เมื่อหลายปีก่อนได้ตะเวนตะลอนแบบค่ำไหนนอนนั่น ทริปนี้พ่วงไปด้วยญาติผู้ใหญ่คืออาและพี่ชายที่ต้องการพิสูจน์ว่าเราไปเดี่ยวเที่ยวยังไง ก็เลยพาเขาตะลุยเที่ยวอุทยานแห่งชาติบ้างไหว้พระเจดีย์วัดที่มีเรียงรายตามเส้นทางไปเรื่อยตั้งแต่เช้าจวบจนค่ำไม่ว่าตามเส้นทางหลักเส้นทางลัดซึ่งบางช่วงอาจหลงทางบ้างเป็นธรรมดาเพราะไม่มีในหนังสือแผนที่เดินทาง ต้องอาศัยสอบถามชาวบ้านซึ่งรู้เส้นทางบ้างไม่รู้บ้างตลอดเส้นทางบางช่วงก็ดูเสาไฟฟ้าคะเนว่าต้องมีชุมชนบางช่วงไม่เห็นมีชุมชนต้องสุ่มเดินทางตามทางลูกรังที่ขรุขระแม้นแต่เสาไฟฟ้าจะพอให้สังเกตและชาวบ้านจะสอบถามหรือให้เห็นก็ไม่มี ความตื่นเต้นได้เข้ามาเยือนตลอดเวลา จวบจนแล้วจากสุวรรณคูหา หนองบัวลำภูไปโผล่ยังน้ำโสมนายูงอุดรธานี จวนจะมืดค่ำต้องหาที่พักก่อนซึ่งก็ไม่ค่อยมีให้เห็น หากจะเข้าตัวเมืองก็ไกลหลายสิบกิโลเมตร จึงสอบถามผู้ร่วมเดินทางหากมีที่ไหนพออาศัยพักได้ก็อาศัยนอนไปก่อน ก็ได้วัดป่าภูก้อนนี่แหละเป็นที่พึ่ง ในฐานะแต่ละคนเคยเป็นอยู่วัดป่ามาก่อนจึงได้แสดงเจตนาขอเข้าพักวัดป่าสักคืนพระท่านท่านก็เมตตาหาที่พักให้เป็นอย่างดี พอตื่นเช้ามามีนกยูงเป็นฝูงรำแพนเต็มรอบศาลาแล้วก็กราบลาและขอโอกาสพระท่านไปชมพระเจดีย์ที่อยู่ในอาณาบริเวณวัดกว่าสามพันไร่ ซึ่งก็มีนกยูงรำแพนโชว์รอบเจดีย์ดูแล้วสวยงามยิ่งนัก ส่วนยอดเขามีงานก่อสร้างวิหารพระนอนจึงไม่พลาดโอกาสขับรถขึ้นเขาอีกหน่อยไปดูพระนอนแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะที่นั่นเต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างที่พะรุงพะรังยังไม่เสร็จเห็นแต่พระนอนสีขาวบางส่วนภายใต้วิหารและนั่งร้านที่กำลังก่อสร้างอยู่จึงได้แต่แลดู หวังในใจว่าโอกาสหน้าเมื่อวิหารแล้วเสร็จจะมาดูให้จงได้และแล้วไม่นานมานี่เองเพื่อนแทคภาพจำลองมุมสูงของวิหารพระนอนวัดป่าภูก้อนที่เรามั่นหมายตั้งใจไว้มาให้ดูสวยงามมาก ใจจึงอยากจะไปตามที่คาใจอยู่ ได้โอกาสช่วงสงกรานต์หยุดยาวงานเลยเข้าตามที่เว้าไว้ต้องไปดู...”พระนอน” วัดป่าภูก้อน อุดรธานี...ครับ