เรื่องเล่าดีๆจากน้ำใจคนไทย^^

ตอนแรกหลงคิดว่าคนมีน้ำใจต่อกันมันเป็นเรื่อยากในสังคม อาจจะเป็นเพราะในเมืองเป็นสังคมแห่งการแข่งขันส่วนมากไม่มีใครมีเวลาพอจะสนใจเรื่องของคนอื่นกันมากนัก

--เข้าเรื่อง--
เราไปชะอำกับเพื่อนๆ(กลุ่มใหญ่มาก) และตกเยนเราได้ตกลงว่าจะเช่าเจ็ทสกีขับเล่นกัน
เราเป็นผู้ญเลยไม่อยากจะเล่น แต่อยากลองขับดูก็เลยขอเพื่อนลองขับ แปปเดียวเราก็ให้เพื่อนขับแบบเดิม เรานั่งท้าย แต่เราหาฝั่งกันไม่เจอ(แยกกับลำอื่นอยู่)เราก็วนกันไปวนกันมาจนหลงทิศ แต่เราก็คิดตรงกันว่าน่าจะประมาณนี้แหละโรงแรม
เพื่อนเราจึงส่งเราลงก่อนเพราะเราเมาเรือแบบอาการหนัก
แต่ปรากฎว่า"ลงผิดหาด" เราก็เดินไปเดินมาเพื่อหาจุดที่พอจำได้กลับโรงแรมอยู่ประมาณ1ชม.
ตอนนั้นคิดว่า ซวยแล้วแต่งมาณะทูพีช ทางก็กลับไม่ถูกเงินก็ไม่ได้เอามาสักบาท โทรสัพก็ไม่ได้พก ที่สำคัญคือฟ้าเริ่มมืดมากแล้ว
เดินไปเดินมาก็มีแต่คนแซวเพรบะอยู่คนเดียว
ตอนนั้นคิดจริงๆว่า วันนี้จราจะรอดจากที่นี่มั๊ยเนี่ย

เลยถามพี่ขายห่วงยางแถวนั้นไม่มีใครรู้จักชื่อโรงแรมนี้เลย
จนเราพยามอธิบายที่ตั่ง และสิ่งรอบข้างให้มากที่สุด พี่ๆเขาก็มาช่วยกันฟังตอนนั้นทั้งกลัวทั้งหนาวสุดท้ายก็มีคนมีอายุหน่อยคาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของวินแถวนั้นโทรศัพท์ไปถามเพื่อนให้ และจัดการ บอกลูกน้องให้ไปส่งน้องเค้าหน่อยวนๆดูแถวนั้น(ถัดไปเกือบ5โล)  น่าจะใช่
เราก็บอกว่าพี่คะแต่หนูไม่ได้พกเงินมาเลยนะแต่พี่เขาก็ยิ้มด้วยความเต็มใจ แล้วบอกว่าไม่เป็นไรน้อง มันมืดแล้วอันตรายพี่ไปส่งฟรีๆเลย
เรานี่แทบกราบตีนพี่เขา555 ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี
พอมาถึงเพื่อนๆก็จป็นห่วงกันมาก55สุดท้ายพี่วินก็ไม่เอาเงินนะค่ะเราจะให้แต่พี่เขายิ้มแล้วบอกไม่เอาๆ แค่นี้เองแล้วรีบขับไปเลย^^

ไม่มีอะไรค่ะแค่อยากจล่าประสบการณ์ดีๆที่ไม่ได้เจอมานาน
ขอTagห้องนี้เพราะลองหาแล้ว ไม่รู้จะเอาห้องไหนให้เข้าเรื่องดี55

via Pantip Talk