เกาะตะเกียง ....13-15 เม.ย. 2556
___เกาะตะเกียง จัดเป็นเกาะดิบ ร้าง ไร้ผู้คน ไม่มีรีสอร์ท ใน936 เกาะในประเทศไทย จะมีสักกี่เกาะที่ยังคงความดิบสงบอยู่ เกือบ 1 ปีแล้วที่พวกเราเคยตั้งใจว่าจะไปเหยียบที่นั่นกัน เดือน พฤศภาคมปี 2555 ด้วยสภาพอากาศที่ย่ำแย่ พวกเราเลยไปไม่ถึงฝัน กลับต้องเปลี่ยนโปรแกรมเป็น”เกาะสุกร”แทน “เกาะตะเกียง” เลยอยู่ในใจของพวกเรา camera ลุย ทุกคน แม้ว่าพวกเราจะไปไม่ถึงฝันก็ตาม....
___ แต่!! ในวันนี้ช่วงเวลาหยุดยาวพวกเราเลยมีแพลนกันว่าพวกเราต้องกลับไปเหยียบเกาะตะเกียงแห่งนั้นให้ได้ พวกเราอยากมาลองร่วมใช้ชีวิตหลุดเกาะร้างเหมือนอย่างหนัง Cast Away (ที่เมื่อดูทุกครั้งเราทุกคนต่างมีอารมณ์ร่วม), ลองไม่อาบน้ำกันสัก 3 วัน ดูเถอะว่าสังคังจะถามหาใครบ้างหรือป่าว?ลองหาปลาไว้ดำรงชีพเอง หนักแน่นในดุอาร์ให้ได้มาซึ่งรีสกีจากใต้ท้องทะเล ,ลองหลับนอนกับสถานที่ๆมีเรื่องเร้นลับที่ชาวเรือเค้าเล่าขานกันมา ฯลฯ
___“ เกาะตะเกียง เกือบ 1 ปีแล้วที่พวกเราเคยฝันร่วมกันว่าจะมาเหยียบที่นี่กัน” หากพวกเราไปไม่ถึงฝัน มันก็จะยังคงติดพันอยู่ในหัวใจตราบนานเท่านาน เพื่อนๆในทีมงานบางคนอาจจะพลาดทริปนี้ไป ด้วยภาระต่างๆ แต่ไม่เป็นไรหากมีโอกาสเรา(ต้อง)กลับไปเหยียบที่นั่นกันอีกสักครั้ง
Trailer ทริปหลุดเกาะตะเกียง
https://www.facebook.com/cameraluy.club
ศุกร์ที่ 12 เม.ย. 56 ทริปนี้สมาชิกร่วมเดินทางใช้ชีวิตที่เกาะร้าง จำนวนทั้งสิ้น 5 ชีวิต 4 ชีวตมารวมตัวกันที่ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา ส่วนอีก 1 ชีวิตรอแสตนบายอยู่ที่ จ.ตรัง
____เวลาเกือบๆบ่าย 3 โมงพวกเราก็มาถึงที่ บขส.หาดใหญ่ เนื่องด้วยช่วงนี้ตรงกับวันหยุดยาวเทศกาลสงกรานผู้คนที่ต้องการใช้รถโดยสารก็มีอยู่อย่างหนาตา พวกเราซื้อตั๋วรถตู้ราคา 100 บาท นั่งรอรถคันแล้วคันเล่า กว่าจะถึงคิวก็ปาไปเกือบคันที่ 10 16.30 น. ล้อหมุนจาก บขส.หาดใหญ่ มุ่งหน้าสู่จังหวัดตรัง ระหว่างทางมีฝนตกเป็นหย่อมๆ ถนนเติมไปด้วยรถราที่สันจรไปมาสายโทรศัพท์จากสหายทางตรัง ก็ดังมาเป็นระยะๆ จนเวลา เกือบๆ 1 ทุ่ม พวกเราก็เดินทางกันมาถึง
หลังจากที่อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยแล้ว เกือบๆ 2 ทุ่ม พวกเราออกเดินเล่นยังถนนคนเดิน หน้าสถานีรถไฟจังหวัดตรัง ในค่ำคืนนี้พวกเราได้พักกันที่ออฟฟิส ร้านไอแอมปริ้นติ้ง จังหวัดตรัง ขอบคุณพี่ อุทัย ดุลยกุล อีกครั้งครับที่เอื้อเฟื้อสถานที่ให้พวกเราได้หลับนอน
___ 13 เม.ย. 56 เสียงนาฬิกาปลุกดังแต่ตอนตี 4 สายฝนที่เทลงมาอย่างหนักชวนให้พวกเราอยากหลับกันต่อ เวลาเกือบๆหกโมงเช้า อ๊อดๆ สหายท่านหนึ่งรีดปลุกพวกเรา “ใกล้สว่างแล้ว” เรานัดบังถึก (คนขับเรือ) ไว้ 6 โมงเช้า ซึ่งตอนนี้พวกเราแหลตมากแล้ว เลยต้องโทรศัพท์ไปเลื่อนเวลา เราต้องไปซื้อน้ำแข็งที่ตลาดเช้าไว้สำหรับแช่ปลาที่หาได้ เราต้องเดินทางกันต่อราว 40 กว่ากิโลเมตร เพื่อเดินทางไปยังท่าเรือตะเสะ ตำบลตะเสะ อำเภอหาดสำราญ จังหวัดตรัง เราใช้เวลาเตรียมตัวไม่นาน 6.42 น. รถกระบะไทตัลสตาร์ทเครื่อง (พวกเราได้รับความอนุเคราะห์ยานพาหนะจากร้านไอแอมพริ้นติ้ง จังหวัดตรัง ขอบคุณพี่ อุทัย ดุลยกุล เป็นอย่างสูงอีกครั้งครับ) พร้อมออกเดินทางจากตัวเมืองตรัง ฝนตกสา ๆ ตามรายทางทำเอาพวกเราทุกคนต้องลุ้นไปตามๆกันว่าจะลงเกาะได้ไหมหนอ? ____ 7.50 น. พวกเราใกล้ถึงท่าเรือตาเสะแล้ว เหลือบเห็นร้านข้าวเหนียวไก่อยู่ตรงข้างทาง เลยขอเวลาเติมพลังงานยามเช้ากันสักหน่อย
8 โมงเศษๆ พวกเรามาถึงท่าเรือตะเสะ อย่างปลอดภัย ดูท่าทางแล้วบังถึกคงนั่งรอพวกเราอย่างใจจดใจจ่อ คำถามแรกที่พวกเราถามบังถึงคือ “วันนี้เป็นลมหรือป่าว” บังถึกบอกว่าวันนี้ตอนเช้าออกเรือได้ บ่ายๆ ลมน่าจะเข้า พวกเราไม่รีรอรีบ นำรถกระบะไปจอดฝาก ขนสัมภาระขึ้นเรือ ได้เวลาออกเดินทาง สมาชิกบนลำเรือ 7 ท่าน พวกเรา 5 บังถึก และหลานชายบังถึก รวมเป็น 7
พวกเราออกจากท่าเรือมาได้สักพัก เมฆครึมลอยหายไป ถึงฟ้าจะไม่ใสก็ตามแต่ คิดว่าวันนี้คงไม่มีฝนเป็นแน่ อารมณ์ลุ้นระทึกถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้ม....
___ เรือลอยลำกลางทะเล จังหวะคลื่นที่กระทบเรือก็ชวนให้สหายบางท่าน “เมาเรือ” ....
ใครใคร่ถ่ายรูปก็ถ่ายไป ใครใคร่ตกปลาก็จัดไป
บังถึกให้สัญญาณว่า “ใกล้ถึงหมายแรกแล้ว” ให้เตรียมอาวุธให้พร้อมมือ
หมายแรกของเราชื่อว่า เกาะหาเมีย หรือเกาะเรือรบ อยู่ใกล้ๆกับเกาะเภตรา(เกาะสัมปทานรังนก) เกาะแห่งนี้เป็นเกาะหินจึงเหมาะเป็นที่อยู่อาศัยของปลา เกาะแห่งนี้เป็นที่ขึ้นชื่อของปลากะมง นักล่าปลายักษ์ สัญญานามของสหายร่างยักษ์..ก็ไม่รีรอ ตีเหยื่อปลอมกับเบ็ตคู่ใจ ไม้แรกก็ชวนตกใจ ปลาตอดทันที
นาทีระทึกก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง เสียงตะโกนดังขึ้น เมื่อสหายท่านหนึ่งเหลือบไปเห็นโลมาฝูงหนึ่งโผล่พ้นน้ำไม่ไกลจากลำเรือ กล้องถ่ายภาพถูกหยิบยกขึ้นมาอย่างไม่รีรอ นี่อาจเป็นประสบกาณ์(จริง) ครั้งแรกสำหรับพวกเราหลายคน สหายท่านหนึ่งพูดว่า “ทริปนี้ได้แค่นี้ก็คุ้มสุดๆ แล้ว”
Camera ลุย:ทริปหลุดเกาะตะเกียง
___เกาะตะเกียง จัดเป็นเกาะดิบ ร้าง ไร้ผู้คน ไม่มีรีสอร์ท ใน936 เกาะในประเทศไทย จะมีสักกี่เกาะที่ยังคงความดิบสงบอยู่ เกือบ 1 ปีแล้วที่พวกเราเคยตั้งใจว่าจะไปเหยียบที่นั่นกัน เดือน พฤศภาคมปี 2555 ด้วยสภาพอากาศที่ย่ำแย่ พวกเราเลยไปไม่ถึงฝัน กลับต้องเปลี่ยนโปรแกรมเป็น”เกาะสุกร”แทน “เกาะตะเกียง” เลยอยู่ในใจของพวกเรา camera ลุย ทุกคน แม้ว่าพวกเราจะไปไม่ถึงฝันก็ตาม....
___ แต่!! ในวันนี้ช่วงเวลาหยุดยาวพวกเราเลยมีแพลนกันว่าพวกเราต้องกลับไปเหยียบเกาะตะเกียงแห่งนั้นให้ได้ พวกเราอยากมาลองร่วมใช้ชีวิตหลุดเกาะร้างเหมือนอย่างหนัง Cast Away (ที่เมื่อดูทุกครั้งเราทุกคนต่างมีอารมณ์ร่วม), ลองไม่อาบน้ำกันสัก 3 วัน ดูเถอะว่าสังคังจะถามหาใครบ้างหรือป่าว?ลองหาปลาไว้ดำรงชีพเอง หนักแน่นในดุอาร์ให้ได้มาซึ่งรีสกีจากใต้ท้องทะเล ,ลองหลับนอนกับสถานที่ๆมีเรื่องเร้นลับที่ชาวเรือเค้าเล่าขานกันมา ฯลฯ
___“ เกาะตะเกียง เกือบ 1 ปีแล้วที่พวกเราเคยฝันร่วมกันว่าจะมาเหยียบที่นี่กัน” หากพวกเราไปไม่ถึงฝัน มันก็จะยังคงติดพันอยู่ในหัวใจตราบนานเท่านาน เพื่อนๆในทีมงานบางคนอาจจะพลาดทริปนี้ไป ด้วยภาระต่างๆ แต่ไม่เป็นไรหากมีโอกาสเรา(ต้อง)กลับไปเหยียบที่นั่นกันอีกสักครั้ง
Trailer ทริปหลุดเกาะตะเกียง
https://www.facebook.com/cameraluy.club
ศุกร์ที่ 12 เม.ย. 56 ทริปนี้สมาชิกร่วมเดินทางใช้ชีวิตที่เกาะร้าง จำนวนทั้งสิ้น 5 ชีวิต 4 ชีวตมารวมตัวกันที่ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา ส่วนอีก 1 ชีวิตรอแสตนบายอยู่ที่ จ.ตรัง
____เวลาเกือบๆบ่าย 3 โมงพวกเราก็มาถึงที่ บขส.หาดใหญ่ เนื่องด้วยช่วงนี้ตรงกับวันหยุดยาวเทศกาลสงกรานผู้คนที่ต้องการใช้รถโดยสารก็มีอยู่อย่างหนาตา พวกเราซื้อตั๋วรถตู้ราคา 100 บาท นั่งรอรถคันแล้วคันเล่า กว่าจะถึงคิวก็ปาไปเกือบคันที่ 10 16.30 น. ล้อหมุนจาก บขส.หาดใหญ่ มุ่งหน้าสู่จังหวัดตรัง ระหว่างทางมีฝนตกเป็นหย่อมๆ ถนนเติมไปด้วยรถราที่สันจรไปมาสายโทรศัพท์จากสหายทางตรัง ก็ดังมาเป็นระยะๆ จนเวลา เกือบๆ 1 ทุ่ม พวกเราก็เดินทางกันมาถึง
หลังจากที่อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยแล้ว เกือบๆ 2 ทุ่ม พวกเราออกเดินเล่นยังถนนคนเดิน หน้าสถานีรถไฟจังหวัดตรัง ในค่ำคืนนี้พวกเราได้พักกันที่ออฟฟิส ร้านไอแอมปริ้นติ้ง จังหวัดตรัง ขอบคุณพี่ อุทัย ดุลยกุล อีกครั้งครับที่เอื้อเฟื้อสถานที่ให้พวกเราได้หลับนอน
___ 13 เม.ย. 56 เสียงนาฬิกาปลุกดังแต่ตอนตี 4 สายฝนที่เทลงมาอย่างหนักชวนให้พวกเราอยากหลับกันต่อ เวลาเกือบๆหกโมงเช้า อ๊อดๆ สหายท่านหนึ่งรีดปลุกพวกเรา “ใกล้สว่างแล้ว” เรานัดบังถึก (คนขับเรือ) ไว้ 6 โมงเช้า ซึ่งตอนนี้พวกเราแหลตมากแล้ว เลยต้องโทรศัพท์ไปเลื่อนเวลา เราต้องไปซื้อน้ำแข็งที่ตลาดเช้าไว้สำหรับแช่ปลาที่หาได้ เราต้องเดินทางกันต่อราว 40 กว่ากิโลเมตร เพื่อเดินทางไปยังท่าเรือตะเสะ ตำบลตะเสะ อำเภอหาดสำราญ จังหวัดตรัง เราใช้เวลาเตรียมตัวไม่นาน 6.42 น. รถกระบะไทตัลสตาร์ทเครื่อง (พวกเราได้รับความอนุเคราะห์ยานพาหนะจากร้านไอแอมพริ้นติ้ง จังหวัดตรัง ขอบคุณพี่ อุทัย ดุลยกุล เป็นอย่างสูงอีกครั้งครับ) พร้อมออกเดินทางจากตัวเมืองตรัง ฝนตกสา ๆ ตามรายทางทำเอาพวกเราทุกคนต้องลุ้นไปตามๆกันว่าจะลงเกาะได้ไหมหนอ? ____ 7.50 น. พวกเราใกล้ถึงท่าเรือตาเสะแล้ว เหลือบเห็นร้านข้าวเหนียวไก่อยู่ตรงข้างทาง เลยขอเวลาเติมพลังงานยามเช้ากันสักหน่อย
8 โมงเศษๆ พวกเรามาถึงท่าเรือตะเสะ อย่างปลอดภัย ดูท่าทางแล้วบังถึกคงนั่งรอพวกเราอย่างใจจดใจจ่อ คำถามแรกที่พวกเราถามบังถึงคือ “วันนี้เป็นลมหรือป่าว” บังถึกบอกว่าวันนี้ตอนเช้าออกเรือได้ บ่ายๆ ลมน่าจะเข้า พวกเราไม่รีรอรีบ นำรถกระบะไปจอดฝาก ขนสัมภาระขึ้นเรือ ได้เวลาออกเดินทาง สมาชิกบนลำเรือ 7 ท่าน พวกเรา 5 บังถึก และหลานชายบังถึก รวมเป็น 7
พวกเราออกจากท่าเรือมาได้สักพัก เมฆครึมลอยหายไป ถึงฟ้าจะไม่ใสก็ตามแต่ คิดว่าวันนี้คงไม่มีฝนเป็นแน่ อารมณ์ลุ้นระทึกถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้ม....
___ เรือลอยลำกลางทะเล จังหวะคลื่นที่กระทบเรือก็ชวนให้สหายบางท่าน “เมาเรือ” ....
ใครใคร่ถ่ายรูปก็ถ่ายไป ใครใคร่ตกปลาก็จัดไป
บังถึกให้สัญญาณว่า “ใกล้ถึงหมายแรกแล้ว” ให้เตรียมอาวุธให้พร้อมมือ
หมายแรกของเราชื่อว่า เกาะหาเมีย หรือเกาะเรือรบ อยู่ใกล้ๆกับเกาะเภตรา(เกาะสัมปทานรังนก) เกาะแห่งนี้เป็นเกาะหินจึงเหมาะเป็นที่อยู่อาศัยของปลา เกาะแห่งนี้เป็นที่ขึ้นชื่อของปลากะมง นักล่าปลายักษ์ สัญญานามของสหายร่างยักษ์..ก็ไม่รีรอ ตีเหยื่อปลอมกับเบ็ตคู่ใจ ไม้แรกก็ชวนตกใจ ปลาตอดทันที
นาทีระทึกก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง เสียงตะโกนดังขึ้น เมื่อสหายท่านหนึ่งเหลือบไปเห็นโลมาฝูงหนึ่งโผล่พ้นน้ำไม่ไกลจากลำเรือ กล้องถ่ายภาพถูกหยิบยกขึ้นมาอย่างไม่รีรอ นี่อาจเป็นประสบกาณ์(จริง) ครั้งแรกสำหรับพวกเราหลายคน สหายท่านหนึ่งพูดว่า “ทริปนี้ได้แค่นี้ก็คุ้มสุดๆ แล้ว”