาอะไรถ้าทำไม่ได้ด้วย เพราะงั้นไม่มีทางที่คุมางาวะจะตายถ้าอันชินอินยังอยู่ ถ้าอันชินอินเขียนแบบนี้ก็ต้องรู้สึกจริงๆแน่ว่าจะต้องได้เจอกันอีกในที่สุด
เซ็นคิจิก็บอกถึงงั้นเขาก็ประหลาดใจที่เมดากะยังเก็บสิ่งนี้ไว้อยู่ เมดากะบอกแน่นอนอยู่แล้วเพราะเธอเก็บความทรงจำจากสมัยเรียนไว้ในคลังที่ปลอดภัยรวมกันอยู่ในที่เดียว เซ็นคิจิก็ตกใจที่ที่เก็บของเมดากะก็คือกล่องคำร้องนั้นเอง เซ็นคิจิก็เลยโวยเพราะตามหาแทบแย่ที่แท้เมดากะเก็บเอาไปนิเอง บอกเลยว่านี่มันเป็นสัญลักษณ์ของความรุ่งเรืองของสภานักเรียนเลยนะ แต่เมดากะเล่นเอามาเป็นที่เก็บของซะงั้น เมดากะบอกเซ็นคิจิพูดอะไรกัน จุดประสงค์เดิมก็ใช้เพื่อการนั้นอยู่แล้ว มันคือกล่องที่ไว้เก็บความรู้สึกของทุกคนไว้ เป็นกล่องสมบัติของเธอ เซ็นคิจิบอกฟังดูเหมือนจะดูดีแต่เมื่อเมดากะตั้งใจแบบนั้นก็คงจริง
เซ็นคิจิ: ทุกอย่างได้เริ่มต้น
เซ็นคิจิ: จากที่ หึ...
เซ็นคิจิก็วางป้ายชื่อของคุมางาวะกับอันชินอินไว้หน้ากล่อง คิดว่ายังไงนั้นก็เป็นความทรงจำ การที่เก็บไว้ในกล่องย่อมต้องปลอดภัย และจากช่วงวัยเรียนนั้นเซ็นคิจิก็คิดว่าเขาพยายามอย่างหนักเพื่อมาถึงจุดนี้ เซ็นคิจิคุยกับเมดากะเรื่องแผนดวงจันทร์ว่าเขาจะมีส่วนร่วมด้วยใช่มั้ย เมดากะบอกก็เซ็นคิจิมาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงแล้วใช่มั้ยล่ะและก็ยินดีด้วย บอกเซ็นคิจิไต่เต้าโดยไม่ได้ขอให้เธอช่วยเลยด้วยเพราะงั้นคงได้เป็นการทำงานร่วมกันอีกครั้งหลังจากห่างเหินมา 10 ปี เมดากะบอกเลยว่าดีใจจริงๆ เซ็นคิจิบอกเขาก็ดีใจเหมือนกันแต่ก็คิดว่ามันเป็นแผนที่ยาวนานด้วยสินะ เมดากะบอกคงงั้น คงจะ 5 ปี 10 ปีได้ เซ็นคิจิก็บอกคิดอยู่แล้วเพราะงั้น...ก่อนหน้านั้นเขามีเรื่องที่อยากจะตกลงกันก่อน
เซ็นคิจิ: มาดวลกันหน่อย
เซ็นคิจิ: ถ้าฉันชนะคราวนี้
เซ็นคิจิ: เธอต้องแต่งงานกับฉัน
เมดากะได้ยินแบบนี้ก็แปลกใจและเริ่มยิ้ม
เมดากะ: เอาสิ ในทางกลับกันถ้าฉันชนะ
เมดากะ: นายก็ต้องมาแต่งงานกับฉัน
เซ็นคิจิตอบตกลงทันทีบอกเตรียมใจอยู่แล้ว..... แต่ก็พึ่งมานึกได้ว่าแบบนั้นมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอไง เมดากะบอกเลยว่าก็อย่างที่รู้ว่าไม่ใช่ครั้งแรก ไม่ต้องลูกเล่นหรือเตรียมอะไรทั้งนั้น เธอจะสู้อย่างธรรมดาๆเลย เซ็นคิจิบอกได้เลย งั้นมาสู้กันที่นี่เลย
เซ็นคิจิ: ถ้างั้นก็เข้ามาเลย
เซ็นคิจิ: เมดากะจัง
เมดากะ: แน่นอน เซ็นคิจิ! มาด้วยกันซะ คราวนี้จะไม่ยอมให้พูดว่า
เมดากะ: ลาก่อนอีกแน่!!
หน้าเครดิต
MedakaBox
ShonenJump ฉบับที่ 24 ปี 2009 จนถึง ฉบับที่ 22-23 ปี 2013
ผู้ดูแล
โยชิดะ โคจิ
วาตานาเบะ ชูเฮ
คาวาชิมะ นาโอกิ
สต๊าฟ
คาชิดะ จิเอโกะ
ซุงาโนะ ฮาซุกิ
นากามุระ อายะ
ยามาดะ คินเทสึ
โคคุระ ยูยะ
มิยาโมโตะ ซาโอริ
และอีกมากมาย
เรื่อง: นิชิโอะ อิชิน
ภาพ: อาคาสึกิ อากิระ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุน MedakaBox
สายสัมพันธ์ของโรงเรียนฮาโคนิวะจะคงอยู่ตลอดไป ขอบคุณที่ติดต่ออ่านมาตลอด 4 ปี ติดตามผลงานต่อไปของ นิชิโอะ อิชิน และ อาคาสึกิ อากิระ ได้ใหม่ในเรื่องต่อไป (ไม่ต้องตกใจ เป็นมารยาทปกติของทุกเรื่องที่จบอยู่แล้วที่จะเขียนบอก)
[ป้าย]
ตลอด 4 ปีนี้สนุกจริงๆ! บายบ๊ายยย! เบอร์33 คุมางาวะ มิโซงิ
แล้วไว้มาเล่นกันอีกนะ เบอร์4 อาจิมุ นาจิมิ (อันชินอิน)
อวสาน
มีตอนพิเศษของคุมางาวะต่อใน JumpNext (แต่ผมคงไม่ได้แปล)
[Spoil] Medaka Box - 192 [The End]
หน้าเปิด
เซ็นคิจิเห็นเมดากะก็ดีใจบอกเมดากะเองก็เหมือนกัน และยิ่งกว่าที่ว่าดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่แล้วเขาควรจะบอกว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ และเมดากะก็ยังสวยและ.... แต่พูดยังไม่ทันจบเมดากะก็โดนสุนัขรุมอ้อนจนถึงกับมองไม่เห็นตัวเมดากะเลย
เซ็นคิจิเลยเกาหัวบอกเมดากะตอนนี้พูดเรียกว่าเข้าใจสัตว์แต่ตอนนี้ห้องผู้อำนวยการดันกลายเป็นห้องสุนัขวิ่งเล่นไปแล้ว ตอนนี้จิตที่ดูไม่เป็นมิตรกับความเป็นศัตรูของเมดากะได้หายไปแล้ว กำลังที่เกินจำเป็นที่แผ่จากรอบตัวและสายตาคมเข้มของเมดากะจางลง ความที่ดูเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนจะคุกคาม ท่าทางผิดปกติหายไป และยังรวมถึงที่ไม่อาจใช้โหมดต่างๆและความสามารถ เมดากะได้เรียนรู้ความสิ้นสุดในช่วงหลังจากนั้น เป็นเหมือนเวทมนตร์ช่วงวัยรุ่น มีแต่เด็กที่ใช้ได้
และก็ไม่กับแค่เมดากะ อากะกับเอมุคาเอะก็เช่นกัน ส่วนใหญ่ต่างได้สูญเสียพลังที่เหมือนเวทมนตร์ที่อันชินอินเรียกว่าความสามารถและโตเป็นผู้ใหญ่ แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีคนที่ไม่ได้เสียความสามารถไปเลยอย่างนาเสะกับชิรานุอิ ส่วนเซ็นคิจิก็เกิดขึ้นในตอนอายุ 22 ทำให้รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะถือว่าช้า ซึ่งหลังจากอายุ 20 แม้จะเป็นอัจฉริยะก็เป็นแค่คนๆหนึ่ง ถึงบางคนจะโวยวายเมื่อพูดแบบนั้นแต่...
เซ็นคิจิก็ยอมรับได้ ก็แค่เหมือนว่าพวกเขาไม่อาจจะทำสำเร็จได้โดยไม่ใช้ความพยายามอย่างมากกับการเติมเต็มสิ่งที่ตั้งใจไว้ พอเซ็นคิจิดูเมดากะจนพอใจแล้วก็ขอบ่นกับเมดากะว่ามานอนออะไรแบบนี้ งานฉลองให้อันชินอินจะเริ่มอยู่แล้วและคิดว่าเมดากะกำลังทำงานอยู่ซะอีก เมดากะบอกเธอก็ทำอยู่และก็ทำทั้งคืนจนพอรู้ตัวก็ทำเสร็จไปแล้ว
แล้วเมดากะก็เอาข้อมูลหนึ่งให้เซ็นคิจิดูถึงแผนการคืนกลับดวงจันทร์ เมดากะบอกเลยว่าเป็นโปรเจคพิเศษของกลุ่มคุโรคามิที่จะเริ่มในเทอมหน้าซึ่งใช้เวลา 10 ปีถึงสำเร็จ เซ็นคิจิถามว่าจะเอาดวงจันทร์กลับมางั้นเหรอในเมื่อตอนนั้นเมดากะ... เมดากะบอกไม่เคยพูดว่าทำลายไปแล้วสักหน่อย เพราะงั้นเธอจะเอากลับมา เป็นเวลา 10 ปีแล้วที่ดวงจันทร์หายไปจากท้องฟ้าจนตอนนี้เด็กรุ่นใหม่ๆก็เริ่มไม่รู้จักแล้ว เมดากะบอกอยากจะทำให้เห็นดวงจันทร์ที่ฉายแสงในยามค่ำคืนบนฟ้า และบอกน่าจะพูดอะไรซาบซึ้งหน่อยสิ
ไม่ตื่นเต้นเหรอไง พวกเราจะดวงจันทร์ทำให้ฮือฮาเลยไง เซ็นคิจิก็คิดว่าเมดากะถึงจะอายุเกิน 20 แล้วแต่เมดากะก็ยังคงเป็นเมดากะ ในขณะที่เขาลำบากมากมายกว่าจะมาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงในกลุ่มได้ เมดากะกลับกำลังคิดเอาดวงจันทร์กลับมา ทำให้นึกถึงตอนสมัยม.ปลายถึงความจริงของความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างเขากับเมดากะ เมดากะบอกถ้าพูดถึงดวงจันทร์ก็ต้องเห็นได้จากทุกที่บนโลก ซึ่งพวกเธอจะทำให้จุดนั้น...
เป็นการบอกอันชินอินกับคุมางาวะว่า คุโรคามิ เมดากะ ยังอยู่ดี เซ็นคิจิแปลกใจจนเมดากะถามว่ามีอะไร หรือว่าคิดว่าคุมางาวะตายไปแล้วงั้นเหรอ งานฉลอง 10 ปีอันชินอินเองเป็นการชุมนุมรวมทุกคนไม่ใช่เหรอ เซ็นคิจิบอกก็จริงอยู่แต่หลายปีแล้วที่พวกนั้นหายไป ถึงเขาจะคิดว่าคุมางาวะกับอันชินอินยังอยู่และก็อยากจะเจอด้วย ถึงได้ตามหาแต่ก็หาไม่เจอ อีกอย่างคือถ้าพวกนั้นยังอยู่อย่างน้อยก็น่าจะติดต่อกันบ้างแต่นี้ไม่ได้ข่าวอะไรเลย
เมดากะก็บอกให้ใจเย็นๆพวกนั้นยังอยู่ บอกพวกนั้นไม่ใช่คนประเภทที่ไปไหนแล้วจะบอกให้รู้ซะหน่อย แต่พวกนั้นก็ปลอดภัยดี ถึงจะไม่มีหลักฐานยืนยันว่ายังอยู่ดีแต่เมื่อไรที่พวกเธอมีปัญหาพวกนั้นก็จะมาช่วยเอง เมดากะบอกเธอเองก็ใช่ว่าจะพูดโดยไม่มีมูล แล้วเมดากะก็ยื่นของอย่างหนึ่งให้เซ็นคิจิถามว่ายังจำได้มั้ย เซ็นคิจิดูก็ตื่นเต้นเพราะมันคือบัตรชื่อจากงานร้อยช่อดอกไม้ที่ชวนทำให้นึกถึงความหลัง ซึ่งเซ็นคิจิเองที่เป็นคนคิดงานก็รู้ว่ามีข้อความซ่อนอยู่และสงสัยอยู่ว่าสองคนนี้เขียนอะไรเลยขอดูหน่อย เมดากะบอกดูได้เลยและบอกข้อความนั้นคงสำหรับเซ็นคิจิด้วย
เซ็นคิจิดูของคุมางาวะก็บอกทำเท่จนถึงที่สุดจริงๆทำให้ชวนคิดถึงตอนที่สู้กันอย่างบ้าคลั่งตอนม.ต้นปีหนึ่งเลย บอกไม่มีทางรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิต สำหรับเขาถึงจะห่วงคนแบบนี้ที่เคยเกลียดมากมาก่อนด้วย แล้วเซ็นคิจิก็ดูของอันชินอินต่อแต่ก็เงียบไป เมดากะบอกเธอคิดว่าเป็นสัญญา อย่างอันชินอินก็ไม่ใช่คนที่สัญญาอะไรถ้าทำไม่ได้ด้วย เพราะงั้นไม่มีทางที่คุมางาวะจะตายถ้าอันชินอินยังอยู่ ถ้าอันชินอินเขียนแบบนี้ก็ต้องรู้สึกจริงๆแน่ว่าจะต้องได้เจอกันอีกในที่สุด
เซ็นคิจิก็บอกถึงงั้นเขาก็ประหลาดใจที่เมดากะยังเก็บสิ่งนี้ไว้อยู่ เมดากะบอกแน่นอนอยู่แล้วเพราะเธอเก็บความทรงจำจากสมัยเรียนไว้ในคลังที่ปลอดภัยรวมกันอยู่ในที่เดียว เซ็นคิจิก็ตกใจที่ที่เก็บของเมดากะก็คือกล่องคำร้องนั้นเอง เซ็นคิจิก็เลยโวยเพราะตามหาแทบแย่ที่แท้เมดากะเก็บเอาไปนิเอง บอกเลยว่านี่มันเป็นสัญลักษณ์ของความรุ่งเรืองของสภานักเรียนเลยนะ แต่เมดากะเล่นเอามาเป็นที่เก็บของซะงั้น เมดากะบอกเซ็นคิจิพูดอะไรกัน จุดประสงค์เดิมก็ใช้เพื่อการนั้นอยู่แล้ว มันคือกล่องที่ไว้เก็บความรู้สึกของทุกคนไว้ เป็นกล่องสมบัติของเธอ เซ็นคิจิบอกฟังดูเหมือนจะดูดีแต่เมื่อเมดากะตั้งใจแบบนั้นก็คงจริง
เซ็นคิจิ: ทุกอย่างได้เริ่มต้น
เซ็นคิจิ: จากที่ หึ...
เซ็นคิจิก็วางป้ายชื่อของคุมางาวะกับอันชินอินไว้หน้ากล่อง คิดว่ายังไงนั้นก็เป็นความทรงจำ การที่เก็บไว้ในกล่องย่อมต้องปลอดภัย และจากช่วงวัยเรียนนั้นเซ็นคิจิก็คิดว่าเขาพยายามอย่างหนักเพื่อมาถึงจุดนี้ เซ็นคิจิคุยกับเมดากะเรื่องแผนดวงจันทร์ว่าเขาจะมีส่วนร่วมด้วยใช่มั้ย เมดากะบอกก็เซ็นคิจิมาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงแล้วใช่มั้ยล่ะและก็ยินดีด้วย บอกเซ็นคิจิไต่เต้าโดยไม่ได้ขอให้เธอช่วยเลยด้วยเพราะงั้นคงได้เป็นการทำงานร่วมกันอีกครั้งหลังจากห่างเหินมา 10 ปี เมดากะบอกเลยว่าดีใจจริงๆ เซ็นคิจิบอกเขาก็ดีใจเหมือนกันแต่ก็คิดว่ามันเป็นแผนที่ยาวนานด้วยสินะ เมดากะบอกคงงั้น คงจะ 5 ปี 10 ปีได้ เซ็นคิจิก็บอกคิดอยู่แล้วเพราะงั้น...ก่อนหน้านั้นเขามีเรื่องที่อยากจะตกลงกันก่อน
เซ็นคิจิ: มาดวลกันหน่อย
เซ็นคิจิ: ถ้าฉันชนะคราวนี้
เซ็นคิจิ: เธอต้องแต่งงานกับฉัน
เมดากะได้ยินแบบนี้ก็แปลกใจและเริ่มยิ้ม
เมดากะ: เอาสิ ในทางกลับกันถ้าฉันชนะ
เมดากะ: นายก็ต้องมาแต่งงานกับฉัน
เซ็นคิจิตอบตกลงทันทีบอกเตรียมใจอยู่แล้ว..... แต่ก็พึ่งมานึกได้ว่าแบบนั้นมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอไง เมดากะบอกเลยว่าก็อย่างที่รู้ว่าไม่ใช่ครั้งแรก ไม่ต้องลูกเล่นหรือเตรียมอะไรทั้งนั้น เธอจะสู้อย่างธรรมดาๆเลย เซ็นคิจิบอกได้เลย งั้นมาสู้กันที่นี่เลย
เซ็นคิจิ: ถ้างั้นก็เข้ามาเลย
เซ็นคิจิ: เมดากะจัง
เมดากะ: แน่นอน เซ็นคิจิ! มาด้วยกันซะ คราวนี้จะไม่ยอมให้พูดว่า
เมดากะ: ลาก่อนอีกแน่!!
หน้าเครดิต
MedakaBox
ShonenJump ฉบับที่ 24 ปี 2009 จนถึง ฉบับที่ 22-23 ปี 2013
ผู้ดูแล
โยชิดะ โคจิ
วาตานาเบะ ชูเฮ
คาวาชิมะ นาโอกิ
สต๊าฟ
คาชิดะ จิเอโกะ
ซุงาโนะ ฮาซุกิ
นากามุระ อายะ
ยามาดะ คินเทสึ
โคคุระ ยูยะ
มิยาโมโตะ ซาโอริ
และอีกมากมาย
เรื่อง: นิชิโอะ อิชิน
ภาพ: อาคาสึกิ อากิระ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุน MedakaBox
สายสัมพันธ์ของโรงเรียนฮาโคนิวะจะคงอยู่ตลอดไป ขอบคุณที่ติดต่ออ่านมาตลอด 4 ปี ติดตามผลงานต่อไปของ นิชิโอะ อิชิน และ อาคาสึกิ อากิระ ได้ใหม่ในเรื่องต่อไป (ไม่ต้องตกใจ เป็นมารยาทปกติของทุกเรื่องที่จบอยู่แล้วที่จะเขียนบอก)
[ป้าย]
ตลอด 4 ปีนี้สนุกจริงๆ! บายบ๊ายยย! เบอร์33 คุมางาวะ มิโซงิ
แล้วไว้มาเล่นกันอีกนะ เบอร์4 อาจิมุ นาจิมิ (อันชินอิน)
อวสาน
มีตอนพิเศษของคุมางาวะต่อใน JumpNext (แต่ผมคงไม่ได้แปล)