มีหลายปัจจัยที่ จขกท. จะดูเรื่องนี้แล้วไม่อิน...
1. ไม่เคยมีประสบการณ์วัยรุ่นอะไรแบบนี้เลยสักกะนิดเดียว
2. ไม่ใช่หน้าหนังที่ จขกท. จะสนใจแม้แต่กะนิดเดียว
3. ผู้กำกับไม่ใช่ความคาดหวังที่สุด
4. หนังไทย คาดหวังต่ำเสมอ (ส่วนตัวอย่าว่ากัน)
แต่กับ "เกรียนฟิคชัน" หนังไทยเรื่องล่าสุด ที่กำกับโดยผู้กำกับ มะเดี่ยว จากรักแห่งสยาม และ Home
ทำเรามองมุมมองต่อหนังเรื่องนี้เปลี่ยนไปชนิดที่ดูจบออกมาแล้ว กลับมาทบทวนว่าไอ้ 4 ข้อนั้นที่ตั้งแง่ไว้ก่อนดู ลืมทิ้งไปหมด
"ชอบโดยประทับใจไม่รู้ตัว" เกิดขึ้นหลังจากดูเสร็จ แม้หนังจะยาวก็ตามทีกว่า 2 ชั่วโมง
นี่เป็นหนังดราม่าชีวิตแฝงในวัยรุ่น + coming of age + road movie ที่หนังไทยนานๆทีจะมาแนวนี้และทำได้ดีอีกต่างหาก
ไม่ว่าจะเป็นการนำเสนอ ที่ดูรู้ว่ามะเดี่ยวคิดทำการบ้านมาดีว่าจะจับอะไรวางตรงไหน จะเล่นจะสื่อจะใช้เทคนิคยังไงกับฉากนั้นๆ
ตัวละครเกือบทุกตัวมีความน่าสนใจ แม้แต่ตัวประกอบย่อยๆที่มีมิติของตัวนั้นๆเอง
ในส่วนไดอะล็อคบทพูดฟังดูไม่ขัดหู ไม่เวิ่นเว้อคำพูดปรัชญา หรือประดิษฐ์ข้อคิดคติจนเกินไป
ดนตรีประกอบ เพลงประกอบ เลือกมาและตัดต่อได้แบบมีกึ๋น จริงๆไม่น่าแปลกเป็นแนวถนัดของมะเดี่ยวจากรักแห่งสยาม
อารมณ์ของหนังจึงรู้สึกถึงความมีไดนามิคขึ้นลงไปตามฉากที่เปลี่ยน สังเกตจากซาวด์ประกอบ ยิ่งช่วยส่งให้หนังโดยรวมดูดีขึ้นไปอีก
หนังไม่ได้ให้เราอยากสวมบทหรืออินไปกับตัวละคร แต่ให้เรามาสัมผัสกับชีวิตตัวละครที่มันก็มีอยู่ในโลกความเป็นจริง
หนังไม่ใช่ coming of age แบบแฟนฉัน ไม่ได้อยากให้ผู้ชมมีประสบการณ์ร่วม หนังกลับให้มองปัญหาและสิ่งที่ได้รับกลับมามากกว่า
เสียดายที่หน้าหนังอาจจะดูไปในแนวอีกอย่าง แต่พอเมื่อได้ดูกลับได้ฟิลอีกอย่าง จขกท. ไม่โกรธ และกลับชอบให้เป็นแบบนี้เสียอีก
...ถ้าจะมีส่วนให้ติ น่าจะเป็นความกระชับของเรื่อง สามารถตัดต่อบางฉากที่แช่อารมณ์ไว้นานเกินไปออกได้บ้างทำให้หนังสั้นลงกว่านี้
การหักมุมที่อาจดูเซอร์ไพรซ์คนดู แต่น่าจะมี hint ตามทางบ่งบอกถึงความน่าจะเป็นได้มากกว่านี้ ดูไม่ค่อยได้ impact อะไรหลังจากนั้น
ให้คะแนน........... 7/10
...ชอบการกำกับตัวละคร ตัวละครที่ชอบเป็นพิเศษคือ "โมน" ใน 2 คน ต่างบุคคลิก แว่บแรกนึกถึงแตงกับจูน แต่เราชอบเรื่องราวของโมนมากกว่า
...ชอบการสื่อและย้ำสัญลักษณ์ในเรื่อง การเลือกทางเดินชีวิต และช่องว่างระหว่างตัวละครกับการสื่อสาร
...มะเดี่ยวกำกับหนังแนวนี้ได้ดี เก็บรายละเอียดของอารมณ์ดีกว่าหนังไทยดราม่าหลายเรื่อง
Review "เกรียนฟิคชัน" มันไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ "ดีกว่า" ที่คิด
มีหลายปัจจัยที่ จขกท. จะดูเรื่องนี้แล้วไม่อิน...
1. ไม่เคยมีประสบการณ์วัยรุ่นอะไรแบบนี้เลยสักกะนิดเดียว
2. ไม่ใช่หน้าหนังที่ จขกท. จะสนใจแม้แต่กะนิดเดียว
3. ผู้กำกับไม่ใช่ความคาดหวังที่สุด
4. หนังไทย คาดหวังต่ำเสมอ (ส่วนตัวอย่าว่ากัน)
แต่กับ "เกรียนฟิคชัน" หนังไทยเรื่องล่าสุด ที่กำกับโดยผู้กำกับ มะเดี่ยว จากรักแห่งสยาม และ Home
ทำเรามองมุมมองต่อหนังเรื่องนี้เปลี่ยนไปชนิดที่ดูจบออกมาแล้ว กลับมาทบทวนว่าไอ้ 4 ข้อนั้นที่ตั้งแง่ไว้ก่อนดู ลืมทิ้งไปหมด
"ชอบโดยประทับใจไม่รู้ตัว" เกิดขึ้นหลังจากดูเสร็จ แม้หนังจะยาวก็ตามทีกว่า 2 ชั่วโมง
นี่เป็นหนังดราม่าชีวิตแฝงในวัยรุ่น + coming of age + road movie ที่หนังไทยนานๆทีจะมาแนวนี้และทำได้ดีอีกต่างหาก
ไม่ว่าจะเป็นการนำเสนอ ที่ดูรู้ว่ามะเดี่ยวคิดทำการบ้านมาดีว่าจะจับอะไรวางตรงไหน จะเล่นจะสื่อจะใช้เทคนิคยังไงกับฉากนั้นๆ
ตัวละครเกือบทุกตัวมีความน่าสนใจ แม้แต่ตัวประกอบย่อยๆที่มีมิติของตัวนั้นๆเอง
ในส่วนไดอะล็อคบทพูดฟังดูไม่ขัดหู ไม่เวิ่นเว้อคำพูดปรัชญา หรือประดิษฐ์ข้อคิดคติจนเกินไป
ดนตรีประกอบ เพลงประกอบ เลือกมาและตัดต่อได้แบบมีกึ๋น จริงๆไม่น่าแปลกเป็นแนวถนัดของมะเดี่ยวจากรักแห่งสยาม
อารมณ์ของหนังจึงรู้สึกถึงความมีไดนามิคขึ้นลงไปตามฉากที่เปลี่ยน สังเกตจากซาวด์ประกอบ ยิ่งช่วยส่งให้หนังโดยรวมดูดีขึ้นไปอีก
หนังไม่ได้ให้เราอยากสวมบทหรืออินไปกับตัวละคร แต่ให้เรามาสัมผัสกับชีวิตตัวละครที่มันก็มีอยู่ในโลกความเป็นจริง
หนังไม่ใช่ coming of age แบบแฟนฉัน ไม่ได้อยากให้ผู้ชมมีประสบการณ์ร่วม หนังกลับให้มองปัญหาและสิ่งที่ได้รับกลับมามากกว่า
เสียดายที่หน้าหนังอาจจะดูไปในแนวอีกอย่าง แต่พอเมื่อได้ดูกลับได้ฟิลอีกอย่าง จขกท. ไม่โกรธ และกลับชอบให้เป็นแบบนี้เสียอีก
...ถ้าจะมีส่วนให้ติ น่าจะเป็นความกระชับของเรื่อง สามารถตัดต่อบางฉากที่แช่อารมณ์ไว้นานเกินไปออกได้บ้างทำให้หนังสั้นลงกว่านี้
การหักมุมที่อาจดูเซอร์ไพรซ์คนดู แต่น่าจะมี hint ตามทางบ่งบอกถึงความน่าจะเป็นได้มากกว่านี้ ดูไม่ค่อยได้ impact อะไรหลังจากนั้น
ให้คะแนน........... 7/10
...ชอบการกำกับตัวละคร ตัวละครที่ชอบเป็นพิเศษคือ "โมน" ใน 2 คน ต่างบุคคลิก แว่บแรกนึกถึงแตงกับจูน แต่เราชอบเรื่องราวของโมนมากกว่า
...ชอบการสื่อและย้ำสัญลักษณ์ในเรื่อง การเลือกทางเดินชีวิต และช่องว่างระหว่างตัวละครกับการสื่อสาร
...มะเดี่ยวกำกับหนังแนวนี้ได้ดี เก็บรายละเอียดของอารมณ์ดีกว่าหนังไทยดราม่าหลายเรื่อง