เคยท้อจนหาทางออกไม่ได้บ้างไหม...

เราสอบติด ม.เกษตร บางเขนเมื่อปี 54...
แรกๆทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี จนมาเกิดเรื่องบางเรื่องขึ้น
ทำให้เราไม่อยากกลับไปเรียนอีก จนปัจจุบันนี้
แต่เราอยากกลับไปเรียนมากๆ เพราะทางบ้านก้ไม่รู้ด้วยว่าเราหยุดเรียนไว้..
จนถูกคัดชื่อออก  เราเรียนคณะที่เกี่ยวกับภาษาไทย  เราอยากเป็นครูสอนภาาษาไทย
และคิดเข้าข้างเสมอว่าชีวิตจะต้องไปได้สวย เพราะจิตวิญญาณของความเป็นครูเราเต็มเปี่ยม
แต่ก้มาเกิดอุปสรรคจนได้  เราเลยคิดจะไปเรียนราม  คณะศึกษา เอกไทย
แต่ใจดานมืดมันมีความรู้สึกว่าทำใจไม่ได้ที่ต้องไปเรียนที่นั่นทั้งๆที่เราทำตัวเราเอง
เราก้เลยว่าจะไปสมัครที่ ม.เกษตร สกล  แต่ไม่มีคณะที่เราชอบเลย
ทุกวันนี้เราอยู่กับความขมขื่นมาเกือบสองปีแล้ว  ที่ต้องคอยโกหกพ่อแม่ว่าเรียนอยู่
เราหาทางออกไม่ได้เลย  ร้องไห้ทุกวันทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีอะไรดีขึ้น
ปล. เรากะจะเรียน ม.เกษตร สกล คณะโภชนาการ