แม้ไม่ใช่วันที่ 7 เดือน 7 แต่ก็ครบ 7 วันแล้วสินะที่ “เรือเอกโกโบริ”ได้จาก...เราไป...
ฉันยังคงระลึกถึงเรือเอกโกโบริเสมอ...
เคยถามตัวเองว่า ทำไมฉันถึงได้รักโกโบริ(ตัวละคร) ได้มากมายขนาดนี้....
ฉันตอบตัวเองไปว่า...
ก็...เรือเอกโกโบริ คือ ผู้ชายที่เดินออกมาจากภาพฝันของผู้หญิงอย่างฉันไงหล่ะ...
ชายชาติ “นักรบ” เลือด “บูชิโด” ที่พร้อมจะยอมศิโรราบให้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เพราะ “ความรัก”
“คุณมีเหตุผลของคุณ ผมมีหัวใจของผม”
ความรักของโกโบริ ไม่ต้องการเหตุผล หรือถ้อยความอันใดมาสาธยาย.... การกระทำของเค้าได้อธิบายไว้ชัดเจนแล้ว...
ผู้ชาย...แสนดีที่ “รักเมียที่สุด ในโลก”
ผู้ชาย...ที่มีสัญชาตญาณของความเป็น “พ่อ”(พ่อของลูกและพ่อบ้าน)
ผู้ชาย...ที่ เทคแคร์ ดูแลเอาใจใส่ พร้อมปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า...
ผู้ชาย...ที่ทำให้นิยามของคำว่า รัก คือ การให้ ควร เป็นเช่นไร...
ผู้ชาย...ที่แสดงออกให้โลกได้ประจักษ์ถึง พลานุภาพของความรักอันยิ่งใหญ่ อยู่เหนือข้อแม้(สงคราม เชื้อชาติ วัฒนธรรม) หรือเงื่อนไขใดใด...
ผู้ชาย...ที่ปฏิบัติอย่างอ่อนโยนต่อหญิงอันเป็นที่รัก...(ขอยกเว้นฉากคืนน้ำตาลเมาช่วงเริ่มต้นนะจ๊ะ )
แม้..ในห้วงเวลาสุดท้ายของลมหายใจ เค้าก็ยังคงพยายามดูแลหญิงอันเป็นที่รัก ด้วยการปลอบโยน และเช็ดน้ำตาให้....
…ฮิเดโกะ อย่าร้องไห้!
ผู้ชาย...ที่ทำให้ฉันสัมผัสและเข้าใจได้ลึกซึ้งถึงคำว่า “รักแท้” และ “มั่นคง”ในรัก เป็นเช่นไร...
.....กาลเวลายังคงทำหน้าที่เดินทางของมันอย่างซื่อสัตย์....
...กาลเวลาที่อาจนำพา”บางอย่าง”มา และอาจพราก”บางอย่าง”ไป...
แต่...ความรัก... ความประทับใจ...ที่ฉันมีต่อโกโบริ และละคร คู่กรรมเวอร์ชั่น 2013 ยังคงไม่สูญสลายหรือถูกพรากหายไปกับกาลเวลา...
ฉันไม่รู้ว่า...อีกนานแค่ไหน...ที่จะมี “คู่ใหม่” มาทำให้ฉันประทับใจในโศกนาฏกรรมของความรักระหว่าง “โกโบริและอังศุมาลิน “ได้อีก...
แต่ฉันมั่นใจว่า... ไม่ใช่ในระยะเวลาอันใกล้นี้แน่นอน อาจจะ สิบ ยี่สิบ หรือสามสิบปี หรืออาจไม่มีวันนั้นเลย....
ขอบคุณบี้และหนูนา...คุณบอย คุณปราณประมูล ผกก.และทีมงาน
...การแสดงของเธอทั้งสองทำให้โกโบริ และอังศุมาลิน เสมือนมีชีวิตโลดแล่นอยู่จริง...
ฉันยังคงระลึกถึงเรือเอกโกโบริเสมอ...ผู้ชายแสนดี ที่ฉันอยากให้มีตัวตนจริงๆอยู่ บนโลกใบนี้....
ค็อต 313
ป.ล.ไม่ลืม สวทร อยู่แล้ว...
ครบรอบ 7 วัน ขอเชิญ สวทร ร่วมรำลึกถึงเรือเอกโกโบริ
ฉันยังคงระลึกถึงเรือเอกโกโบริเสมอ...
เคยถามตัวเองว่า ทำไมฉันถึงได้รักโกโบริ(ตัวละคร) ได้มากมายขนาดนี้....
ฉันตอบตัวเองไปว่า...
ก็...เรือเอกโกโบริ คือ ผู้ชายที่เดินออกมาจากภาพฝันของผู้หญิงอย่างฉันไงหล่ะ...
ชายชาติ “นักรบ” เลือด “บูชิโด” ที่พร้อมจะยอมศิโรราบให้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เพราะ “ความรัก”
“คุณมีเหตุผลของคุณ ผมมีหัวใจของผม”
ความรักของโกโบริ ไม่ต้องการเหตุผล หรือถ้อยความอันใดมาสาธยาย.... การกระทำของเค้าได้อธิบายไว้ชัดเจนแล้ว...
ผู้ชาย...แสนดีที่ “รักเมียที่สุด ในโลก”
ผู้ชาย...ที่มีสัญชาตญาณของความเป็น “พ่อ”(พ่อของลูกและพ่อบ้าน)
ผู้ชาย...ที่ เทคแคร์ ดูแลเอาใจใส่ พร้อมปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า...
ผู้ชาย...ที่ทำให้นิยามของคำว่า รัก คือ การให้ ควร เป็นเช่นไร...
ผู้ชาย...ที่แสดงออกให้โลกได้ประจักษ์ถึง พลานุภาพของความรักอันยิ่งใหญ่ อยู่เหนือข้อแม้(สงคราม เชื้อชาติ วัฒนธรรม) หรือเงื่อนไขใดใด...
ผู้ชาย...ที่ปฏิบัติอย่างอ่อนโยนต่อหญิงอันเป็นที่รัก...(ขอยกเว้นฉากคืนน้ำตาลเมาช่วงเริ่มต้นนะจ๊ะ )
แม้..ในห้วงเวลาสุดท้ายของลมหายใจ เค้าก็ยังคงพยายามดูแลหญิงอันเป็นที่รัก ด้วยการปลอบโยน และเช็ดน้ำตาให้....
…ฮิเดโกะ อย่าร้องไห้!
ผู้ชาย...ที่ทำให้ฉันสัมผัสและเข้าใจได้ลึกซึ้งถึงคำว่า “รักแท้” และ “มั่นคง”ในรัก เป็นเช่นไร...
.....กาลเวลายังคงทำหน้าที่เดินทางของมันอย่างซื่อสัตย์....
...กาลเวลาที่อาจนำพา”บางอย่าง”มา และอาจพราก”บางอย่าง”ไป...
แต่...ความรัก... ความประทับใจ...ที่ฉันมีต่อโกโบริ และละคร คู่กรรมเวอร์ชั่น 2013 ยังคงไม่สูญสลายหรือถูกพรากหายไปกับกาลเวลา...
ฉันไม่รู้ว่า...อีกนานแค่ไหน...ที่จะมี “คู่ใหม่” มาทำให้ฉันประทับใจในโศกนาฏกรรมของความรักระหว่าง “โกโบริและอังศุมาลิน “ได้อีก...
แต่ฉันมั่นใจว่า... ไม่ใช่ในระยะเวลาอันใกล้นี้แน่นอน อาจจะ สิบ ยี่สิบ หรือสามสิบปี หรืออาจไม่มีวันนั้นเลย....
ขอบคุณบี้และหนูนา...คุณบอย คุณปราณประมูล ผกก.และทีมงาน
...การแสดงของเธอทั้งสองทำให้โกโบริ และอังศุมาลิน เสมือนมีชีวิตโลดแล่นอยู่จริง...
ฉันยังคงระลึกถึงเรือเอกโกโบริเสมอ...ผู้ชายแสนดี ที่ฉันอยากให้มีตัวตนจริงๆอยู่ บนโลกใบนี้....
ค็อต 313
ป.ล.ไม่ลืม สวทร อยู่แล้ว...